Echt waar, ik zie het nooit aankomen en dan opeens is het zover. Ik moet mee naar de slaapkamer, om mee te helpen. Het bed krijgt schone lakens.

“Help je mee, Bertje?” En dan gaan we de trap op, naar boven. In de slaapkamer blijf ik staan want zij gaat eerst alles van het bed afgooien, daar hoef ik niet bij te zijn. En dan komt het eerste laken dus dan spring ik op het bed. Met lakens is het zo dat je er meteen bij moet zijn.

Het laken

Het laken moet aan alle hoeken van het bed vast zitten, weet ik. Dat gaat niet vanzelf. Dus ik ga op het laken in een hoek staan, daar is het dus in orde.
Wat doet mijn vrouw? Ze trekt aan het laken terwijl ik daar dus op sta. Echt waar. Ik zet mijn poten diep in het laken en met mijn nagels hou ik me vast. Zij trekken. Ik blijf staan. En dan gaat ze een andere hoek van het laken doen. Dus om te helpen loop ik mee en ga er bij staan. Gewoon om te kijken of het lukt en het lukt dus niet dus dan blijf ik helemaal staan, anders lukt het nooit.
En het duurt best lang voordat ze aan de andere hoek van het laken begint dus zeker weten dat ik meega. Ze zegt: “Bertje, wat moest ik zonder jou beginnen?” Dat weet ik echt niet.

Het overtrek

Na het laken kwam het dekbedovertrek. Ze legt dan het overtrek op het bed en ik ga er meteen op zitten. Of ernaast. Beter is óp het overtrek want als je hard werkt aan zoiets belangrijks dan moet je pauze houden dat weet iederéén.
Behalve mijn vrouw.
Dus daar help ik ook al mee.
Ze gaat dan liggen en ik ook en dan hebben we knuffelpauze.

Helpen

Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik daarna zelf naar beneden ben gegaan, wegens dat ik foelde dat ik een brokje nodig had na mijn werk. Even later kwam mijn vrouw en ze bedankte me voor mijn hulp. Zo doen wij dat thuis. We helpen elkaar. Maar gelukkig hoeft dat van het bed niet elke dag, het is een zware klus maar wat moet dat moet.