Deze keer mag ik zelf alles schrijven, de vrouw denkt dat ik dat kan, het gaat hier allemaal prima, nau ja ik krijg te weinig te eten, dat wel, maar ik heb al een halve kieloo meer aan gewigt zeggen de mensen, dus nu krijg ik minder eten, jammer hoor, ik was net aan mijn buik aan het werken, maar wat ik wil vertellen is hoe het nu gaat in mijn huis, ik mag dus alles, nau…. roept de vrouw, je dóet gewoon alles…, dat zegt ze nou wel, maar zij doet ook gewoon alles en de man ook, ze vragen mij niet eerst of het mag dus waarom zau ik dat wel doen?, en ik doe ook geen gekke dingen hoor, dat niet, maar ik wil wel graag overal bij zijn, ook als de mensen in de badkamer zijn en op hun bak zitten, dan ga ik eerst even in hun bak kijken en dan kom ik er gewoon naast liggen, gezellig hè?, als ik niet naar binnen kan 
ga ik tetteren voor de deur tot ik naar binnen mag, dus de deur moet altijd open zijn, anders kan ik er niet door en dan moet ik roepen, ik kan er niet zo goed tegen als ik ergens niet bij kan, ik klim ook op tafel als de mensen eten en dan ga ik op de borden kijken, de mensen zeggen dat ze nog niet helemaal zeker zijn of dat een goede ontwikkeling is, zo noemen ze dat, en als het eten me lekker lijkt wil ik eraan likken, maar vorige week had ik van het bord gelikt en toen kréég ik me later toch pijn in mijn buik, ik moest steeds naar de bak, alles kwam eruit het was helemaal dun, JAJA roept de vrouw nu, ze zegt dat ik niet in deetajs hoef te treden, maar ik treed helemaal nergens in!, nu kom ik op tafel alleen even kijken wat mijn mensen eten, folgens mij vergeet ik iets…. er was toch iets? ooo ja, ik moest af en toe een punt zetten, dat was het! zie je wel dat ik het kan? PUNT
Komma
Ik klim dus op tafel, ik loop door het huis, ik kijk overal op en in en achter en onder en tussen, ik vertel altijd wat ik ergens van vind, ik mag naar buiten maar dat wil ik niet, en weten jullie wat ik ook doe?, OVERAL krabben, ik heb hier een fantastiese krabvloer door 
het hele huis heen, zo sjiek heb ik het nog nooit gehad!, overal ligt krabspul op de grond, is dat mooi of niet, spesjaal voor mij is het, ik heb al draden uit vloer getrokken zo blij ben ik er mee, en ik doe ook aan de dingen krabben die mijn kleur hebben, dat is zwart, het zijn muziekboxen, dat heeft mijn vrouw even geschreven, de man is er niet zo blij mee, maar ik wel en de vrouw moet altijd erg lachen, dus dan is het goed toch?, ik heb krabkartonnen en een krabpaal en een krabmat en krabplanken, die gebruik ik af en toe maar dan moet ik er spesjaal naar toe lopen, en het tapeit is overal, dus je snapt…. kijk nau heb ik een rijtje punten gemaakt!! dat kan ik dus ook al, het gaat helemaal goed komen met schrijven, dat foel ik, ik foel me al best thuis, de mensen en ik begrijpen elkaar steeds meer, we leren elkaar steeds beter kennen, zo gaat dat in het leven, we zijn blij met elkaar, ook al weten 
we dat het ooit allemaal heel anders was, toen was ik op straat en Bolle woonde hier, dat vergeten we alledrie nooit, hoe het was, we dragen het met ons mee, dat is een deel van ons zelf geworden en dat blijft, maar nu is het zo: (zie je dat ik nau een punt onder en boven elkaar heb gebruikt?!) we zijn met zijn drietjes en dat foelt fijn, we zijn niet meer alleen, en we zijn niet meer de hele tijd aan het huilen, soms wel hoor, ik ook. O, nau heb ik wéér uit mezelf een punt gezet, aan het einde van een verhaal, dus ik denk dat alles goed komt, ook al kan je in het leven nooit een punt zetten, nau dat kan wel, maar dat wil ik nog niet, stel je voor dan is het voorbij, ik wil niet dat mijn verhaal al afgelopen is, ik wil nog heel lang heel veel vertellen, de vrouw zegt dat dat dat ook kan als je een punt zet, dat je dan weer opnieuw kunt beginnen, maar dat weet ik nog niet zo, ook al zijn wij drie opnieuw begonnen, maar helemaal fertrouwen doe ik dat nog niet, de vrouw zegt dat dat vanzelf komt, dat ik vanzelf leer om te fertrouwen, en dan durf ik een punt achter het verleden te zetten, nu doe ik voor de zekerheid maar een komma aan het einde van mijn verhaal, kijk maar KOMMA
Droge brokjes kan ik de hele dag door eten. In de ochtend wordt het bakje tot de rand toe gevuld. Ze zijn van meneer Konijn en speciaal voor mijn blaasje. Gelukkig hebben ze een lekker smaakje. Je zal toch maar fiese brokjes moeten eten, bah nee. Dat lijkt me echt een katmerrie. Maar die van mij zijn dus gewoon jammie.
Nou nu ga ik stoppen met miauwen en neerpooten. Want buiten is de zon weg en doet het heel hard woes woes dus moet ik even extra vensterbank controle doen dat we nog wel veilig zijn. Gelukkig had ik mijn winterjas nog niet helemaal uit want ik ruik aan de lucht dat het weer kouder wordt.