Ik weet altijd heel goed waar ik wil gaan liggen en ook hoe. Maar er is een misteerie in mijn leven. Die eerste stap, hoe ik die zal zetten, rechterpoot of linkerpoot eerst?

Staan

Soms weet ik het meteen. Dan zet ik de stap vooruit naar lekker liggen. Maar als ik het niet weet, dan blijf ik staan. Ik weet dat andere katten dat ook doen en dat mensen het raar vinden. Waarom snap ik niet want:

• het is belangrijk zeker te weten met welke poot je begint, anders sta je verkeerd en dan moet je weer goed zien te komen en hoe weet je nooit
• van binnen in je kop heb je gedachten die je moet denken over waar je staat en waar je heen moet dus dan moet je heel erg stil staan om dat te kunnen bedenken
• als ik het niet weet, wacht ik gewoon tot ik het wel weet, want je weet maar nooit

Voorpoot

Folgens mij is mijn rechterpoot mijn beste poot. Als ik op het op het tapijt lig, steek ik die uit, dat is voor mijn balans. Ook als ik slaap. Dus als er wat gebeurt waardoor ik opeens wakker ben dan kan ik door mijn rechterpoot het snelste weer zitten.

Van mijn achterpoten weet ik het niet precies. Die horen er te zijn. Ze doen hetzelfde maar toch ook weer anders. Ja, dat is best lastig om te bedenken. Bij een knuffel leg ik mijn achterpoten soms op elkaar maar dat doe ik weer niet met mijn voorpoten. Dat hoort ook bij het misteerie van de poot. Je weet het is belangrijk en je weet niet precies hoe of wat.

Hulp

Als ik lang op mijn kussen sta te denken dan krijg ik soms hulp van thuis. Ze aait me even, ze zegt wat, en dan ben ik uit mijn denken en ook uit mijn misteerie. Want daarna kan ik gewoon gaan liggen. Lekker, hoor. Ontspannen.