Ik kreeg nieuw snoep, of eigenlijk was het een snack, dat snapte ik niet goed. Het was een klein pakje van Vitakraft waar ik ook die staafjes van heb. Die zijn lekker. En het liep tegen etenstijd en ik had trek dus ik dacht, nou, een klein hapje, dat gaat er wel in.

Mijn vrouw zette het bord neer en ik liep ernaar toe.

Even ruiken.

Nog even ruiken.

Ik heb echt mijn best gedaan met het ruiken, maar eigenlijk wist ik het al meteen. Getsie, nee. Dit lust ik niet. Het is een soort melk,  geloof ik.  Vinden vast veel katten lekker. Ik niet. Er zijn veel smaken in, en ik had de pure melk. Misschien zijn de andere smaken wel lekker. Ik hoef het niet.

Gelukkig kreeg ik daarna gewoon avondeten, dat was wel echt lekker!! En een knuffel kreeg ik ook.

Als je een snack krijgt en die valt tegen dan is dan twee keer moeilijk. Want eerst was je blij en dan niet meer en dan heb je ook nog iets in je neus dat vies is. En daarna wil je eigenlijk geen nieuwe snack meer proberen want misschien is dat ook wel vies. Dat is eigenlijk het derde moeilijke eraan.

Dus het is best moeilijk. Maar toch moet je af en toe wat nieuws  proberen. Want eerlijk  is eerlijk, zo heb ik die zachte staafjes ontdekt. Ook van Vitakraft. En die vind ik superlekker. Vooral de eerste keren dat ik het kreeg. Ik wist toen nog niet dat iets zo heel erg lekker kon zijn.

Dus je weet het niet altijd van te voren.

Snacks en snoep is heel persoonlijk. Je lust iets of niet.  Ik heb liever iets anders dan dit, eerlijk gezegd. Bijvoorbeeld zo’n zacht staafje en dan het liefste kip. Twee mag ook!