Tag archieven: langzaam

Waarom je het beste heel langzaam aan de dag moet beginnen

langzaam

Ik kan heel erg opeens wakker worden en van de bank op het tapijt springen. Maar ik weet zeker dat je het beste heel erg langzaam aan de dag kunt beginnen.

Want serieus als ik heel erg opeens wakker ben en meteen in de askie ga, dan is er iets aan de hand. Iets waar ik in mijn slaap van schrok. Een hard geluid. Dat is nooit fijn. Die schrik doet een beetje pijn in mijn lichaam. Langzaam is veel beter. Dan foel je meer gezelligheid van binnen.

Op bed

Soms ga ik ’s morgens boven op het bed even slapen omdat ik daar het fijnste langzaam wakker kan worden. Dat gaat meestal zo:

  • ik ben een piepklein beetje wakker want ik hoorde het wekkergeluid en mijn vrouw vraagt of ik wakker ben
  • dan gaap ik
  • ze aait me heel zacht en langzaam dan voel ik me een beetje meer wakker worden
  • het aaien gaat door en ik moet spinnen
  • als ik denk nou ben ik bijna echt wakker dan rek ik me heel erg uit naar alle kanten, dus dat duurt best even
  • ik spring van het bed en dan ga ik aan de krabpaal hangen zo rek ik mijn hele lichaam dus dan ben ik klaar om echt wakker te worden, maar daarvoor moeten we naar beneden

Beneden

Als we beneden zijn, is het tijd voor de ochtendknuffel. Die is meestal op mijn kussen op de bank. Dan ga ik liggen en ze kroelt door mijn buikvacht en ze vertelt wat voor dag het is en wat ze gaat doen en meestal ben ik dan zo ontspannen dat ik de rest niet meer hoor, maar het is wel gezellig dat gepraat. Dus van mij mag het doorgaan.

Daarna is het tijd voor een brokje. En wat drinken.  Ja, en dan ben ik eigenlijk officieel wakker.

Waarom langzaam aan bijkomen het beste is

langzaam

Het hele keihete is weg. Nou moet ik langzaam aan weer mijn gewone dingen gaan doen. Mijn adfies is hoe langzamer hoe beter.

Kitten

Ik ben al heel lang geen kitten meer dus dan leef ik anders. Als kitten wil je rennen en springen en gek doen de hele tijd, maar als senior katerman kijk ik anders tegen de dag aan. Na dat keihete moet ik bijkomen.  Ik voel het in mijn lichaam.

Eerlijk waar, heet vind ik moeilijk. Mijn vacht is dik, mijn poten zijn breed en ik ben ook nog eens een maatje meer kater en dan heb ik ook nog dat ik snel bang ben dus ik ga zeker weten niet in mijn eentje in de badkamer liggen.

Uithouden

Dus ik lag voor de ventilator. Op de bank. Op het krukje bij mijn vrouw. ’s Nachts heb ik even op de planken van de slaapkamer gelegen want ik wilde bij haar zijn en op bed was veel te warm dus dat hield ik niet uit.

Ik nam poezenlimonade maar dat lustte ik ook niet elke keer, van de hitte werd ik flauw van binnen. En ik deed dutjes. Ik kreeg knuffels dat was warm maar ook heel fijn.

Aan spelen met het lintje of de veter dacht ik geeneens.

Dus met niks doen en toch de hele tijd bezig zijn met wat moet ik doen, zo kon ik het uithouden.

Bijkomen

En nou voel ik me beter. Gewoner. Maar ook ben ik een beetje moe van de hele tijd de hitte uithouden. Dus nu ga ik bijkomen. Dat vindt mijn vrouw ook verstandig van me want ik ben al elf jaar en dan moet ik toch aan mijn leeftijd denken. Ik ga rustig aan doen. Door het huis lopen en ruiken hoe het is. Slapen wegens het fijn en ik hoop dat ik een snek krijg om nog meer bij te komen. Alles langzaam aan en zonder hitte, dat is echt fijn en dat is mijn adfies om het zo te doen.