Soms heb ik iets in mijn ogen. Dan zit er een dingetje in, helemaal vanzelf en dat komt door vroeger zei de dokter. Vind ik helemaal niet moeilijk. Doet me niks. Maar mijn vrouw… dat is wat anders.

Wassen

Het stukje gaat er vanzelf uit door wassen, dat wil zeggen meestal. Ik  was mezelf elke dag, en omdat ik brede voorpoten heb gaat het best snel. Maar het blijft veel werk, dat is ook zo. Dus soms doe ik sommige stukken van mezelf een beetje en dan blijft het toch in mijn oog zitten.

Thuis

Mijn vrouw zegt dan: “Bert, je hebt iets in je oog,” net of ik het niet weet. Dus ik kijk terug van weet-ik. Zij: “Zal ik het weghalen?” Dan wordt het eng.  Als haar hand dichterbij komt om over mijn kop te aaien dan denk ik soms nouvooruit en soms nounee.

En eerlijk is eerlijk, ze doet wat ik wil. Dus over thuis heb ik niks te klagen. Ik snap alleen niet waarom ze er zo vaak over begint. Misschien is dat een vrouwendingetje. Mijn katervriend Bolle zei laatst ook dat vrouwen eigen dingen hebben.

Feesboek

Op mijn feesboek staat soms ook een foto van mij en dan hoor ik dat ik een dingetje in mijn ogen heb. Iedereen zegt het opeens.

Volgens mij is dat omdat ik best een nette jongen ben. Mijn vacht hou ik goed bij. Ik eet best keurig behalve als ik stukken vis krijg die gaan alle kanten op. En dan het wassen natuurlijk.

Maar serieus waar, mij maakt het toch niks uit of er een dingetje in mijn oog zit of niet. Het valt er vanzelf uit. Of het blijft zitten. Ik kan gewoon kijken en eten en slapen en knuffelen en bankhangen dus er is niks aan de hand. Dat wilde ik even zeggen.