Dus ik zat op de bank en er was iets, maar wat ook alweer? Zonet wilde ik iets gaan doen en nu was het helemaal uit mijn kop. “Dat was een seeniejor-momentje, Bert,” zei mijn vrouw.
In de kracht
Het is waar dat ik een oudere katerman ben, dus ik vind dat ik in de kracht van mijn leven ben. Wegens dat ik veel meer snap als toen ik een kitten was en ik kan gewoon meer doen dan wanneer ik echt superoud zal zijn. Ik weet nou al dat ik me dan sneks laat brengen naar net waar ik dan lig, omdat als je echt oud bent dan mag je meer.
Maar seeniejor-momentjes?
Wat ik heb
Pas toen ik er een dutje over had gedaan, snapte ik er meer van. Misschien heb ik het wel, eigenlijk:
- als ik naar de keuken ga om de boodschappentas te controleren en als ik in de keuken ben dan heb ik toch liever een knuffel en daarna ga ik weer terug naar de huiskamer, maar ik ben niet dement dat zeg ik meteen
- soms ga ik naar boven om te kijken wat mijn vrouw daar doet en als ik er ben dan weet ik het even niet meer
- voor mij persoonlijk is samenzijn heel erg belangrijk, daar krijg ik echt waar steeds meer gefoel voor, mijn vrouw zegt dat zoiets hoort bij de ouderdom
- in spelen heb ik steeds minder zin, ik lig liever op mijn tapijtje en dat ik dan een buikknuffel krijg
Gewend
Persoonlijk vind ik het helemaal niet erg of raar omdat ik aan mezelf gewend ben en ik ben dus gewoon zoals ik ben. Misschien is het anders als je artroos krijgt of dat je nieren ziek zijn, dat kan iedereen gebeuren en mij ook, dus dan zie ik wel verder. Voor nou is seeniejor zijn misschien wel anders maar eerlijk waar best fijn.