Laatst vroeg Streepje op Feesboek mij waarom ik met mijn poot waaruit lag. Of ik dan ontspannen was. Daar ga ik nou meer over zeggen.
Katerman
Eigenlijk lig ik vooral zo als ik me een katerman voel, dus dat ik zelfvertrouwen heb. Dat ik weet ik mag er zijn en ik ben er ook. Op deze foto had ik net gespeeld en ik had ook nog gewonnen dus toen wist ik dat ik wat kon. Dan lig ik het lekkerst met mijn poot vooruit.
Goed genoeg
Ik weet geeneens wanneer ik ermee ben begonnen. Misschien dit jaar. Of toen ik tien werd, dat is lang geleden maar het deed iets met me, wegens dat ik steeds vaker thuis gesprekken had over seeniejor zijn en dat ik een seriejeuze kater was, en dat ik ook meetelde.
Of misschien kwam het doordat ik ontdekte dat het echt veilig was hier en dat ik goed genoeg was om hier voor altijd te mogen blijven. Dat de glazenwasser wel herrie kwam maken, maar dat hij elke keer weer weg ging en tot dan kon ik gewoon onder de tafel zitten. En als de dokter kwam, vond ik dat moeilijk maar ik kreeg altijd sneks erna en ook knuffels en dan was ik weer mezelf. En ook, als er mannen in mijn straat zijn of er is herrie, dan hoef ik niet in de vensterbank dan mag ik gewoon bang zijn en dan krijg ik evengoed knuffels.
Veranderen
Dus ik heb geleerd dat ik goed ben zoals ik ben.
En dat ik niet hoef te veranderen.
Behalve als ik het wil.
Vooruit
Ja, en dan krijg je van binnen een ander gefoel, dan wordt je rustiger en sterker. Ik woon nou vijf jaar samen met mijn vrouw en als ik met mijn poot vooruit lig, dan weet zij zeker dat alles helemaal in orde is. En ik weet dat ook.