Er zijn dagen waarvan ik foel ik blijf misschien wel op bed liggen. Die heb ik veel gehad de laatste tijd. Maar opeens was het leefe anders. In orde.

Saai

Toen ik nog in het asiel zat, mocht ik alleen naar een huis waar het saai was, dus dat er niks gebeurde. En toen schreef mijn vrouw dat ze heel saai was en dat is ook zo, en daarom mocht ik hier komen wonen. Want ze leest en ze zit aan de compjuuter en veel meer doet ze niet. Dus dat is superfijn. Saai is goed.

Fierus

Maar toen kwam het fierus.
Minder auto’s in de straat, dat vond ik best goed. ’s Nachts had ik toch autolampen om naar te kijken, die bleven gewoon voorbijgaan.
Alleen na een paar dagen kwamen er grote enge fooguls in de straat. Toen durfde ik niet meer in de vensterbank. Soms lag ik op de bank en dan zag ik ze voor het raam bewegen.
Na een poos kwamen de auto’s terug en de fooguls gingen weer weg.

Steiger

De glazenwasser kwam, dat was moeilijk maar ik wist: hij gaat weer weg en dat deed hij ook. Dus dat snapte ik. Moeilijke dingen kan ik best als ik maar weet hoe ze aflopen.

Na de glazenwasser kwam de dag dat er opeens grote steigers in de straat stonden, met heel veel herrie. Dan weet je als huiskater ook niet wat je moet doen echt niet. Dus daarom deed ik niks. Pas in de middag gingen de steigers weg.

Wachten

Ik was gewoon zenuwachtig geworden echt waar. Dat ik de hele tijd iets verwachtte dat moeilijk zou zijn alleen wist ik niet wat het was. Er gebeurde niks dus ik bleef wachten.

En toen was er een ochtend dat ik naar buiten keek en ik zag het:

•  geen fooguls
•  er komt zon aan en van dat warme

In de straat waren er geen enge geluiden. En opeens was alles in orde, zomaar, vanzelf, ik had het niet verwacht en toch was het zo. Superduperheerlijkfijn!!