Deze week had ik een hele rare dag. Dat was op Dierendag. Toen ik wakker werd, voelde ik dat er spanning in huis was. “Er komen monteurs, Bertje,” zei mijn vrouw. “Ze gaan supersnel internet maken met glasvezel.”

Spanning

Eerlijk waar, dat kan me niks schelen. Het is alleen dat ik ten eerste geen monteurs in huis wil en ten tweede maar kan ook ten eerste zijn dat ik in huis geen spanning wil. Als mijn vrouw dat voelt dan voel ik het ook. Dat gaat vanzelf als je een band hebt.

De hele middag deed mijn vrouw gek. Aan de computer zitten en dan opeens uit het raam kijken en dan weer gaan zitten. Ik probeerde te slapen maar dat gaat dan moeilijk.

Voordeur

Toen de monteurs kwamen, werd het nog erger. Beneden hoorde ik hard gepraat dat is niet goed. En ik rook en voelde dat de voordeur helemaal openstond. Het was koud en er kwam allemaal buitenlucht naar binnen dat ik van alles rook, ook de honden die door mijn straat lopen. Daar werd ik gespannen van.

Er kwam een monteur in de huiskamer staan en mijn vrouw ging voor me staan. Hij kon mij niet zien en ik hem niet. Toen moest hij weg. Mijn vrouw kwam terug en keek mij aan en ik kon het serieus niet helpen maar ik moest een paar keer echt hard miauwen van de spanning.

Stem

Het was nog niet afgelopen. Mijn vrouw ging met een boze stem telefoneren. Nou ik weer miauwen en zij aaien en die stem bleef maar.

Daarna kreeg ik gelukkig een hele lange buikknuffel om bij te komen. Ik was heel erg moe van alle ervaringen. En we hadden geeneens snel internet maar het oude internet deed het gelukkig nog.

Het was een hele rare dag. De dag erna was alles weer gewoon, alleen had ik nog extra knuffels nodig vooral op mijn buik dat vind ik het fijnste.