Op de foto ben ik aan het nadenken, dat gaat het beste in de zon. Dus daarom doe ik het. Soms vraagt mijn vrouw: “Bertje, waar denk je aan?” Nou zo gaat dat niet dat zal ik uitleggen.

Heel veel

Ik weet hoe mensen nadenken wegens dat mijn vrouw het heeft verteld. Mensen denken na door heel veel gedachten achter elkaar te doen of door elkaar en dan krijgen ze een idee of hoofdpijn of alletwee. Zelf heb ik een gefoelige maag dus ik hoef geen pijn in mijn kop erbij en nadenken dat gaat bij mij heel anders.

Stil

Het begint met mezelf stil houden.
Dus liggen. Of zitten. In de zon is het beste want dan foel ik de warmte in mijn vacht en dan ben ik steeds rustiger van binnen en dat is goed. Als ik wil nadenken moet ik eerst helemaal niks in mijn kop hebben alleen een grote stille ruimte. Ik staar dan voor me uit, dus dat is dat ik wel wakker ben en kijk maar niks hoef te zien. Dat is staren.

Zo begint dus het nadenken. Heel soms komt er iets in mijn kop, dat is een gedachte. Het komt heel langzaam en dan denk ik erover na en dan gaat het weer weg. Voor mij is het fijnste dat ik één gedachte per keer heb dan kan ik diep gaan met mijn gedachten.
De laatste keer dacht ik: als je een huisdier bent, ga je dan op je mensen lijken of gaan ze juist op jou lijken?
Daar denk ik nog steeds over na.

Beter

Persoonlijk vind ik het superfijn om in de zon te zitten met een gedachte, dat ik het niet meteen weet, want dan blijft de gedachte in mijn kop.
Dus dat is het verschil. Mensen doen zoveel mogelijk gedachten. Ik zo weinig mogelijk want dan denk ik beter. En ik krijg ook geen pijn in mijn kop dat is ook belangrijk.