Het is weer zover: ik ben aan het verharen. Het was eerst lente en toen begon ik al. En toen werd het weer winter en nou is de lente terug.  Ik ben flink aan het verharen.

Verharen is best moeilijk. Je ligt gewoon te liggen en dan opeens voel je iets kriebelen. Dan zitten er haren los. Het gaat vanzelf.

Maine Coon

Als je gaat verharen is dat best een ding. Ook als je het al veel vaker eerder hebt gedaan, dus dat je eigenlijk weet wat er komt. Want nou ja, je wordt toch een beetje kaler. En ik ben een kater die best trots is op zijn vacht. Die is dik en als ik een wintervacht heb en goed sta, dan lijk ik net Maine Coon. Dat zijn supergrote stoere katten. Het is mijn ideaal om mijn haar te laten groeien en Maine Coon te worden. Maar altijd als het gaat lukken, dan ga ik verharen.

Borstels

Als binnenkater krijg ik van thuis een handje hulp,  ook al kan ik alles alleen. Ook bij het verharen. Ze had eerst een borstel. Dat moest heel voorzichtig omdat ik een gevoelige jongen ben, dus toen werd zij gespannen en ik werd van haar gespannen. Met borstels en kammen en al die dingen meer is het persoonlijk. Andere katten houden er weer heel veel van.  Ik heb er niks mee.

Hand

Mijn gouden tip voor katten die verharen is waar ik zelf het meeste aan heb. Dat is dat mjn vrouw met een vochtige hand mij aait. Dus niet nat. En ook niet van dat koude. Een beetje vochtig. Ik lig dan op mijn zij op het tapijtje of op mijn kussen. Met mijn ogen dicht, ja. Dat is omdat het zo fijner voelt.

Dan gaat ze zachtjes aaien. Van die lange aaien. Soms zegt ze er lieve dingen bij. Vind ik ook super. Maar het moet niet te vaak anders ga ik echt luisteren en dan kan ik niet meer ontspannen.

Dus dat is mijn tip. Ik hoop dat u er iets aan heeft.