Rennen moet af en toe.  Zeker als je een wat oudere kater bent zoals ik. Dat snap ik met mijn kop maar mijn lichaam ligt altijd het liefste op de bank. Snacks in zicht. Knuffels.

Ik hou van het betere leven en van thuis krijg ik daarvoor ook steun. Ze zegt dat ik na mijn moeilijke tijd als zwerfkater nou voor altijd mag ontspannen.

Oer

Soms gebeurt het dat ik me oer voel. Wanneer het komt, weet ik nooit. Ook niet wanneer het stopt. En eigenlijk weet ik ook helemaal niet wat het is waardoor ik opeens van de bank kom en ga rennen, want dat is wat ik dan doe. Waarom ben ik oer als ik een superleven als huiskater heb met superduper veel ontspanning?

Rennen

Gisteren had ik het weer. Dat gevoel.  Ik werd oer en moest rennen, door het hele huis, heen en weer de trappen op en dan omkeren en terug en dan opeens stilstaan en dan opeens verder rennen. Het moest, van binnen. Dus ik rennen en rennen en toen opeens was het klaar. Het gevoel van oer was verdwenen.

Moe

Toen voelde ik pas dat ik moe was. Ja als je de hele tijd op de bank ligt dan heb je ook nul conditie dat snap ik. Maar ik ga nooit uit mezelf rennen, alleen doe ik een beetje gym en Pilatus. Dat is rekken en strekken. Elke keer als ik geslapen heb doe ik dat, en mijn vrouw heeft het van mij geleerd. Gymmen is met een lintje of een muis of een propje papier of een veter of iets dat ik dan net leuk vind. Weet ik ook niet altijd van mezelf.

Nacht

Ja, dat was ik bijna vergeten te zeggen. Soms ben ik ’s nachts ook oer. Dan ren ik maar korter want het klinkt dan keihard en eerlijk waar, dat vind ik een beetje moeilijk. Dus zogauw het kan ga ik op bed liggen om te slapen. Dan is het stil en gewoon. Ideaal.