Heel soms zit ik even vast in het kussen in met poot. Dan blijft een nagel hangen. Kan ik niks aan doen. Maar dan wil mijn vrouw helpen.

Helpen is best lief, vind ik zelf, alleen als ik vast zit dan wil ik het echt niet. En zij juist wel. Het gebeurde pas weer.

Hangen

Ik lag lekker te liggen en toen wilde ik opstaan om een brokje te eten. Kan. Ik gaapte, stond op en bleef hangen. Mijn ene poot bleef aan het kussen. Ik meteen rukken en rukken en ik dacht aan geen brokje alleen dat ik los wilde. “Ik kom je helpen, Bertje,” zei mijn vrouw. Ze stond op van haar werktafel en kwam naar de bank. Ik keek geeneens.

Friemelen

Ik rukte en rukte aan mijn poot en toen opeens kwamen er de vingers van mijn vrouw bij. Nou dat wilde ik niet. Dit is toch geen moment om aan mij te komen friemelen zeg nou zelf!! Dus het werd even ekstra moeilijk:

• rukruk ik wil los en wel nu
• laat me je nou helpen Bert
• rukruk ik moet en zal los
• wacht nou even
• rukruk het moet en zal

Hoe ze het deed dat weet ik niet maar ze friemelde door en toen was mijn nagel opeens uit het kussen. Ik sprong meteen van de bank af en liep een stukje door de huiskamer en toen moest ik opeens gaan zitten uit mezelf. Van de emozie, denk ik. “Zie je nou Bert dat ik je kan helpen,” zei mijn vrouw toen nog.

Gefoelig

Ja, nee ik weet het niet hoor. Aan mijn poten ben ik gewoon gefoelig en als ik met een nagel vast zit helemaal. Dan hoef ik geen hulp. Dan wil ik los en wel meteen. Maar eerlijk is eerlijk: zij heeft die nagel wel uit het kussen gehaald anders zat ik misschien nog vast, ik moet er niet aan denken.