Ik durf nog steeds niet op schoot. Is dat stom? Misschien wel. Ik weet zeker dat het thuis veilig is want ik kan heel goed slapen en eten. En ik hou van knuffels.

Op schoot durf ik niet. Ik ben vast de enige kat ter wereld die dat moeilijk vindt.

Begin

Toen ik hier pas was, moest ik wennen. Ja logisch. Ik was ex-straatkater en toen in het asiel terecht gekomen. En als je dan een eigen huis hebt, dan is alles raar en nieuw.  Het hele huis moest ik leren kennen en ik moest ook wennen aan mijn vrouw, hoe ze was en wat ze deed en wat ze wilde. En volgens mij moest ze ook aan mij wennen.

Samen

Dus toen  leerden we elkaar kennen en we ontdekten hoe we het beste samen konden zijn. Want ik heb dingen en zij ook, dingen waarvan je zegt dit wil ik niet en dit wil ik wel. Zij wil eigenlijk graag dat ik op schoot kom en ik wil dat eigenlijk niet.

Soms is dat moeilijk.

Proberen

Laatst zat ze naast me op de bank. “Kom je?” vroeg ze en ze klopte op haar schoot.  Ik stond net en ik voelde gewoon hoe graag ze het wilde, dus ik zette een pootje vooruit. “Probeer het,” zei ze toen. Ik nog een pootje erbij gezet. En daarna hoorde ik: “Op schoot is echt fijn Bertje.” Nou dat was me te veel, ik durfde opeens niet meer en toen ging ik weer liggen. Ze aaide me zachtjes dus boos was ze niet. Wel een beetje verdrietig geloof ik. Ik ging dus slapen en daarna was alles weer gewoon.

Op schoot

Ik weet niet wat het is maar ik ga  niet op schoot. Ik lig liever op een kussen. Mijn vrouw zegt dat het niet hoeft, en dat het nooit hoeft als ik niet wil of niet durf. Dat snap ik wel. Maar het is best moeilijk soms.