Ik heb een kussen dat presies goed is en soms gaat het dan toch mis ik bedoel dat ik met mijn voorpoten heel diep in het kussen zak en dan weet ik het even niet meer.

Hond

Folgens mij heeft een hond het gemakkelijker dan een kat. Een hond springt op een kussen en ligt meteen goed. Lekker, slapen. Dat lijkt me best fijn als zoiets gewoon lukt. Want ik heb het niet. Mijn kussen is presies goed, want groot (ben ik ook) en stevig en zacht tegelijkertijd (hou ik van). Maar gaan liggen is tegnies:

• eerst doe ik mijn voorpoten, dan mijn lichaam en de achterpoten en pas daarna leg ik mijn staart goed, maar eerlijk is eerlijk soms vergeet ik de staart en dan ligt-ie gewoon ergens op het kussen
• evenwicht houden is heel belangrijk dus je moet niet heel erg voorover gaan leunen zodat je met de poten er diep in zakt dat deed ik dus
• als je op je zij wil liggen dan moet je proberen of dat kan, soms moet je een paar keer wisselen voordat je het zeker weet, dat is dus heel anders dan bij een hond

Wachten

O ja, toen ik zo stond. Nou, ik bleef gewoon zo staan. Dat doe ik als ik iets niet weet. Wachten tot ik het wel weer weet. Nou dus ook.
Ik stond er dus te staan.
Best stom.
Een hond heeft dat nooit, dacht ik nog.

Gapen

En toen ik het echt niet meer wist, moest ik opeens heel erg gapen. Dat is heel intens. Erna voelde ik me anders in mijn lichaam. Rustiger. En ik kon gewoon gaan liggen en dat deed ik toen.

Nou zegt u vast Bertje dat is toch helemaal niet moeilijk om mee te maken, maar dan zeg ik dat u vast nog nooit vast heeft gestaan met uw voorpoten en dat u niet meer wist wat u moest doen.