Mijn verkering Bert vroeg me of ik wat meer over mijn leven wilde schrijven. Over gewone dingen en over hoe ik leef met me eigen familie. Bert zei dat mijn fens me dan beter leren kennen. Ik zeg u eerlijk, ik wist niet eens dat ik fens had? Maar als Bertje het zegt dan geloof ik hem. Ik wil het U graag vertellen.

Waar ik woon

Ik woon nu alweer 10 jaar bij mijn vrouw, dat vind ik best lang. Niet dat ik hier nog weg zou willen want ik wil als poes niet op me eigen gaan wonen.  Ook al heb ik twee jaar verkering, ik woon met mijn vrouw, Floris en Zusje.
Toen ik hier kwam wonen wist ik nog niet dat ik in een multikathuishouden terecht zou komen. Dat is als je met meerdere katten in één huis woont. En ook nog met een vrouw.

Uit het asiel

Ik mocht in een mandje bij mijn vrouw op schoot mee en ze sprak de hele tijd heel lief tegen mij. Ik vroeg me eigen af waar ik naar toe zou gaan? Dat weet je niet als poes als je mee mag met je vrouw of man, je moet maar afwachten. Ik vond het zo spannend. Ik dacht alleen maar, zou ze ook tonijn hebben?

Siepers

We kwamen in mijn nieuwe huis. Het was in een groot gebouw met allemaal huizen op elkaar. Ik vond het meteen fijn. Ik ben een binnenpoes dus ik was blij dat ik niet naar buiten hoefde. De voordeur ging open en ik moest meteen ruiken. Het rook vreemd, ik kende het niet. Mijn mandje ging open en toen zag ik het. Een grote katerman en hij was siepers. Ik zag allemaal strepen in zijn vacht. Ooooh ik vond het zo spannend. Maar ik wilde ook ontdekken.

Mijn vrouw zei dat de katerman Floris heette en dat hij mijn broer werd. Ze aaide hem, ze aaide mij. Zachte strelingen van tussen mijn oren naar mijn staart. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen want ik voelde meteen, Floris is de baas in huis dus ik moet me eigen wel gedragen. Ik deed een paar keer blazen, ik wilde me eigen toch laten horen. Dat ik er was, dat ik er ben en dat ik nooit meer weg ga. Ik durfde nog niet zo goed want ik ben ook verlegen.

En toen gebeurde er iets fijns. Mijn vrouw gooide snoepjes op de grond en we aten samen van de snoepjes. Het was best gek, ik voelde me eigen helemaal niet bang. Ik durfde bij mijn vrouw op schoot te kruipen, ik voelde me wel fijn. Ik moest denken aan vroeger en hoe bang ik me eigen toen voelde. Nu was ik veilig, nu was ik echt thuis bij me eigen familie.

Met Floris was ik best snel vriendjes. Ik voelde, soms begrijp je elkaar. Als je allebei uit een asiel komt dan snap je sommige dingen beter. Dingen die je vrouw weer niet snapt. Dat eten bv altijd op de eerste plaats komt en dat je ook graag veel wil eten. Floris vindt eten ook belangrijk, maar ik eet altijd meer.

Familie geworden

Mijn vrouw heeft Floris wel moeten leren dat ik verder niets wil als u snapt wat ik bedoel. Ik ben graag op me eigen en ik ben een nette poes. Floris is een “jeweetwelkater” maar ik denk dat hij dat zelf niet weet. Misschien hebben ze het hem niet verteld. Ik weet het niet, maar ik wilde het gewoon van me eigen niet.
Dat katers een poes soms op een andere manier interessant vinden, daar moest ik wel aan wennen. Ik was nog jong toen ik hier kwam wonen, ik moest alles nog leren en ontdekken. Mijn vrouw was er wel voor mij, dat er niks gebeurde zeg maar. Nu zijn Floris en ik echt wel familie van elkaar geworden, soms slapen we zelfs samen in een mand. Dat is best gezellig maar ik ben het liefst op me eigen of bij mijn vrouw als Bert er niet is.

Zorgen

Maar ik maak me eigen ook wel zorgen. Floris is al bijna 16 jaar. Ik weet niet precies hoe oud dat is maar hij is denk ik wel super seeniejoor. Dat is best veel seeniejoor vind ik.
Als Floris er straks niet meer is dan ga ik hem wel heel erg missen. Hij is toch een soort van me eigen broer maar wel van dezelfde vrouw.

liefs van Loesje