Wanneer mensen me vragen of ik weleens stout of ondeugend ben, dan geef ik daar heel eerlijk antwoord op. Nee. Nooit. Ik weet niet eens wat dat is. Thuis mag ik bijna alles, geloof ik. Laatst heb ik zelfs naast de bak geplast. Of nou ja: naast. Dat ging anders.

Het gebeurde toen het zo warm was. Dan moet ik extra water drinken, dus er komt nogal eens een bakje met vers water te staan. Lekker, hoor. Maar dan moet ik vaker naar de bak. Dat is gewoon zo. Als je moet, dan moet je.

En toen was het aan het einde van de middag dat ik dacht: ik moet. Dus ik liep naar de kleine overloop waar mijn favoriete bak staat. Die stond er niet. Mijn vrouw was die in de keuken aan het schoonmaken. In de badkamer heb ik een tweede bak, maar die was te ver weg. Er lagen nog wat houtkorrels zag ik. Dus toen heb ik daar op geplast, lekker veel, hèhè, dat luchtte op.

Tijdens het plassen zag ik vaag dat mijn vrouw terug in de kamer was, en dat ze een verse bak vasthield. Ze zag me, ze begreep dat ik niet gestoord kon worden en dus bleef ze staan en keek een andere kant op. Het was heel stil in huis. Het enige geluid was mijn plassen op de plaats waar de bak altijd staat.

Daarna was ik klaar en liep de huiskamer in zonder haar aan te kijken. We wisten alletwee wat er ging gebeuren.

En ja hoor. Ze zette de bak neer in een hoek en ging weer naar de keuken, spullen halen. De plek moest schoongemaakt worden. Ik ging me wassen en wachtte tot ze klaar was. Dat was nog best snel. Ze zette de bak terug en kwam met mij aaien en kijken hoe het met me was. Want ze dacht dat ik overstuur was omdat ik geen bak had gevonden. Maar dat was ik helemaal niet! Als je moet dan moet je.

Nou zult u denken wat heeft dat met stout te maken. Helemaal niks. Dat bedoel ik juist. Soms doe je als huiskat iets dat niet hoort, maar ja, het kan even niet anders.

(dit blog verscheen met andere blogs bij de Vereniging Kattenzorg)