Tag archieven: maatje meer

Is het erg als je een maatje meer bent?

maatje meer   Is het erg als je een maatje meer bent? Volgens mij niet. Pas met Koningsdag zeiden mensen over prinses Amalia lelijke dingen. Dat vond ik moeilijk.

Ik zou prinses Amalia best graag een kopje willen geven. Volgens mij is elk dier veilig bij haar. Dus ik ook.

Van buiten

De laatste keer dat de dierarts hier was, zei ze dat ik een maatje meer kater ben en dat het helemaal niet erg was. Dat ik in orde was en goed zoals ik was.  En ik weet van mezelf dat ik een dikke vacht heb, zelfs nou nog met het verharen, dus ik ben een maatje meer maar toch iets minder dan u kunt zien. Ik bedoel eigenlijk dat maatje meer gewoon goed is. Iedereen ziet er van buiten weer anders uit. Dat is juist leuk.

Van binnen

Het gaat er juist om hoe je van binnen bent. Of je lief bent en of anderen zich veilig bij je voelen. Vroeger toen ik op straat leefde keek ik nooit naar maatje meer of maatje minder of maatje weetikveel. Toen keek ik naar ben ik veilig. Hebben ze iets te eten voor me.  Krijg ik misschien een knuffel. Want dat had ik ook nodig en knuffels waren best moeilijk. Ik durfde het niet altijd en soms waren mensen ook bang voor me omdat ik zwerfkater was, dan dachten ze straks doet hij me wat.

Veilig

Ik vond het heel stom dat mensen lelijke dingen zeiden over prinses Amalia. En ik vond het ook moeilijk. Ze is wel een prinses maar ze is ook een jong meisje dus dan moet je voorzichtig zijn met wat je zegt. Eigenlijk moet dat ook als het wat oudere meisjes zijn, dus gewoon altijd. Iedereen wil zich veilig voelen, maakt niet uit of je huiskater of prinses bent. Dat is mijn mening.

maatje meerRosie was pas acht maanden oud, maar ze zat al in het asiel sinds ze een piepklein kitten was. Het enige dat ze wilde, was een thuis en een mens om liefde aan te geven.

Waarom lukte dat niet? Om een eenvoudige reden. Rosie was een maatje meer poes. Echt atletisch oogde ze niet met haar hangbuik. Haar verschijning schrok alle mensen af. Dat wil zeggen, bijna alle mensen.

Uiterlijk

Mensen die een asielkat komen uitzoeken, doen dat allemaal op een eigen manier. De een vraagt naar de langst-zittende kat en neemt die mee naar uit, ongeacht eventuele gebreken of problemen. De ander mailt eerst over verwachtingen en mogelijkheden. En dan zijn er ook, die binnenkomen en pas dan een beslissing nemen. Dan kan het uiterlijk van belang zijn.

Maatje

Op een van de eerste dagen van 2018 besloot Alex R. met zijn vriendin naar het asiel te gaan. Ze wilden een kat een nieuw thuis geven.  Tot voor kort had Alex zichzelf gezien als een hondenman, maar toen ze tijdelijk een kitten te logeren kregen, begreep hij een kattenman te zijn. Dus wilde hij een kat in zijn leven.

In het asiel zag hij Rosie. Ze leken wel wat op elkaar. Alex was een man met een maatje meer en hij had ook een hangbuik.

Met andere woorden: ze mocht mee naar huis.

Knuffelpoes

Rosie had nog meer moeilijkheden. Ze was al twee keer opgehaald en terug gebracht waarna ze moest bijkomen in een pleeggezin. Een gevoelige poes die veel liefde nodig heeft, is ook kwetsbaar.

In haar nieuwe huis ging alles gelukkig meteen goed. Ze verkende alle vertrekken met zelfvertrouwen – “o, hier woon ik voortaan dus” – en begon meteen met kopjes en knuffels geven.

Naam

Alex gaf haar een nieuwe naam. Voortaan zou ze Libbie heten. Een nieuwe naam voor een poes die een nieuw leven was begonnen, vol liefde. Ze mag spinnen zoveel ze wil, ze mag op bed slapen bij haar mensen en ze is duizend keer zo gelukkig als vroeger.

(bron: Lovemeow)