Tag archieven: kattenwinkel amsterdam

Wat ik in de Mieuws heb gelezen

Mieuws
Duffie (Foto: Cats & Things)

Mensen vragen me weleens wat ik lees, en dan vertel ik dan gewoon. Ik lees de Mieuws en die is gratis: klik en kijk.  Het is de nieuwsbrief van Cats & Things en het is ook leuk voor katten. Want ik las dat Duffie nou winkelpoes is geworden.

Foto

Duffie staat hier op de foto uit de nieuwsbrief. U kunt meer foto’s en filmpjes van haar zien op de Facebookpagina van Cats & Things: klik en kijk. Dan moet u zelf ook Facebook hebben.

Winkelpoes

Ik las dat Duffie er zelf voor heeft gekozen om winkelpoes te worden. Ze werkt niet de hele tijd, maar af en toe. Dus in deeltijd. Uit de nieuwsbrief:

Ze kwam ineens aanlopen… nou ja, ze stond op de bloembak en mensen dachten dat ze bij de winkel hoorde. Dus deden ze netjes de deur voor de kat open en werd er tegen mij geroepen dat mijn kat weer thuis is……Maar wel meteen thuis. Moeders en ik hebben haar penning ontcijferd er stond iets van ik ben een avonturier, maar ik hoor bij (telefoonnummer). Dus toen het tijd was om de winkel te sluiten hebben we haar mens maar gebeld of ze opgehaald kon worden….. want haar zomaar weer naar buiten zetten vind ik zo’n dingetje. Ik denk dat je al lang heb begrepen dat ik daar niet zo’n voorstander van ben. Maar ja dit is mijn kat niet?! Heb ik gewoon niets over te zeggen….

Sinds de kleine troella de weg weet naar mijn winkel komt ze steeds vaker en steeds langer. Dinsdag stond ze zelfs op me te wachten, er werd nog net niet gemopperd dat het geen stijl was dat ik met het weekend dicht was. Zoals ik al vertelde op facebook:

Heb ’t troeltje maar eerst binnengelaten en daarna de fiets maar weggezet. Toen ik binnenkwam zat ze echt met zo’n koppie op de toonbank “waar blijf je nou?” ….. sjucht wat was ook alweer de rolverdeling? Ik winkeleigenaar en zij personeel ….toch?!

Werken

Dus nou is het drukker in de winkel, want Duffie is er en ze wil ook aandacht. Ik vond het een superleuk bericht.

Maar zelf hoef ik niet in een winkel. Ik zit in de thuiszorg want ik zorg voor mijn vrouw en dat is druk genoeg voor mij.

Ina van Berkum van Cats and Things

Je bent in de winkel van Cats and Things geweest of je wilt er graag heen. Dat is nou eenmaal zo.  Nynke van de kattenfoto’s  komt er ook!! Maar wie is de vrouw achter deze winkel en webshop? Ik had een lang en goed interview met haar. Ze heet Ina van Berkum. Hier komt mijn interview.

 

Ik weet dat de winkel begonnen is met Cicero als winkelkater. Wie was hij?

Ha die Cicero! Die grote man spreekt nog steeds tot de verbeelding van velen. Er komen nog steeds mensen om hem vragen. Terwijl hij toch al anderhalf jaar over de regenboog is. Veel te vroeg natuurlijk. Het liefst wil ik dat mijn katten 18 of ouder worden. Anders heb ik het volgens mijn idee niet goed gedaan. Maar met Cis was dat niet haalbaar, ik heb hem 2x succesvol kunnen redden, maar de derde keer moest ik hem toch echt laten gaan. De grote man heeft diepe indruk achter gelaten.

Zolang is hij helemaal niet bij me geweest, nog geen 4 jaar. Maar ik kende hem al veel eerder. Met Kayleigh ben ik een aantal keer naar hem toe gegaan en daar zijn 3 nestjes uit voortgekomen. Ik heb altijd gezegd; “Vent als je met pensioen gaat dan mag je bij mij.” En dat is ook gebeurd… alleen veel korter dan ik had kunnen voorzien.
Toch zie ik hem nog dagelijks. Zijn dochter Bridget lijkt sprekend op hem, ze loopt zelfs als Cis. Het is mijn eigen vlekkenmeisje. Ook zijn er nog 2 broertjes uit een later nestje thuis. Liam een echt vriendje en Colin een wel heeeeeel ondeugende dikke donder. Dus samen met moeder Kayleigh zijn er nog 4 Heilige Birmanen in huis

Wat gezellig zo’n kattengezin thuis!! Zijn die er ook in de winkel van Cats and Things?

Eigenlijk zijn er altijd katten in de winkel geweest. Twee weken na opening heb ik 2 poezendames uit het asiel gehaald. Die zaten daar omdat hun mens naar het bejaardentehuis moest. De meiden waren 9 jaar toen ze de kattenwinkel binnenliepen en ze zijn 16,5 en 18 jaar geworden.
Na Cicero is er geen winkelkat meer. Die komt er ook niet meer. Er is namelijk veel veranderd in de winkel. Er worden veel workshops georganiseerd en 1x per maand komt de kattenkapper ook op bezoek. Dat wil zeggen dat ik steeds vaker mijn echte poezenklanten een poot kan schudden. Ik wil heel graag dat een kattengast zich op zijn gemak voelt, de meeste vinden het toch al zo eng om te reizen. En als ze regelmatig komen voor een manicure dan is het wel zo fijn dat ze niet opgewacht worden door een andere kat. En ook voor een winkelkat is het niet fijn als er steeds andere “vreemde” katten op hun terrein komen. Dus dat wil ik een winkelkat dan ook niet aan doen.

Nee, dat zou ik ook niet willen thuis. Nou komt een moeilijke vraag. Houden mannen op een andere manier van katten dan vrouwen dat doen en hoe kan dat dan? 

Bertje ik geloof niet dat mannen anders van katten houden dan vrouwen. Ik denk eerder dat een boel mannen zich heel stoer voordoen. Maar als een kat ze eenmaal om hun pootje gewonden heeft dan zijn ze net zo “erg” als vrouwen die van katten houden. Kijk maar eens goed naar hoe Puss in Boots dat doet….. als je zo kijkt dan kan toch geen mens daar tegenop. En geloof me Bert.. het werkt?! Als je de verhalen hoort die ik af en toe hoor in de kattenwinkel……

Die zou ik heel graag willen horen!! Maar ik snap wel dat het niet kan. Ik vertel ook niet alles over wat ik met mijn vrouw meemaak, hoor. Nou mijn volgende vraag. Als u een kat was, hoe zou u dan zijn en wat zou u het liefste doen? 

Whahahahaha ik zou het liefst een Heilige Birmaan zijn. Je doet je sjiek voor met je mooie langharige colourpoint velletje. Je trekt witte handschoentjes aan, je noemt jezelf Heilig en je hebt een redelijk bourgondisch lijfomvang. Echt Bert….. dat past helemaal bij mij. En dan zou ik het liefst net zo ondeugend, ondernemend en boeverig zijn als Colin.

Wat leuk dat u dat zo precies weet!! Wat is uw aller-allerfijnste herinnering aan een kat? 

Jeetje Bert….. daar vraag je me wat?! Ik heb zoveel meegemaakt met mijn katten. De bevallingen, het opgroeien van de kittens, het spelen, het verwonderen over hoe slim ze zijn. De troost, de zen momenten. Het vertrouwen……
Ik denk dat het vertrouwen het aller diepst zit. Het moment dat je elkaar aankijkt en weet wat je aan elkaar hebt. Soms duurt dat even, moet je aan elkaar wennen. Even aftasten wat het karakter is en hoe je dingen doet. En dan op gegeven moment dan weet je van elkaar: het zit goed! We kennen elkaar door en door en zijn er voor elkaar. Ook op die momenten dat er geen leuke beslissingen worden genomen. En als dat vertrouwen dan gepaard gaat met een PURrrrr en een knipoog dan weet je: Je bent van mij, en ik ben van jou.

Dankuwel voor dit interview!!! Ik vond het heel mooi!!