Ik hoef geen meubel. Serieus waar niet. Ik vind meubels stom.  Dan bedoel ik meubels die speciaal voor katten zijn gemaakt.

Dat zijn eigenlijk meubels die gemaakt zijn voor mensen van katten. Die mensen komen er blij mee thuis: “Kijk eens wat ik voor je heb!” Dat heb ik zelf meegemaakt.

Beleefd

Nou ben ik zo’n watje dat als mijn vrouw zo blij doet, dat ik altijd even kom kijken. Een beetje ruiken. Een kopje geven. Wat je dan doet als huiskater.  Het is niet uit interesse, het is uit beleefdheid. Daar wordt ze gelukkig wat rustiger van.

Met zo’n meubel kan ik niks dus ik ga er niet op of aan. Ik ben onder protest ermee op de foto gegaan dat ziet u wel.

Wennen

Dit meubel heeft zeker twee jaar op de slaapkamer gestaan. Al die tijd dacht mijn vrouw dat ik er nog aan moest wennen en dat ik het daarna helemaal geweldig zou vinden. Dat weet ik omdat ze dat steeds aan me vertelde.  Omdat ze me erbij aaide, heb ik van die verhalen ongeveer de helft gehoord en dat was al genoeg.

Serieus, twee jaar wennen aan iets dat je meteen stom vindt?

Weg

Deze week wilde ze het huis opruimen. Ze keek naar het meubel en naar mij, ik keek terug van valt het kwartje al.

En ja hoor, opeens.

“Je vindt het niks, hè?”
Nee. Nooit wat aan gevonden.
“Zal ik het maar wegdoen?”
Ja graag zal tijd worden.
“Eerst nog een foto maken voor je blog.”
Dat heb ik weer.

Ik vouwde mijn voorpoten onder mijn lichaam en keek langs haar heen. Gelukkig was het goed genoeg, anders gaat ze door, hoor, dat wil je niet weten.

En nu moet ik nog zien dat ze het echt weg gooit. En ook dat ze niet met iets anders thuis komt: “Kijk eens, wat leuk!”