Tag archieven: poot

Rechterpoot of linkerpoot, dat is de vraag

poot

Ik weet altijd heel goed waar ik wil gaan liggen en ook hoe. Maar er is een misteerie in mijn leven. Die eerste stap, hoe ik die zal zetten, rechterpoot of linkerpoot eerst?

Staan

Soms weet ik het meteen. Dan zet ik de stap vooruit naar lekker liggen. Maar als ik het niet weet, dan blijf ik staan. Ik weet dat andere katten dat ook doen en dat mensen het raar vinden. Waarom snap ik niet want:

  • het is belangrijk zeker te weten met welke poot je begint, anders sta je verkeerd en dan moet je weer goed zien te komen en hoe weet je nooit
  • van binnen in je kop heb je gedachten die je moet denken over waar je staat en waar je heen moet dus dan moet je heel erg stil staan om dat te kunnen bedenken
  • als ik het niet weet, wacht ik gewoon tot ik het wel weet, want je weet maar nooit

Voorpoot

Folgens mij is mijn rechterpoot mijn beste poot. Als ik op het op het tapijt lig, steek ik die uit, dat is voor mijn balans. Ook als ik slaap. Dus als er wat gebeurt waardoor ik opeens wakker ben dan kan ik door mijn rechterpoot het snelste weer zitten.

Van mijn achterpoten weet ik het niet precies. Die horen er te zijn. Ze doen hetzelfde maar toch ook weer anders. Ja, dat is best lastig om te bedenken. Bij een knuffel leg ik mijn achterpoten soms op elkaar maar dat doe ik weer niet met mijn voorpoten. Dat hoort ook bij het misteerie van de poot. Je weet het is belangrijk en je weet niet precies hoe of wat.

Hulp

Als ik lang op mijn kussen sta te denken dan krijg ik soms hulp van thuis. Ze aait me even, ze zegt wat, en dan ben ik uit mijn denken en ook uit mijn misteerie. Want daarna kan ik gewoon gaan liggen. Lekker, hoor. Ontspannen.

Waarom ik mijn poot omvouw als ik slaap

poot

Voordat u het vraagt: ja zo lig ik lekker. Met mijn poot gevouwen. Ik lig hier op het tapijt te doezelen dat is rieleksen met het doel om in slaap te vallen maar nog even niet.

Doezelen

Als ik doezel, voel ik me vanzelf tevreden. Wegens dat ik me rustig en veilig voel en er is niks waarvan ik voel daar moet ik wat mee. Mijn vrouw is weg of ze zit aan haar werktafel, er zijn geen rare geluiden in de straat en ik heb de tijd aan mezelf. Dan kan ik doezelen. Alleen ik moet dan wel goed liggen en daar ben ik heel precies in.

Slapen

Doezelen is geen slapen, dat wil ik erbij zeggen. Als ik wil slapen, ga ik met de poten gestrekt of ik ga in een cirkel liggen, of helemaal op mijn zij. Dan slaap ik best snel al is het wel mijn ideaal om zachtjes in slaap geaaid te worden. Vind ik gezellig. Vooral als ik eerst een snek krijg, dan aaien en daarna slapen. Rieleksen moet je serieus nemen als je wat ouder bent en ik ben een senior-kater dus vandaar.

Truukje

Ik lig dus te doezelen maar ik wil wel wakker blijven. Dus daarom vouw ik mijn poot. Dat is een truukje dat de meeste katten kennen. Met je lichaam ga je vanzelf helemaal in de ontspanning want je zorgt natuurlijk dat je goed ligt. En doordat je je poot vouwt, voel je toch een stukje spanning en dan val je niet helemaal in slaap. Je blijft een beetje wakker terwijl je toch rielekst bent en doezelt.

Als ik klaar ben met doezelen, ga ik wat anders doen. Kan zijn in de vensterbank even naar de straat kijken. Kan zijn op mijn kussen om te slapen, want als je lekker doezelt krijg je meestal zin in slapen, alleen vouw je dan niet je poot, maar dat snapt iedereen natuurlijk vanzelf.

Waarom ik geen gedoe wil aan mijn poot

poot

Heel soms zit ik even vast in het kussen in met poot. Dan blijft een nagel hangen. Kan ik niks aan doen. Maar dan wil mijn vrouw helpen.

Helpen is best lief, vind ik zelf, alleen als ik vast zit dan wil ik het echt niet. En zij juist wel. Het gebeurde pas weer.

Hangen

Ik lag lekker te liggen en toen wilde ik opstaan om een brokje te eten. Kan. Ik gaapte, stond op en bleef hangen. Mijn ene poot bleef aan het kussen. Ik meteen rukken en rukken en ik dacht aan geen brokje alleen dat ik los wilde. “Ik kom je helpen, Bertje,” zei mijn vrouw. Ze stond op van haar werktafel en kwam naar de bank. Ik keek geeneens.

Friemelen

Ik rukte en rukte aan mijn poot en toen opeens kwamen er de vingers van mijn vrouw bij. Nou dat wilde ik niet. Dit is toch geen moment om aan mij te komen friemelen zeg nou zelf!! Dus het werd even ekstra moeilijk:

  • rukruk ik wil los en wel nu
  • laat me je nou helpen Bert
  • rukruk ik moet en zal los
  • wacht nou even
  • rukruk het moet en zal

Hoe ze het deed dat weet ik niet maar ze friemelde door en toen was mijn nagel opeens uit het kussen. Ik sprong meteen van de bank af en liep een stukje door de huiskamer en toen moest ik opeens gaan zitten uit mezelf. Van de emozie, denk ik. “Zie je nou Bert dat ik je kan helpen,” zei mijn vrouw toen nog.

Gefoelig

Ja, nee ik weet het niet hoor. Aan mijn poten ben ik gewoon gefoelig en als ik met een nagel vast zit helemaal. Dan hoef ik geen hulp. Dan wil ik los en wel meteen. Maar eerlijk is eerlijk: zij heeft die nagel wel uit het kussen gehaald anders zat ik misschien nog vast, ik moet er niet aan denken.