Tag archieven: loesje

Loesje vertelt: over Floris die siepers is

LoesjeMijn verkering Bert vroeg me of ik wat meer over mijn leven wilde schrijven. Over gewone dingen en over hoe ik leef met me eigen familie. Bert zei dat mijn fens me dan beter leren kennen. Ik zeg u eerlijk, ik wist niet eens dat ik fens had? Maar als Bertje het zegt dan geloof ik hem. Ik wil het U graag vertellen.

Waar ik woon

Ik woon nu alweer 10 jaar bij mijn vrouw, dat vind ik best lang. Niet dat ik hier nog weg zou willen want ik wil als poes niet op me eigen gaan wonen.  Ook al heb ik twee jaar verkering, ik woon met mijn vrouw, Floris en Zusje.
Toen ik hier kwam wonen wist ik nog niet dat ik in een multikathuishouden terecht zou komen. Dat is als je met meerdere katten in één huis woont. En ook nog met een vrouw.

Uit het asiel

Ik mocht in een mandje bij mijn vrouw op schoot mee en ze sprak de hele tijd heel lief tegen mij. Ik vroeg me eigen af waar ik naar toe zou gaan? Dat weet je niet als poes als je mee mag met je vrouw of man, je moet maar afwachten. Ik vond het zo spannend. Ik dacht alleen maar, zou ze ook tonijn hebben?

Siepers

We kwamen in mijn nieuwe huis. Het was in een groot gebouw met allemaal huizen op elkaar. Ik vond het meteen fijn. Ik ben een binnenpoes dus ik was blij dat ik niet naar buiten hoefde. De voordeur ging open en ik moest meteen ruiken. Het rook vreemd, ik kende het niet. Mijn mandje ging open en toen zag ik het. Een grote katerman en hij was siepers. Ik zag allemaal strepen in zijn vacht. Ooooh ik vond het zo spannend. Maar ik wilde ook ontdekken.

Mijn vrouw zei dat de katerman Floris heette en dat hij mijn broer werd. Ze aaide hem, ze aaide mij. Zachte strelingen van tussen mijn oren naar mijn staart. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen want ik voelde meteen, Floris is de baas in huis dus ik moet me eigen wel gedragen. Ik deed een paar keer blazen, ik wilde me eigen toch laten horen. Dat ik er was, dat ik er ben en dat ik nooit meer weg ga. Ik durfde nog niet zo goed want ik ben ook verlegen.

En toen gebeurde er iets fijns. Mijn vrouw gooide snoepjes op de grond en we aten samen van de snoepjes. Het was best gek, ik voelde me eigen helemaal niet bang. Ik durfde bij mijn vrouw op schoot te kruipen, ik voelde me wel fijn. Ik moest denken aan vroeger en hoe bang ik me eigen toen voelde. Nu was ik veilig, nu was ik echt thuis bij me eigen familie.

Met Floris was ik best snel vriendjes. Ik voelde, soms begrijp je elkaar. Als je allebei uit een asiel komt dan snap je sommige dingen beter. Dingen die je vrouw weer niet snapt. Dat eten bv altijd op de eerste plaats komt en dat je ook graag veel wil eten. Floris vindt eten ook belangrijk, maar ik eet altijd meer.

Familie geworden

LoesjeMijn vrouw heeft Floris wel moeten leren dat ik verder niets wil als u snapt wat ik bedoel. Ik ben graag op me eigen en ik ben een nette poes. Floris is een “jeweetwelkater” maar ik denk dat hij dat zelf niet weet. Misschien hebben ze het hem niet verteld. Ik weet het niet, maar ik wilde het gewoon van me eigen niet.
Dat katers een poes soms op een andere manier interessant vinden, daar moest ik wel aan wennen. Ik was nog jong toen ik hier kwam wonen, ik moest alles nog leren en ontdekken. Mijn vrouw was er wel voor mij, dat er niks gebeurde zeg maar. Nu zijn Floris en ik echt wel familie van elkaar geworden, soms slapen we zelfs samen in een mand. Dat is best gezellig maar ik ben het liefst op me eigen of bij mijn vrouw als Bert er niet is.

Zorgen

Maar ik maak me eigen ook wel zorgen. Floris is al bijna 16 jaar. Ik weet niet precies hoe oud dat is maar hij is denk ik wel super seeniejoor. Dat is best veel seeniejoor vind ik.
Als Floris er straks niet meer is dan ga ik hem wel heel erg missen. Hij is toch een soort van me eigen broer maar wel van dezelfde vrouw.

liefs van Loesje

Loesje vertelt: dromen over kittens en wat erna gebeurde

Mijn verkering Bert vroeg me of ik iets wilde schrijven  over mijn dromen. Dat wilde ik wel. Ik vind het fijn om voor Bert te schrijven en ik vind dromen fijn.

Hoe het begon

Nu ik me eigen aan het ontplooien ben heb ik ook meer dromen. Vroeger had ik ze minder, toen voelde ik mij nog niet zo gelukkig. Toen ik bij mijn vrouw kwam wonen werd ik gelukkig. Ik leerde mijn Bertje kennen en ik werd nog meer gelukkig. Ik ging ook meer dromen en niet alleen over eten. U weet, eten is mijn grootste hobbie. Ik ging dromen over Bert en onze verkering, dat ik de mooiste poes van de wereld was. Ik was AsseLoester en Bert was mijn Katerprins. En ik was de enige poes die zijn tonijn lustte. Maar ik droomde ook over moeilijke dingen. Over poezedingetjes en allemaal gevoelens. Ik ga het U nu vertellen…

Kittens

Toen ik in het asiel kwam, dat was vroeger, werd mijn poezebuikje opengesneden. Ik kon ineens geen kittens meer krijgen. En ik wist niet eens wat dat was, kittens krijgen. Ik had er nooit van gehoord, hoe kon ik dan weten of ik kittens wilde krijgen? Ik wilde gewoon gelukkig worden en in het asiel zeiden ze dat ik zonder kittens meer kans had op een huis voor me eigen, met een mens. Ik dacht nooit aan kittens, wel aan eten dus ik wilde vooral een huis en iets lekkers.

Rammelen

Ik leerde Bert kennen via feesboek en toen is het begonnen. Ik werd verliefd en ik ging me eigen anders voelen. Alsof ik thuiskwam maar ik had al een huis. Toen ging ik mij ontplooien en ik kreeg nog meer gevoelens. Ja ik ben een gevoelige poes en daarom moet ik ook veel eten. Maar ik kreeg gevoelens die ik niet kende. Ik wilde bij Bert wegkruipen en Bert vond dat goed. Ik voelde nieuwe gevoelens in mijn hartje en in mijn poezebuik. Alsof er iets rammelde maar de dokter in het asiel had alles weggehaald. Hoe kon het dan rammelen? Ik vond het moeilijk, ik begreep het niet.

Mila

Op Feesboek leerde ik Mila kennen. Een klein, lief poezemeisje. Ik voelde blij zijn en willen zorgen. Ik kende het niet. Toen droomde ik dat ik in een grote mand lag met 4 kleine Mila’s en ze leken op Bert en op mij. Het waren kittens! Heeft u dat ook weleens gedroomd? Ik voelde zoveel emo dat ik die dag alleen maar kon eten. Moest ik blij zijn of moest ik moeilijke gevoelens hebben? Wat moest ik doen? Mijn vrouw hielp mij, ze zei dat ik moedervoelens had. Nou daar had ik nog nooit van gehoord? Als ik gevoelens heb dan weet ik dat ik moet eten. Ik had nog nooit moedervoelens gehad en ook geen kittens. Maar ik moest er wel steeds aan denken, ik dacht er iedere dag aan en ik kon het ook voelen. Dat ik mijn pootjes om ze heen wilde slaan. Ik droomde dat Bert en ik kittens hadden, ooh! Ik was een moederpoes en ik was zo gelukkig.

Dromenpijn

Ik dacht, als ik kittens zou willen dan alleen met mijn Bertje. Soms weet je pas wat je wil als je de katerman van je leven hebt gevonden. Maar toen voelde ik ook pijn, diep in mijn buikje. En het rammelde heel hard. Maar hoe kan iets rammelen als het een droom is? Ik voelde dromenpijn. Dat het leven anders is dan je droom maar de pijn is echt. Ik moest tegen me eigen zeggen dat ik nooit moederpoes zou worden. Ik voelde traantjes in mijn hart en honger. Ik was emo.

Ik droomde dat ik kittens had…

Liever rust

Omdat ik nu meer durf heb ik het met Bert besproken. Dat vond ik moeilijk want ik dacht, straks wil Bert mij niet meer. Maar ik wilde voor mijzelf opkomen, ik wilde mijn moedervoelens delen met de katerman van mijn dromen. Dat Bert weet wie ik ben en het voelde ook een beetje van samen. Ik vond het zo spannend dat ik eerst drie stukken zalm verslonden heb want de tonijn was al op.

Bert was lief voor mij. Hij zei dat hij kittens te druk vindt en dat hij liever rust heeft. Hij dacht dat ik ook liever rust wilde. Zo had ik er nog nooit over gedroomd of nagedacht. Dat kittens ook heel druk en wild zijn en dat je dan als poes en kater geen leven meer hebt.

Of een ander leven en is dat dan het leven wat bij mij zou passen? Ik vond het moeilijk, ik zeg het eerlijk. Bert en ik zijn nu al meer dan twee jaar samen en we hebben verkering zoals wij dat willen. Ik voelde daar passen geen kittens bij. En we zijn ook al ouder, Bert is al senior en mijn vrouw zei me laatst dat ik dat ook ben! Dan wil je ook liever rust dus had mijn Bertje gelijk.

Gevoelens

Maar een poes is een poes en soms komen die gevoelens. Ik denk dat dat hoort bij ontplooien, dat ik me eigen ontwikkel. Dan ga je overal over nadenken en dan komen er ook gevoelens. Als poes ben ik bescheiden maar ik denk ook veel na. En deze droom moest ik wel me eigen maken. Dat ik weer verder kan en weet wat ik nu weet.

Dat dromen er mogen zijn maar dat ik altijd weer wakker word in me eigen wereld. Mijn wereld waar Bert op me wacht…

Bert wacht altijd op mij…

Liefs van Loesje

Loesje vertelt: twee jaar verkering

LoesjeBert vroeg me of ik een stukje op zijn website wilde schrijven. Dat wilde ik wel natuurlijk want Bert is mijn verkering. Op 3 juni hebben we twee jaar verkering en dat vind ik best een hele tijd. Het is op de verjaardag van Bert.

 

Hoe het kwam

Vroeger had ik nooit verkering maar toen ik Bert voor de eerste keer zag op Feesboek voelde ik iets wat ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik was toen 8 jaar en best verlegen. Ik wist nog niet zo goed wie ik was, alleen dat ik Loesje heette en dat ik bij mijn vrouw, Floris en Zusje woonde. Ik kreeg een apart gevoel in mijn buik en toen is het begonnen. Ik wilde iedere dag op Feesboek om Bert te zien. Dan schreef ik iets op zijn Feesboek en dat vond ik heel spannend. Mijn vrouw maakte foto’s van mij terwijl ik vóór Bert nooit op de foto wilde. En Bert vroeg me voor een intervjuuw en toen kregen we verkering. Bert vroeg mij en ik zei ja!

Ontplooien

Verkering is gemakkelijk, dat heb ik geleerd. Bert en ik zien elkaar iedere dag op Feesboek en we praten over onze dingen. Maar ook over dingen van het leven want als poes vind ik, dat ik ook best een mening mag hebben. Ik ben rustig en bescheiden maar ik durf nu meer.
Durven is ook ontplooien, dat woord heb ik geleerd van Bert. Ik wist niet wat het was. Ik dacht als ik het niet kan eten, dan ken ik het niet. Maar het is iets van ontwikkelen, dat je iets beter kunt dan eerst. Ik moest het wel leren, dat zeg ik eerlijk. Maar het is ook fijn en het maakt gelukkig.

Dat ik verkering kreeg, was het eerste wat ik durfde. Maar ik wist dat ik bij Bert hoorde dus dat vond ik niet zo moeilijk. Ik voelde iets anders dan honger in mijn lijfje, dus dat moest ik wel volgen. Ik weet nu dat het mijn hartje was.

In de verkering heb ik geleerd dat ik er ook mag zijn, Bert geeft mij rust en hij laat mij zijn wie ik ben. Ik voel me veilig bij Bert en dat had ik nooit eerder gevoeld. Behalve bij mijn vrouw maar dat is anders. Als poes kruip je makkelijker bij je vrouw op schoot dan bij je katerman. Maar ik vind het fijn de gedachte dat ik bij Bert tussen zijn stoere poten mag liggen. Dan word ik warm van binnen en voel ik me zen. Ik ben heel veel emo en dan is eten fijn, maar ook liefde. Ik merk dat ik ook best roomanties ben en ik vind dromen ook fijn.
Ik kreeg ook steeds meer zelfvertrouwen dus toen wilde ik een eigen Feesboek. Bert vond het ook leuk en dat vind ik belangrijk als je verkering hebt. Dat je dingen met elkaar deelt en Bert weet altijd overal heel veel van. Hij is schrijver en controleur vensterbank, nou dan weet je best heel veel. Ik ben ook heel trots op hem.

Poezen onder elkaar

En ik heb nu ook ineens eigen poezevriendinnetjes en een paar vriendjes, ook mensen. Dat vind ik best fijn want met poezen onder elkaar praat je toch over andere dingen dan met je verkering. Dat wist ik niet maar heb ik geleerd op mijn Feesboek. Met Katrientje praat ik over gevoelens en eten, met Mila doe ik heel veel trappelen.
En ik ben ook voor de krant ’t Lopend Vuurtje gaan schrijven, die is van mijn vriendinnetje Djoeke Poes. Het mooiste vind ik dat ik met Bert samen een e-book heb geschreven: Verkering is gemakkelijk. Ik dacht nooit dat ik dat kon maar Bert heeft mij geleerd dat ik ook vertrouwen in mij eigen mag hebben. Dat is zo fijn, vertrouwen in je eigen. Ik voel het nog niet iedere dag maar daar werk ik aan. Dat moet je wel blijven doen, ook als poes.

Dromen

En ik heb ook nog dromen, dat is belangrijk vind ik. Ik durf ze nu te vertellen.
Ik droom ervan om samen met Bert iets te doen voor andere katten, die niet zo gelukkig zijn als wij. Die nog geen eigen vrouw of man hebben, die op straat moeten leven of ziek zijn. Daar krijg ik moeilijke gevoelens van en dat is niet fijn. Dan wil ik helpen.
En ik zou ook samen met Bert een echt boek willen schrijven, mijn vrouw zegt dat op papier een echt boek is. Dan wil ik dat.

Maar mijn mooiste droom zit in gewoon. Dat alles blijft zoals het is en dat ik het snap. Dat Bertje en ik gewoon samen verder kunnen gaan en straks drie jaar verkering hebben. En misschien, misschien ooit meer… Als Bert het ook wil.
Ik ben wel heel roomanties maar dat mag als je twee jaar verkering hebt.

Wassen, wassen en dan opeens pauze

wassen Gisteren had ik het weer. Dat ik druk ben met mezelf wassen en dan opeens niks. Het ene moment ben je druk met de vacht op je buik en het andere moment weet je het niet meer.

Op Facebook zei iedereen dat het niet raar was als je opeens met pauze moest. Ook omdat wassen veel werk is.

 

Rusten

Ik heb pauze en pauze. Als ik door het huis ren en ik moet even liggen voordat ik verder ga, dan snap ik dat. Dat is logisch. Pauze om even uit te rusten. Soms val ik in slaap en als ik wakker word, eet ik een brokje. Aan rennen denk ik dan niet meer. In een pauze kun je dus ook van idee veranderen.

Dromen

Mijn verkering Loesje zei dat ze ook pauze had tijdens het wassen en dan ging ze dromen over ons samen. Loesje is romantisch, dat vind ik belangrijk in een poesevrouw.  Ze is goed met gevoelens, dat ze weet hoe een gevoel heet en waar het vandaan komt en wat je dan moet doen. Dat weet ik niet altijd, dat komt misschien door mijn achtergrond. Dus dat leer ik van haar.

Leeg

De pauze tijdens het wassen komt opeens over me. Ik stop en kijk voor me uit. Er gaat niks door me heen. Mijn kop is helemaal leeg van binnen ik bedoel dat ik nergens aan denk. Dat merk ik pas als de pauze voorbij is en ik verder wil wassen. Er was iets, maar ik weet geeneens wat of waarom.

Mijn vrouw zei dat manmensen zoiets ook hebben maar dan zonder het wassen. Dat ze van binnen leeg zijn. Een leeg moment. En daarna gaan ze weer verder. Dus het is niet raar of gek of stom.

Als huiskater wil je dat soort dingen voor jezelf toch zeker weten.

Interview met de poes Loesje

Op Facebook heb ik Loesje ontmoet. Ik vond haar meteen bijzonder. Dat zachte. Dat lieve.  En ja, mooi is ze ook nog. Elke dag schrijft ze een berichtje op mijn pagina. Het deed iets met me. Daarom besloot ik haar om een interview te vragen.

 

Hoe gaat voor jou een gewone dag?
Op een gewone dag word ik wakker en heb ik honger. Ik slaap soms boven bij mijn vrouwtje, maar ook vaak beneden op de bank.
Als ik beneden slaap ga ik mijn vrouwtje wakker maken, dan spring ik op bed om goedemorgen te miaauwen. Mijn broertjes Floris en Japie zijn dan meestal al boven en ook mijn zusje Zusje ligt meestal languit op mijn vrouwtje te slapen. Dat doe ik ook weleens. Dan staan we samen op, ga ik eerst naar de bak en krijgen we onze brokjes. Dat vind ik zo fijn dan krult mijn poezestaartje.
Na het eten ga ik meestal even spelen en dan weer slapen. Zelfs als mijn vrouwtje gaat stofzuigen blijf ik lekker liggen. Meestal lig ik te slapen totdat we weer eten krijgen. Ik denk dat ik op een gewone dag het liefste slaap en eet. En de laatste weken help ik mijn vrouwtje ook iedere dag met een berichtje schrijven aan jou Bert. Dat vind ik fijn.
Maar mijn vrouwtje moet vaak werken, dan blijf ik achter met mijn 2 broers en Zusje. We slapen dan heel veel, maar soms gaan de andere drie ook ravotten door het huis. Ik wacht rustig tot mijn vrouwtje weer thuis is. Mijn vrouwtje werkt ook vaak s’nachts, dan draaien we alles om en slaap ik overdag met mijn vrouwtje mee en s’nachts met mijn broertjes en Zusje.
Maar het liefst heb ik het dat het gewoon is, dat mijn vrouwtje thuis is bij ons.

 

 

 

Het klinkt of je het heel gezellig thuis hebt, met allemaal fijne dingen. Wat is daarvan het allerfijnste?
Het allerfijnste wat ik doe Bert is eten. Ik lust bijna alles en dat kun je ook wel aan mij zien. Ik heb een prachtig rond figuur zegt mijn vrouwtje altijd en ik ben er best een beetje trots op. Vroeger voordat mijn vrouwtje me kwam halen in het asiel, woonde ik met 9 andere katten. Ik kreeg bijna geen eten en was heel mager. Toen we uit huis werden gezet kwam ik in het asiel te wonen en toen kwam mijn vrouwtje ineens binnen wandelen. Ik ging aan haar voeten liggen want ik vond haar lief. Zij vond mij ook lief en nam me mee naar haar huis en daar woon ik nu. Ze gaf me lekkere brokjes te eten en ik kwam helemaal bij. Toen werd eten mijn grootste hobby en dat is altijd zo gebleven. O ja en slapen vind ik ook heel fijn, want ik moet goed uitrusten van al dat eten.

Dus rust is belangrijk voor je. Dat heb ik ook.  Heb je weleens dat je je gek voelt en dat je opeens moet rennen? 
Als ik de kriebeltjes krijg, ga ik rennen, dan ren ik door de huiskamer en dan via de trap naar boven. Soms ren ik alleen door de huiskamer en begin ik te spelen. Maar dat is niet zo vaak want ik ben een echte dromer. Ik kan uren naar de muren zitten staren. Mijn vrouwtje zegt dat ik heel zen ben, maar daar snap ik niks van. Soms vind ik het fijn om op het balkon te zitten en zo naar de wijde wereld te staren. Maar dan wil ik ook snel weer terug naar binnen.

Mijn favoriete speeltjes zijn lintjes of touwtjes en daarmee lekker over de grond rollen. Maar ook vind ik het fijn om achter laserlichtjes aan te rennen, die probeer ik dan te vangen. Dan kan ik heel goed springen hoor Bert. Ooh en we hebben zo’n speeltje in huis waar wij als poezebeesten een balletje door kunnen slaan, daar word ik spontaan helemaal blij van. Ik speel dat weleens met mijn kleine broertje Japie.

 

 

 

Je maakt zo’n volwassen indruk. Zo evenwichtig. Dat je precies weet wat belangrijk is in je poesenleven. Heb je weleens kittens gehad?
Nee Bert, ik heb nooit kittens gehad. Ik was 1,5 jaar toen mijn vrouwtje mij vond in het asiel en ze hadden me net geopereerd. Ze hebben toen iets uit mijn buik gehaald zodat ik geen kittens meer kan krijgen. Ik had wel een heel groot litteken en mijn buikje was kaal. Toch wilde mijn vrouwtje mij hebben, dat vond ik wel lief.
Ik heb na zitten denken of ik kittens zou willen Bert. Ik denk dat het voor mij te druk zou zijn. Zusje kwam hier als kitten en Japie ook, dat vond ik best moeilijk want ze waren zo druk. Ze wilden allemaal met mij spelen op momenten dat ik wilde slapen. Ik houd van rust Bert en van gewoon, ik denk dat het mijn leventje helemaal op zijn kop zou zetten. Maar als ik heel vroeger kittens had gehad dan had ik niet beter geweten en dan zou ik er wel voor gezorgd hebben. Misschien als ik jou eerder had ontmoet Bert, dat we dan samen na hadden kunnen denken over kittens? Dan was het anders geweest.

Lieve Loes, de belangrijkste vraag heb ik tot het laatste bewaard. Ook omdat ik verlegen was.  Maar ik wil het vragen!! Wil je verkering met mij?
Dit is mijn favoriete vraag van het interview Bertje!
Ja ik wil verkering met jou want ik vind jou een knappe huiskater, Bert. En ook nog eens heel lief met aandacht voor mij.
En je houd van gewoon en ik houd ook van gewoon, dus ik zeg ja Bertje, laten we het gewoon doen! En ik ben stiekem ook erg verliefd op jou.

Dat was het Bertje, ik vond het zo leuk om te doen. Dank je wel dat je me gevraagd hebt.
Ik stuur je een kusje als dank xxx

Lieve Loesje dankjwel voor alles! Nou ben ik een gelukkige kater!!