Tag archieven: matabi

Wat ik van de Trixie vond

trixie matatabi Wat ik van de Trixi matatabi vond. Ik kreeg de stokjes omdat ik dit merk niet kende en je weet maar nooit. Er zit matatabi in, dat is spul waar je rustig van kunt worden.

Maar ja dan moet je er wel op kauwen.  Dit is mijn bespreking van de stokjes.

 

Potlood

De laatste tijd speel ik soms met een potlood. Vind ik leuk. Als ik er met mijn poot op sla, springt het een andere kant op. Ik kan er ook mee rollen. Vind ik ook leuk. Maar als mijn vrouw het ziet,  pakt ze het potlood af en dan moet ik weer met een muis of iets anders. Dus zei ze dat ze speciale potloden voor mij ging kopen en dat waren dus deze stokjes.

Geur

Het was een pakje met stokjes en ik kreeg er één om te testen. De geur was heel licht, ik moest heel goed snuiven en toen dacht ik nog wat is dit. Het was niet vies maar ook niet dat je zegt hier zet ik meteen mijn tanden in.

Mijn vrouw legde het stokje op het kleine tapijtje, dat is speciaal voor mij. Ze bewoog er even mee dus ik zette al snel een voorpoot op dat stokje.  Toen lag het stil. Ik had dus gewonnen.

Kauwen

Het stokje is er al dagen en ik heb helemaal niet het gevoel dat ik er nou aan wil eten. Dat heb ik wel geprobeerd maar dat  was ook om te kijken of het stevig was. Ja, dat was het.

Mijn oordeel is dat het leuk is om mee te spelen maar verder heb ik er nog niks mee gedaan. Dat is persoonlijk. Ik hou meer van dat groene spul en helemaal van zakjes met valeriaan, en daar hebben andere katten weer niks mee.  Dus je moet zoiets proberen en dan weet je het pas.

 

 

 

Matatabi-stokje voor de kat

Gisteren kreeg ik een stokje. Zult u zeggen dat is ook een cadeau van niks, maar dit was geen gewoon stokje. Het heette Puur Matatabi. Dat was dus het merk. Zo’n stokje was voor de ontspanning en het fijne gevoel.

Nou dat leek mij wel wat.

Ik rook aan het stokje en meteen wist ik dat er iets mee was. Alleen wat? Ik meer ruiken. Het deed me niet zo veel.

Toen probeerde ik met het stokje te rollen, nog meer dan op de film staat. Dat was heel even leuk. En toen gooide ik het in de lucht, zo tik met mijn voorpot en dat deed ik nog een paar keer.

Ik bedoel, aan mij lag het niet.

Want ik voelde niet dat gevoel dat ik voel als het leuk of spannend of fijn is. Dat je door wil en nergens anders meer aan kunt denken. Ik deed wel mijn best maar dat was:

  • omdat het nieuw was en ik had best belangstelling
  • die geur begreep ik niet
  • mijn vrouw deed zo blij over die stokjes dus dan blijf je als huiskater proberen

Het was bijna per ongeluk maar het stokje raakte kwijt. Ik zag het niet meer. Van de opluchting miauwde ik. En toen zei mijn vrouw: “Er zaten twee stokjes in het zakje, Bert.”  Ja hoor, had ik weer een stokje. Dat heb ik laten liggen.

Aan het einde van de dag waren we het erover eens, dat ik never nooit meer zo’n stokje hoefde. Doe mij maar groen spul.