Het was laat op de avond, en mijn vrouw en ik stonden klaar om naar de slaapkamer boven te gaan, en juist op dat moment zag ik dat ik nog een hapje had staan.
Hoe kon ik dat gemist hebben? Ik rook meteen dat het een heel goed hapje was, er zat tonijn in en dat lust ik graag. En ruiken is eten, bij mij tenminste wel. Dus ik wilde erheen, mijn poten begonnen al te lopen maar mijn kop zei Bertje wacht even.
Die-lemma
Want als mijn vrouw en ik aan de nacht beginnen, dan krijg ik op bed altijd een lange knuffel met liefe woordjes en fraage of ik een fijne dag heb gehad. Dat is gezellig samen op bed. En ze stond dus klaar om naar de trap te gaan. En ik ook, tot ik dat hapje rook. Wat moest ik doen? De snek? De knuffels? Ik wist het even niet. Het was een die-lemma, zo heet dat, ik weet dat wegens dat ik in een huis met boeken leef en die boeken geef ik kopjes, dus zo komen er allemaal nieuwe woorden in mijn hersens.
Lekker
Dus ik stond er gewoon te staan.
Mijn vrouw ook.
Ze snapte mijn die-lemma en zei: “Ik wacht wel even, Bert”. Toen ging ze terug de huiskamer in naar haar werktafel. Ik meteen naar mijn hapje natuurlijk. Man, man, wat lekker. Er zat ook wat saus bij. De laatste tijd eet ik niet zo gemakkelijk wegens dat ik een gefoelige maag heb, maar door dit hele lekkere kreeg ik opeens weer zin in eten.
Dus toen het op was, snuffelde ik aan mijn brokjes. Viel best mee, eigenlijk. Ik nam een brokje. En nog eentje. Even pauze.
“Daar wacht ik niet op, Bertje,” zei mijn vrouw en toen liep ze naar de trap om naar boven te gaan. Ik liep gauw mee, want mijn hapje was op, ik wilde de knuffels niet missen en die brokjes kon ik later zelf nog eten. Mijn die-lemma was voorbij.
De tweede is een hele speesjaale. Die heb ik geleerd van Bertje. Eerst wilde ik geen vingers op mijn borst hebben. Dat vond ik eng. Ik wist niet wat die vingers gingen doen en aangezien ik kei onzeker ben wilde ik ze bijten. Mijn kop snapte niet dat ze ook fijn konden zijn dus er was meteen paniek. Met mijn poten pakte ik dan haar hand vast en met mijn bek deed ik een knauw geven. Dat ze wist dat ik het niet fijn vond.
Mijn nummer 1 is altijd mijn faafooriete knuffel geweest. Het is een hele veilige en warme knuffel. Bij deze knuffel wil ik gewoon bij mijn vrouw zijn. Of beter gezegd, op mijn vrouw zijn. Het allerfijnste is wanneer ik op haar buik/borst lig en dat ze me dan vasthoud met haar armen. Dat ik haar voel met mijn lijf en dat ik weet dat ik veilig ben. Dat ik lekker lam kan zijn en gewoon niks in mijn kop hoeft te hebben. Dat ik haar hart kan horen en mee kan snurken. Meestal krijg ik nog een dekentje over me heen zodat ik ingepakt ben en dat vind ik kei fijn.
Van mijn vrouw vind ik het het fijnst als ze me kusjes geeft. Als ze een kusgeluidje maakt hou ik mijn hoofd al scheef, zodat ze er makkelijk bij kan. Zij geeft mij een paar kussen en dan geef ik haar er een paar. Ik vind het super als ze echt klapzoenen geeft, boven op mijn kop. KLAPKLAPKLAP gaat dat. Dan doe ik keihard brommen.
Van mijn man vind ik het het fijnst als we samen op het grote bed liggen, vlakbij elkaar. Hij slaat een arm om me heen, maar niet helemaal want dat vind ik eng. Met zijn andere hand aait hij me over mijn hoofd en mijn rug. Ik spin dan eerst heel hard en daarna steeds zachter. Maar ik blijf spinnen. Soms vallen we samen in slaap, tegen elkaar aan. Totdat mijn vrouw komt kijken waar we zijn gebleven. En dan is ze een klein beetje jaloers, want ik doe dat niet met haar.