Tag archieven: Loesje vertelt

Loesje vertelt: over familie en een nieuw zusje

nieuwe kat in huis
Ik moest wennen aan Zusje

Als poes heb ik al best veel meegemaakt, ook met mijn vrouw. Dat ze heel veel moeilijke gevoelens had toen mijn broer Bart een sterretje was geworden. Daar moest ik wel aan wennen, ik was ineens alleen met Floris.

Voor me eigen vond ik dat best, ik houd van rust.

Onheimies

Op een dag vroeg mijn vrouw ons of we misschien een zusje wilden. Ik wist niet wat ze bedoelde, zou het eten zijn? Ik kreeg veel honger en heb me eigen tegoed gedaan aan tonijn en soms ook zalm. Maar in mijn poezebuikje voelde ik dat er wat ging gebeuren. Ik voelde me onzeker, ik voelde onheimies. Wat zou een zusje zijn en zou ik nog wel te eten krijgen?

Wennen

Toen kwam de dag dat mijn vrouw thuiskwam met het bekende mandje en er zat iets in. Ze deed het deurtje open en ooooh, ik schrok. Een klein poezemeisje en ze leek een beetje op mij. Ik voelde mijn haartjes rechtop gaan staan, ik wilde het niet maar het gebeurde. Mijn vrouw zei dat het mijn zusje was, maar ik kende haar niet. Ik wist niet dat ik een zusje had van me eigen?

Oooh wat nu, ik vond er niks aan. Mijn vrouw streelde mij en ze gaf me snoepjes, het kleine zusje kreeg ook iets maar dat was gelukkig minder. Ze ging de huiskamer verkennen en ik voelde me eigen in sjok. Mijn vrouw bleef me wel strelen en ze zei dat mijn zusje Zusje heette. Ik vond haar wild en ik wist het niet meer. Van me eigen ben ik anders, mijn vrouw zei dat dat juist goed is. Ik moest wennen.

Regels

Zusje was een kitten zei mijn vrouw, ik wist niets van kittens. Ik moest goed op haar passen en haar ook dingen leren. En ik wilde ook aandacht van mijn vrouw voor me eigen. Floris vond het wel gezellig meteen, hij is anders. Ik moest wennen, ik zeg het eerlijk. Het was ineens een stuk drukker in huis en er kwamen ook mensen om naar mijn nieuwe zusje te kijken. Ik kreeg dan gelukkig veel lekkers dus ik kon wel mijn gewone maatje meer blijven. Ik moest Zusje leren dat ik me eigen plekjes heb waar ik graag lig. Ook dat ik graag me eigen eten opeet. En nog best heel veel meer want als je in een multikathuishouden leeft zijn er ook regels.

Soms moest ik ook blazen, om dingen duidelijk te maken. En dat Zusje ook haar eigen plaats moet kennen. Maar op een gegeven moment heb ik me eigen er niet meer zoveel mee bemoeit want toen was Zusje al wat groter. Ze moest naar de dierendokter voor een grote snee in haar buik, dat ze geen kittens meer kan krijgen. Toen had ze veel narekoos gehad en was het wel een paar dagen rustig in huis. Ik heb toen ook wel voor haar gezorgd.

 

Floris en ik hebben ook voor Zusje gezorgd

Anders

Nu voelt het alsof Zusje er altijd geweest is. Het is anders met Zusje dan met Floris, maar ik ken Floris al mijn hele leven hier. Ik zeg het eerlijk, ik ben nog steeds het liefst op me eigen. Een zusje is best leuk maar ook heel druk en ik ben rustig en bescheiden. In ben het liefst zen. Mijn vrouw kent me gelukkig goed en ik mag ook me eigen zijn.

Met Zusje slaap ik nooit in de mand, maar wel samen op de bank en op schoot bij mijn vrouw. En we houden allebei heel erg veel van eten, maar ik doe ook nog emo eten van me eigen. Zusje houdt gelukkig niet van tonijn, dat is wel een geruststelling. Ik ben ouder zegt mijn vrouw en ik ben me eigen aan het ontplooien.

Ik heb veel geleerd van een nieuw zusje in huis, ik moest voor me eigen leren opkomen. Met een poes is het weer anders dan met een katerman in huis. Een zusje is geen broer. Dat moest ik allemaal leren.

Liefs van Loesje

Loesje vertelt: over die andere broer en over verdriet

Loesje vertelt
Hier lig ik met Bart

Dit is een verhaal wat ik van me eigen toch wil vertellen. Ik heb met mijn vrouw gesproken want voor haar is het heel moeilijk. Het gaat over Bart, hij is de andere kater die hier woonde.

Twee broers

Hij was zeg maar mijn andere broer en ik heb hem nog zes jaar gekend. Hoe lang dat precies is weet ik niet, maar wel een hele tijd. Toen ik hier kwam had ik dus twee broers voor me eigen, Floris en Bart. Dat is best veel, twee broers, maar ik was toch ook nog steeds graag op me eigen.

Bart was een rustige kater, hij deed heel anders dan Floris. Hij bleef altijd in de buurt van mijn vrouw, maar soms wilde ik ook bij mijn vrouw zijn of op haar schoot liggen. En ik was de enige poes in huis dus dan mag dat best.

Zielemannetje

Mijn vrouw noemde Bart haar zielemannetje, dat is dat je zonder woorden of miaauwen weet wat de ander bedoelt. Nu ik verkering heb met Bert weet ik wat ze daarmee bedoelde. Toen snapte ik het niet want ik kreeg nooit zomaar tonijn als ik haar aankeek. Nog steeds moet ik best vaak hard miaauwen en dan krijg ik geeneens tonijn maar zalm.

Ziek

Bart kreeg altijd extra eten want hij was een maatje minder. En hij was vaak ziek, dan lustte hij niets. Ik mocht zijn bord dan niet voor hem leegeten, dat vond ik best moeilijk. Mijn vrouw deed altijd extra voor hem zorgen en ze zorgde ook voor ons. Toen ze een keer best wel hard gevallen was in huis, mocht ze op Bart zijn ruggetje slapen. Floris en ik sliepen bij haar voeten. Ik wilde me eigen niet opdringen.
Op een dag voelde ik in mijn poezebuik dat er iets niet goed was. Ik had hele moeilijke gevoelens. Mijn vrouw moest steeds huilen en ik snapte het niet. Ik wilde er voor haar zijn, maar ik was ook onzeker. Zo kende ik mijn vrouw niet.

Ik zag Bart en ik voelde van alles. Ik wilde tonijn, zalm, garnaale en gekoolde vis. Ik moest emo eten, maar de moeilijke gevoelens gingen niet weg. Bart wilde juist niet meer eten en lag stil op de bank. Mijn vrouw probeerde van alles. Ik lustte zijn eten wel maar ik denk, ik moet mij eigen er nu niet mee bemoeien. Ik voelde dat ik het zo moest doen.

Op schoot

Toen is mijn vrouw naar de dierendokter gegaan en ze moest heel veel huilen. Ze kwam terug. Zonder Bart. Ik zag haar tranen. Ooooh zoveel verdrietige gevoelens en ik had geen tonijn meer voor haar. Mijn vrouw vertelde dat Bart naar de poezenhemel was, dat hij een sterretje was geworden. Het mooiste sterretje. Ze moest steeds huilen, ik ging gauw op haar schoot.
Ik heb nog een tijdje in huis rondgekeken.Iedere dag opnieuw zocht ik naar mijn broer, naar Bart. Ik kon hem niet meer vinden. Zijn geur verdween langzaam uit ons huis.

Mijn vrouw heeft nog heel lang moeilijke gevoelens gehad. Ik had dat als poes heel goed in de gaten want van me eigen ben ik heel gevoelig. Mijn vrouw noemt mij hoog sensietief, dat is als je alles voelt en dat het allemaal prikkelt. Ik vind het dan fijn om te eten, dan wordt ik weer me eigen.

Lijstje

Loesje vertelt
Nou ben ik bij Bart in zijn lijstje

Toen Bart net een sterretje was geworden moest ik heel veel eten. Ik voelde het verdriet van mijn vrouw in me eigen. Ik ben ook bij haar gaan liggen in bed, ik wilde haar toch troosten. Dat doe je als poes, vind ik. Ik maakte me ook zorgen want ik hoorde haar niet meer zingen. Ze was heel lief voor ons maar ik had toch ook vaak een natte vacht als ik mijn vrouw kopjes had gegeven. Ik zag het verdriet uit haar ogen komen en ik voelde me eigen machteloos. Maar ik leerde dat ook moeilijke gevoelens er mogen zijn en dat mijn vrouw dan toch heel veel van ons houdt. En ook van Bart. Want dat gaat nooit over vertelde ze, net als honger.

Nu leeft Bart verder in onze hartjes. Hij hangt aan de muur en staat in een lijstje op de kast, ik snuffel er weleens aan. Dan voel ik me eigen rustig en weet ik weer hoe een écht sterretje ruikt.

Lief pootje van Loesje