Wat een warmte zeg. Op dit soort dagen baal ik er wel van dat mijn vachtje geen rits heeft zodat ik die even uit kan doen. Wat zou dat fijn zijn zeg! Gelukkig heeft frau wel zo’n waai ding dus daar lig ik dan nu ook vaak voor.

Normaal ben ik heel actief, maar nu eventjes niet. Ik heb zelfs niet met mijn muizen gespeeld. Kunnen katten eigenlijk zweten? Als dat zo zou zijn dan zou ik vast een heel badje vol hebben gezweet inmiddels.

Mijn verhaal

Ik had Loesje laatst beloofd om mijn verhaal over twee keer vast zitten te vertellen. Dat was nog in het vorige huis. Je kon daar in de natte kamer met een grote sprong hop op de vensterbank komen. En dat met een klein hupje door het raam met een klein hupsje op iets wat frau afdak noemt. Dat hadden alle huizen daar. Veel te hoog om vanaf te springen dus vandaar dat ik wel op de afdakjes daar mocht lopen. En het leuke was dat ik het hele huis zo rondom kon lopen en dan via het raam bij de slaapkamer aan de andere kant weer naar binnen kon gaan.

Roepen

Jullie weten inmiddels dat ik een ondernemend poesje ben, dus op een gegeven moment had ik dat in de rondte lopen van mijn eigen huis wel gezien. Dus ikke ging op furkenningstocht hihi. En ik merkte dat je nog best ver kon lopen. Tot het bijna ophield. Je kon met een laatste sprong een beetje naar beneden bij het laatste huis komen en daar genoot ik lekker van het uitzicht en de zon. Waar ik alleen niet aan gedacht had, was dat als je naar beneden springt, je ook weer omhoog moet. En dat ging dus niet. Stom! Nou daar zat ik dan. En toen ging het nog regenen ook! Ik mauwen en mauwen en mauwen. Niemand hoorde me… Of toch wel. Ineens hoorde ik frau roepen: Minnieeee waar ben je??? En even later hoorde ik mensenkitten ook roepen. Dus ik weer mauwen. En zei weer roepen “waar ben je nou?”. Ze hoorde me dus wel maar zagen me niet.

In de steeg

Nou lekker dan, dat heb ik weer, dacht ik. Toen kwam manmeneer thuis en die hoorde ik zeggen dat ze in de steeg moesten gaan staan voor een beter uitzicht op de achterkant van de huizen. En ja hoor, toen zagen ze me eindelijk! Inmiddels regende het superhard en schaamde ik me zo. Ik nat, zij nat, we waren allemaal verzopen katjes. Maar er was dus nog een probleem. Het huis waar ik bovenin vast zat, die mensen waren niet thuis. Gelukkig had de mefrau van het huis er naast mij inmiddels ontdekt en riep poesje poesje kom maar, spring maar. Ik dacht “ja doei” veel te hoog voor mijn poezelige pootjes.

De trap

Toen is manmeneer de trap gaan halen. En die mochten ze in de tuin van de mefrau neerzetten. Toen durfde ik wel te springen want toen was het nog maar een klein stukje. Daarna werd ik in de armen van frau gelegd. Ik drukte mijn nagels stevig in haar armen zodat ik goed vast zat en toen zijn we zo naar huis gelopen. En voor iedereen die denkt, nou die Minnie heeft na deze ervaring er wel van geleerd? Nou nee hihi. Ik heb een tijdje later wéér op diezelfde plek vast gezeten. Gelukkig voor mij wisten mijn mensen nu precies waar ze me konden vinden. Frau vond me een sukkeltje maar trooste me wel. Manmeneer vond het geloof ik wat minder leuk. Ik heb frau toen maar heel veel kopjes gegeven. Waar we nu wonen mag ik niet meer naar buiten. Teveel plekken waar ik vast kan zitten en te veel auto’s. Dus ben ik nu een huispoes geworden. Ik ben niet zielig hoor, want in dit huidige huis is een trap om keihard vanaf te rennen en bovenin allemaal balken om overheen te lopen.

Lief

Gelukkig vind frau me heel erg lief. En ook best wel ondeugend. Zoals laatst dat ik een heel lief kopje trek maar ondertussen haar eten probeer te jatten. Zoals de dieren van BBB laatst al zeiden, met Minnie is het nooit saai!
Iedereen sterkte met de warmte en heel veel pootjes en kopjes!!!