Hier miauw ik even terug naar mijn vrouw van jaha. Dan zegt zij: “Ja Bertje”. Soms miauw ik dan nog een keer. Voor het gezellige gesprekje. Maar ik kan ook rauw miauwen.

Wiekent-slapen

Gistermiddag deed ik het weer. De hele middag had ik op de bank liggen slapen, van dat luie lange wiekent-slapen dat uren kan duren.  Ik voelde dat mijn vrouw er even bijkwam en dat ze met me meesliep. Daarna ging ze weer aan haar werktafel. Pas tegen etenstijd werd ik wakker. Goed, hè, zo lang slapen!

Dat gevoel

Ik was wakker en het avondeten was er nog niet. Dus ik sprong in de vensterbank, zat en keek naar de straat. En toen kwam dat gevoel. Ik stak mijn kop vooruit en miauwde.

Het klonk hard en oer. Iedereen in de straat hoorde het. Dat rauwe.

Rawwww! Rawwww! Rawwww! Rawwww!

En toen was het opeens genoeg. Dus ik stopte en keer weer naar de straat. Het gevoel was weg.

Nacht

Meestal komt dat gevoel ’s nachts als het helemaal donker is en ik in de vensterbank ben.  Misschien omdat het dan zo lekker hard klinkt. Dat ik voel dat ik iemand ben.  Dat er iemand in huis is die oplet, want mijn vrouw ligt dan te slapen die doet dan dus niks.

Heel soms heb ik het als ik beneden achter de voordeur zit. Maar iets in mij zegt dat ik daar voorzichtig moet zijn en dat ik beter alleen kan ruiken aan wat er is. Niet zoveel lawaai maken. Door die deur is soms een monteur gekomen en dat heb ik liever niet meer.

Ochtend

’s Morgens heb ik het nooit. Dan wil ik langzaam aan doen en knuffels krijgen, eerst over mijn kop en dan over mijn buik. En ik wil uit de badkamer drinken en dan weer knuffels. Ik vind, aan de dag moet je langzaam beginnen. Dat rauwe miauwen doe ik dus later.