Tag archieven: kiezen

Loesje vertelt: toen ik naar de dokter moest…

dokter

Me vrouw kwam thuis en ze zei dat ze iets voor me had. Oooh ik begon te spinnen en me staartje trilde van geluk. Zou het me tonijn zijn of misschien een nieuwe snek.

De tijd

Me buik begon al te rammelen, ik deed zelfs miaauwen van verlangen. Me vrouw gaf me lieve knuffels en ze zei, Loes het is weer de tijd. Ik dacht de tijd, ik heb de tijd toch aan mij eigen. Ze gaf me een kaart en mijn naam stond erop: Loesje. Maar er stond een andere Loes op de footo! Me eigen vacht is wit met zwart en deze Loes was een tijgerpoes, dus hoe kan het dan over mij gaan? Kijkt u zelf maar op de footo. En hoe zat het dan met me tonijn? Ik was ineens van me slag.

Dokter

We gingen samen zitten in de bank, ik kreeg knuffels. Lange, zachte aaien en ik kreeg ook een snek. Dat was voor de schrik zei me vrouw. Ik trilde nog steeds maar niet meer van geluk. Me kop zat ineens vol met moeilijke gevoelens, in me buik voelde ik onrust. De kaart kwam van de dierendokter. Oooh ik moest weer langskomen, ze wilde me tand zien en me kiesjes, me hartje luisteren. En ik zou ook een prik krijgen want dan word ik niet ziek. Ik ben al wat ouder dus me vrouw vindt dat wel belangrijk. Van me eigen vind ik er niks aan maar ik voelde ook aan me water dat ik daar niks over te zeggen heb. Ik ben best sensietief, ik kan heel veel voelen. Gelukkig kreeg ik wel me tonijn.

Topform

En toen kwam het moment  dat we moesten komen. Ik had geen zin maar me vrouw zei, Loes als je straks je kurzus gaat geven moet je wel in goede kondiezie zijn. Ik dacht, oooh ben ik wel in topform? Ik zeg u eerlijk, ik heb er niks mee. Niet met dokters en ook niet met witte jassen. Maar ik moest in het mandje en ik kreeg niet eens de kans om tegen te spartelen. Me vrouw was slimmer deze keer. Ik deed me ogen sluiten en deed me meedietaasie voor als ik het niet meer weet. Dat vind ik dan fijn om te doen. Soms kan ik beter niet weten wat me boven de kop hangt. In de wachtkamer deed ik ook me ogen sluiten. Ik voelde onrust in me hartje en ik wilde naar de bak. En toen hoorde ik ineens me eigen naam: Loesje! Oooh de dokter….

Visboer

Me vrouw droeg me naar binnen, dat is zo als je in een mandje zit. Ik werd op een grote tafel neergezet en ik zag een vreemde dokter in een blauwe jas. Ik snapte het niet want de dokter heeft toch altijd een witte jas? Ik dacht misschien is het niet de dokter, misschien is het de visboer voor me tonijn? Ik rook andere geuren maar ook de geur van me vrouw. Zij hielp me uit me mandje en hield me vast. Ooh het was wel de dokter! Ik wilde niet dat de dokter in me bek keek, maar het gebeurde toch. En ze keek in me oor en ze deed me hartje luisteren of er nog ruis was. Ik moest ook op de weegschaal en ze zei dat ik was aangekomen, maar hoe kan dat nou? Ik had al uren niet meer gegeten en ik had ook honger. Ik voelde belediging.

Toen kreeg ik ook nog een prik, gewoon toen ik even niet oplette.

Ik voelde me eigen niet fijn maar de dokter zei dat ik best wel gezond ben. Oooh ik kreeg ineens heel veel zin in me tonijn en in rennen. Gelukkig maar dat ik weer  in me mandje zat want ik heb nooit zin in rennen. En nu ik gewoon in topform ben hoef ik ook niet te rennen met me eigen. Dat hoef ik sowieso niet want ik ben een Maatje Meer. En ik heb de dokter laten weten dat ik trots ben op me volle rondingen. Ik ben voor me eigen opgekomen.

Kondiezie

Later heb ik nog met me vrouw gesproken, over me kondiezie en dat ik nu dus klaar ben voor me kurzus. Me vrouw zei dat ik ook topform in me kop moet hebben want een kurzus geven is best moeilijk. Maar ik moet wel me kennis kunnen verspreiden, het zit toch in me kop. Dat ik iedereen kan helpen ze rustpunt te vinden. Dat is belangrijk voor dier en mens. Iedereen heb ze eigen roeping. Als poes heb ik die ook en soms roept me tonijn, dan kom ik snel aanrennen. Ik moet wel goed eten om in me topform te blijven.

Ik heb geleerd, ik ben een poes met een missie, maar ik blijf wel bescheiden. Dat u niet denkt dat ik me eigen over me paard ga tillen.

Liefs Loesje

Er is iets met mijn tanden

tanden Mijn vrouw is slimmer dan ik. Want ik voel me raar in mijn bek en toen ging ik achter de kastjes liggen om op mezelf te zijn.  Ze snapte dat er iets was. Nou moet ik een operaazie.

Het is al snel.

Vind ik het moeilijk ja en nee.

 

Telefoon

Mijn vrouw ging met de dokter aan de telefoon praten. Ze had een foto gestuurd waarop ik gaapte. Dat was gewoon voor leuk en voor Feesboek maar niet voor anderen dus privacy was er niet bij voor deze jongen.

De dokter zei dat ze kon zien dat ik een zwerfkater op straat was geweest. En dat mijn tandvlees de verkeerde kleur had. En over onderzoek en foto’s maken en over de toekomst en over dinsdag komen de hele dag en over morfiene en toen dacht ik o dat is superspul om te wiewen.

Ik hou van wiewen. Dat je je superontspannen voelt op een  superduperfijne manier. Dus dat is het fijne.

Uit huis

Alleen wil ik liever niet uit huis. Maar het moet zegt mijn vrouw. Dat we in een taxi gaan heen en terug. En ik moet misschien ook een kalmerend middel dat zit in een capsule. Zij denkt dat ik dat zomaar opeet. Nou dat denk ik niet.

Mijn verkering Loesje heeft het ook aan haar tanden gehad. Nou heeft ze nog maar een paar tanden en ze kan daarmee heel goed eten, zelfs brokjes, hoe ze het doet weet ik niet maar ze doet het. Dus misschien wil ze me dat leren. Als er bij mij tanden uitmoeten, dat weet nog niemand. De dokter zei iets over last in de toekomst.

Knuffels

Thuis krijg ik nou extra knuffels en zacht aaien. Vind ik fijn. Ik voel nou opeens dat er echt wat aan de hand is met me. En dan heb je steun van thuis nodig en dat krijg ik gelukkig ook.

Wie heeft ervaring met narekoos?

kat onder narcose Ik heb moeilijke gevoelens. Van die gevoelens dat je zegt wat moet ik doen. Mijn verkering Loesje moet een operatie en dan krijgt ze narekoos.

Als katerman wil ik van alles voor haar doen maar die operatie is iets dat nou eenmaal moet.

 

Eten

Wat is het geval, Loesje heeft nou pijn door twee kiesjes. Dus die moeten weg. Als je pijn hebt, dan kun je moeilijk eten of helemaal niet. En Loes houdt zo van eten. Dat heeft ook met vroeger te maken, toen ze nog niet bij haar vrouw woonde. Dus ze moet kunnen eten, wegens dat je eten nodig hebt en ook wegens dat emo-stukje.

Emo-eten is helemaal niet erg. Het helpt en als je gewoon je maatje meer blijft dan is er niks aan de hand.

Ervaring

Nou heeft Loesje al ervaring met narekoos doordat eerder tandjes weg moesten. Maar het is best iets waarvan je zegt hoe zal dat deze keer gaan.

Dus ik dacht, ik vraag het aan iedereen die mijn blog leest. Hoe het voelt, en wat je het beste kunt doen en wat niet. En  ik wil ook graag tips horen wat ik als zijnde de verkering het beste kan doen om te helpen.

Facebook

Op Facebook is Loesje er heel open over. Dit is haar pagina: klik en kijk U moet wel zelf Facebook hebben geloof ik om het te kunnen zien, anders weet ik niet wat u te zien krijgt.
Het is superfijn dat iedereen meedenkt. Dat we allemaal om Loesje geven en voelen dat het moeilijk is.

Het is ook moeilijk als je verkering of je vrouw of iemand om wie geeft, als daar iets mee is. Dan wil je het wegmaken. Maar dat kan niet. Soms is het leven moeilijk en dan moet je elkaar helpen, je hoeft alleen te bedenken hoe dat moet.