Tag archieven: huiskater bert

Hoe ik als dier zijnde de dingen zie

dier

Ik ben een dier en dat is anders dan een mens. Gekke dingen bedenk ik niet. Ik leef vandaag en vandaag is mijn leefe. Maar ik woon samen dus ik snap wel dingen. Dat er een nieuw jaar is.

Anders

Dat nieuwe jaar is wat mensen verzonnen hebben en ik foel het ook. Thuis is mijn vrouw gespannen. Op feesboek zijn er andere plaatjes. Af en toe hoorde ik een BOEM in de straat dat was ook nieuw dat ik wist, dat heeft ermee te maken.
En gisteravond ging de avond opeens anders.

Gewoon

Een gewone avond dat is dat we thuis zijn. Mijn vrouw zit aan de compjuuter en soms mag ik ook. Dan krijg ik een snek met meediesijn maar daar geef ik niks om. En als ze uit de badkamer komt, doet ze het licht uit en dan gaan we in de huiskamer in het donker aaien en ik lig dan keihard te spinnen. Dus ik ben nooit de eerste die wil stoppen. Op de trap: aaien. Op de overloop boven: aaien. Op het bed: de welterusten-knuffel. Dan wacht ik even of ik slaap een beetje mee en dan ga ik weer naar beneden. Lekker hoor, dan heb ik het huis voor mezelf. Kan ik rustig in de vensterbank zitten en naar de lampen van de autoos kijken. Ik eet wat brokjes. Ik ga eens aan de voordeur ruiken. En ik ga weer naar de slaapkamer, even meeslapen voor de gezelligheid. En vaak worden we samen wakker dan krijg ik een goedemorgen-knuffel.
Dus dan is een gewone avond en een gewone nacht, dat je van binnen weet: zo hoort het. Niks veranderen. Want beter kan niet.

Het leefe

En gisteravond was het toch anders. Het licht in de huiskamer bleef veel te lang aan en we gingen maar niet slapen en toen we het wel deden kwam er buiten heel erg veel herrie en daarna moesten we bijkomen en toen pas konden we slapen. Allemaal door dingen die mensen bedenken.
Echt, je snapt het niet.
Als dier zijnde weet je: het leefe is het leefe, en gewoon leefe is het beste.

Wanneer een knuffel niet zomaar een knuffel is

knuffel

Ik laat heel veel met me doen, en dat is ook mijn karakter maar soms gebeurt er iets waardoor ik denk: moet dat nou. Dat heb ik als een knuffel een knuffel is en ook iets anders.

Friemelen

Wat ik beifoorbeeld heel fijn vind dat is aan de zijkant van mijn kop geaaid worden. Met een paar vingers. Of met eentje. Dus zacht en langzaam en dat mijn vrouw een soort streepjes in mijn vacht maakt. Vaak komt er dan ook friemelen achter mijn oor bij. Vind ik ook superfijn.
En dat weet ze.
Dat ik dan niet helemaal oplet bedoel ik.

Nou is het ook zo dat ik een hele tijd geleden een ooperaazie aan mijn tanden had. Ik moest ervoor naar de dokter en ik kreeg prikken en van alles. Dat was een moeilijke tijd. Dus ik denk er liefer niet meer aan.
Maar mijn vrouw wel, hoor.
En dat weet ik weer.

Truukje

Want soms als ze denkt nou Bertje let niet op, dan probeert ze tijdens een knuffel op mijn wang presies mijn wang op te tillen om naar mijn tanden te kijken. Serieus waar dan ben ik meteen uit de ontspanning dat is op de foto goed te zien. Dat ik foelde: dit was toch een knuffel o nee toch niet.

Het is een truukje. Ik vind er niks aan. Dus mijn tanden laat ik helemaal niet meer zien. Ze mag kijken als ik gaap en dan ook maar even. Toen laatst de dokter hier was, wilde zij ook al mijn tanden zien. Ze is heel snel met haar handen dus dat was even raar en moeilijk en toen was het klaar. Dus dat was niet van zullen we knuffelen Bert.

Erfaring

Ik heb het altijd door, wanneer er iets is dat niet klopt. Dat is mijn instinkt en ook mijn erfaring met samenwonen. Bertje laat zich niet foppen dat wil ik even zeggen.

Wat ik doe als het Kerstmis is

Kerstmis

Iedereen heeft het over Kerstmis en ik heb meels gehad met de vraag wat ik met Kerstmis doe. Dus dat heb ik thuis gevraagd.

Ik doe niks.
Dat komt omdat wij niks doen.

Van binnen

Dus ik heb geen boom en we doen niet aan ekstra eten of aan kadoos of wat anderen dan doen. Kerstmis zit van binnen, zegt mijn vrouw, en toen kreeg ik een gesprek met veel liefe woordjes en iets over een baby en ik geloof dat ik het nou snap.
Dat het van binnen zit, Kerstmis. En dat het betekent dat je je best moet doen in je leefe. Dus dat je mag zijn zoals je bent en dat je dan ook lief bent voor anderen. Dat is moeilijk als je snel bang bent want dan durf je niet veel. Dus dan heb je weer iemand nodig die je helpt.

Thuis

Vroeger moest ik op straat leefe en echt waar dat is heel moeilijk. Ik wist niet waar ik moest slapen en niemand gaf me knuffels, dus daar werd ik ook ziek van. Zo kwam ik in het asiel en daar hebben ze me beter gemaakt. Toen kwam mijn vrouw en eerlijk waar, toen ik haar zag, keek ik meteen de andere kant op. Want ik wilde niet mee. Ik wilde in mijn hok blijven, dat was veilig. En in het asiel friemelden ze achter mijn oor dat wilde ik graag.
Maar ik moest. Zo kwam ik in een reiskorfje terecht en we gingen met een auto, ik moest van de schrik heel erg miauwen.
En toen was ik eindelijk in mijn voor altijd thuis, al foelde ik dat nog niet.
Nou wel.

Leefenserfaring

Ik ben nou een seeniejor kater van dertien jaar en nog wat, dus ik heb leefenservaring. En eerlijk waar, ik heb geleerd dat het gaat om lief zijn. Dat ik dat durf te zijn dus dat ik foel dat ik er mag zijn. En dat ik durf te foelen dat anderen lief voor mij zijn en dat het veilig is. Dat wil ik zeggen wegens dat het bijna Kerstmis is.

Hoe een snek nog lekkerder smaakt dan anders

snekIk weet iets nieuws. Dat is hoe een snek nog lekkerder smaakt dan anders, dus lekkerder dan ik van een bordje eet of van de krant en dat ga ik nou vertellen.

Zachte gefoelens

Toen de dokter een tijdje geleden hier op bezoek kwam, zei ze dat ik een oudere kater was. Of aan het worden was, dat weet ik niet meer. Dus dat ik aan het veranderen was en eerlijk waar, dat merk ik aan mezelf. Misschien komt het daardoor of door de pil die ik nou neem voor mijn geestelijk gezond, maar ik ben rustiger in mezelf. Ik heb meer zachte gefoelens in mezelf. En zo ontdekte ik het van die sneks.

Het gebeurde vanzelf, een keer lag ik met mijn vrouw op het tapijt en ik zag iets van een snek op haar vinger, dus ik dacht lekker, en ik likte het weg en toen was het op.
Jammer hoor, op.
Mijn vrouw keek me aan en ze zei niks en toen zei ze: aha
Ik dacht hoezo dan.

Schoteltje

De dag erna kreeg ik mijn ochtendsnek weer op een schoteltje. Maar ze ging er deze keer bijzitten, stopte haar vinger in de snek en stak die naar me uit.
Ik eten.
Nou mooi niet dat ik zelf naar het schoteltje liep.
Weer iets van haar vinger.
En zo ging het de hele tijd tot de snek op was.

Eerlijk waar, het smaakt zo veel beter. Het eten is gezelliger en die vinger is warm en de snek ruikt dan ook lekkerder dus dat is voor de beleefing van het eete ook goed.

Poosietief

Sinds ik weet dat een snek op die manier lekkerder is, eet ik nooit meer van een bordje. Sneks eet ik van vingers.
Eigenlijk wil ik zo ook brokje voor brokje eten, maar mijn vrouw zegt, Bert daar begin ik niet aan. Het avondeten moet ik ook zèlf van het bord eten maar die sneks, die zijn nou ekstra lekker dus dat is poositief.

Wat er is met mijn geestelijk gezond

gezond

Het is dus zo dat ik nou pillen neem voor mijn geestelijk gezond. Dat is een taaboe. Want iedereen denkt dat katers sterke stoere mannen zijn. Dus ik wil eerlijk zeggen wat ik nou beleef.

Van mezelf heb ik al sinds ik weet angstklachten. Dat is van vroeger toen ik nog op straat leefde. In het asiel kreeg ik heel veel zorg en kriebels achter mijn oor en toen ik een thuis vond ook en langzaam kreeg ik zelfvertrouwen.

Gefoelig

Al woon ik hier nou heel erg lang, ik bleef toch gefoelig voor enge dingen, zoals:

  • grote geluiden in de straat
  • de glazenwasser
  • op schoot zitten dat doe ik ook al niet
  • in een doos kruipen mij niet gezien
  • als ik naar de dokter moet
  • als de dokter hier komt

Nou en vast ook veel meer wat ik nou eefe niet weet.
Dus ik ben snel bang.

En nou heb ik al een tijd een gefoelige maag en dat doet ook wat met me. Soms krijg ik mijn avondeten geeneens op. Dat is een eng gefoel. Je wil eten en je wil het niet. Dus toen de dokter hier was zei zei dat ik iets moest voor mijn geestelijk gezond. Dat ik dan weer een sterke katerman kon worden van binnen en dan is het leefe gemakkelijker voor me. En dan slaap ik ook minder omdat ik het dan leuker vind om wakker te zijn.

Hapje

De pil heet: Zylkène.
Het smaakt nergens naar dat weet ik zeker omdat ik de pil in een snekhapje krijg en dat kan ik gewoon eten, en als het fies smaakte dan liet ik het gewoon staan.
En werkt het? De eerste dag had ik meteen een beter gefoel maar dat kan ook zijn omdat het snekhapje superlekker was. Het is nou wel zo dat ik me rustiger van binnen voel, dus dat is poosietief. De dokter zei dat ik het langer moet nemen.
Dus dat wil ik gewoon heel eerlijk zeggen. Dat er ook katermannen zijn als ik, die voor hun geestelijk gezond hulp nodig hebben van de dokter. Daar schaam ik me niet voor en ik hoop dat niemand dat doet.