Deze week ben ik erg geschrokken  en misschien vindt u dat stom. Ik lag boven in de lage vensterbank te slapen en opeens kwam er keiharde regen tegen het raam. Daar schrok ik van.

Veilig

Nou zult u zeggen Bert dat is de natuur daar hoef je niet van te schrikken. Maar dan weet u niet hoe ik lag. Ik heb daar in die vensterbank een plek achter de gordijnen op een hele dikke handdoek. Het is een klein raam maar ik vind het groot want ik kan alles zien wat er achter ons huis gebeurt. ’s Nachts doen mensen vaak lichten aan dat vind ik leuk om naar te kijken. Volgens mij ziet niemand dat ik daar lig dus dat is ook veilig.

Opeens

Alleen toen lag ik daar, het werd ochtend dat zag ik aan het licht maar ik doezelde net lekker en toen opeens begon de regen. Keihard tegen het raam. Ik schrok helemaal wakker en ik was uit mijn doezel en ik voelde me bang.

Ik woon nou al jaren veilig hier maar dingen van vroeger inenen terugkomen, dat je niet meer goed weet wie je bent en hoe je leeft.  Mijn vrouw zegt, dat is een herbeleving van moeilijke gebeurtenissen van vroeger. Ik hoef het niet maar het gebeurt toch.

Bed

Als je bang bent dan is nadenken moeilijk. Ik wist ook niet goed wat ik moest doen. En toen weer wel wat ik hopte uit de vensterbank, liep naar het bed in de slaapkamer en miauwde zachtjes want harder lukte niet. Ze werd wakker. “Kom er maar gauw bij hoor,” zei ze en ze klopte op het bed, precies op mijn stuk. Ik sprong op het bed. Ze aaide me zachtjes. “Wat een rege, hè,” zei ze, “ik snap best dat je daarvan schrikt.” Ze aaide verder en ik geloof dat ik toen nog even heb geslapen.

Dus zo ontdekte ik wat je moet doen als je schrikt: knuffels gaan halen!!