Tag archieven: huiskater bert

Als er opeens zon is

zonEr was storm met allemaal moeilijke geluiden en ik voelde me raar maar toen, toen werd alles opeens goed. Er was zon. Op mijn kop. En mijn vrouw maakte meteen fotoos.

Genieten

Ik had de zon helemaal niet verwacht. Serieus waar niet. Ik dacht nou is het storm en dat blijft zo en wat moet ik met mezelf waar kan ik me weer gewoon voelen. Op bed ’s nachts bij mijn vrouw dat ging maar ik werd ook wakker soms. En beneden hoorde ik van alles van buiten. En toen opeens werd het stil en de zon kwam en ik begon meteen met genieten. Zooo wat voelde ik me fijn. Mijn vacht was warm en mijn kop en mijn oren waren ook warm.
Toen ging de zon weer weg maar mijn oren bleven warm.
De dag erna gebeurde het weer. Eerst dat moeilijke van geluiden van waaien. Dan opeens zon op mijn kop.

Lente

Tijdens het aaien zei mijn vrouw dat dit het leven was. Je kon zomaar iets fijns krijgen ook al verwachtte je het niet. Ik dacht aai nou maar door het hoeft niet met praten. En folgens mij is het gewoon lente dus dat het de ene keer raar weer is en dan opeens gewoon en dan weer raar en je snapt het niet maar je hebt wel het gefoel dat het beter is. Dat is lente. Weet ik toevallig.

Fijn

Met opeens fijn heb ik erfaring:

  • laatst kreeg ik opeens soep en ik had trek maar ik dacht ik moet weer wachten op het avondeten en toen kreeg ik opeens een bord
  • dat mijn vrouw van haar werktafel opstaat en mij in slaap gaat aaien en mijn gefoel had dan net gezegd gaat niet gebeuren
  • dus dat ik opeens zon op mijn kop heb
  • en dat de glazenwasser er de hele tijd is en dan is hij weg en het is weer stil

Dus nou weet ik weer het lefen kan heel moeilijk zijn en dan opeens is het fijn.

Waarom ik weer aan de voordeur ruik

voordeur
Het is niet echt winter meer al heb ik nog een wintervacht. Er is iets aan het veranderen dat foel ik. Maar wat is het en wat moet ik ermee?

Oer

Als binnenjongen ben ik nog steeds een echte katerman. Dus dat ik oer ben diep in mezelf.  Dus als ik in mijn straat vogels zie en hoor dan is er iets diep in mij dat moet miauwen. Het oer, dus. Gaat vanzelf.

Dat heb ik nou ook met het weer buiten. Gisterochtend had ik een ander gefoel in mezelf dat er iets ging gebeuren en het gebeurde dan ook het ging stormen. Maar daar wil ik het niet over hebben wel over iets anders.

Beneden

’s Morgens doe ik de laatste tijd iets nieuws. Wanneer mijn vrouw naar de badkamer gaat, dan neem ik de trap naar beneden. Daar is de voordeur. Toen het nog echt winter was, kwam er hele koude lucht onderdoor daar werden mijn oren zo koud van dat er bijna geen gefoel meer in zat. Maar nou is het minder koud. En als ik daar sta, ruik ik de lucht van buiten en dan heb ik allerlei infoormaazie:

  • wat voor weer komt eraan en moet ik me verstoppen wegens herrie in de lucht of kan ik straks met de poten gestrekt in de zon
  • zijn er veel mensen in de straat of vervelende mensen of is alles zoals het hoort en blijft het vast ook zo
  • lekker even buitenlucht, dat heb ik ook gewoon voor even wat anders in mijn neus

Daarna ga ik weer naar boven en ik ben terug voordat mijn vrouw uit de badkamer komt.

Binnen

En als u nou zegt Bert wil je niet naar buiten dan zeg ik helemaal niet. Vroeger moest ik op straat leven en toen ik hier kwam zei mijn vrouw dat ik nou de rest van mijn leven alleen hoefde te rieleksen en dat vond ik meteen super!! Buitenlucht snuiven is voor mij genoeg, serieus waar.

Als je wakker bent dan moet je opstaan

wakker

Thuis heb ik regels voor mijn vrouw, ze mag best veel van mij maar ik ben ook streng. Ik vind als ze wakker is dan moet ze opstaan.

Wekker

De laatste tijd moet ik daar extra op letten. Ik ben meestal beneden om naar het begin van de dag te kijken en dan hoor ik van boven het geluid van de wekker. Het houdt snel op. Verdergebeurt er niks dus dan weet ik dat ik nou wat moet gaan doen. Dus dan ga ik de trap op, naar de slaapkamer.

Op de overloop miauw ik even dat ik er ben. “Goedemorgen Bertje,” zegt ze dus ze is wakker maar nog in bed. Dat kan niet.  Als je wakker bent dan moet je opstaan, dat weet iedereen. Dus ik loop de slaapkamer in en ga voor het bed staan. Ik staar haar aan. Ze begint dan te praten maar dat gaat nergens over dus ik blijf kijken. En ze snapt het want ze zegt van jaja.

Terug

Soms wacht ik op de overloop en als ze dan niet gauw komt ga ik weer terug om te kijken dat het tijd is. Ik heb het ook wel dat ik alvast naar beneden ga en dan hoor ik dat ze komt. Dus zo zorg ik ervoor dat ze uit bed komt maar nog meer zorg ik ervoor dat er gebeurt wat hoort. Zo zie ik dat.

Beneden krijg ik op mijn kussen een eerste knuffel en dan ga ik een brokje eten. Dus dan is de dag echt begonnen. En ze heeft me dan ook bedankt, dus dat weten we alletwee wie ervoor gezorgd heeft dat alles gewoon was.

Te vroeg

Ik moet eerlijk zeggen dat ik soms te vroeg ben. Dan heb ik het gefoel dat het tijd is. Maar dan zegt mijn vrouw hoe laat het is en wanneer ik weer kan komen en dan doe ik dat. Voor dat soort dingen heb ik gefoel ook al kijk ik nooit op een klok.

Ik moet thuis meehelpen en dat kan ik

meehelpen

Toen ik hier pas woonde, moest ik wennen aan het huis en hoe alles hier ging. Daarna snapte ik het. En weer daarna moest ik meehelpen in huis.

Straat

Dat meehelpen ging vanzelf maar het was niet mijn idee. Ik zat een keer in de vensterbank naar buiten te kijken gewoon omdat ik dacht wat gebeurt daar eigenlijk en toen zei mijn vrouw dat ik zo goed oplette en dat ze zich veilig voelde omdat ik de straat controleerde. Nou toen wist ik het. Dit moest ik thuis doen. Want ik was de enige die in de vensterbank zat dus het was mijn werk, zo is het dus gekomen.

Zelfvertrouwen

Ik heb nou best wel wat zelfvertrouwen dat is dat je wat durft en dat je het gefoel hebt dat je er ook mag zijn en dat je ook belangrijk bent. Dus daardoor kon ik ook meer helpen thuis:

  • als mijn vrouw boodschappen heeft gedaan dan zet ze de tas op de keukenvloer en dan ruik ik of er geen rare dingen inzitten. Mijn vrouw wacht tot ik klaar ben en dan vraagt ze of het in orde is. Daarna krijg ik een compliment en een knuffel.
  • ik ga ook meehelpen het bed doen, dat is een klus met dekbedden en lakens en alles moet heel presies dus daar hou ik toezicht dat het goed gaat
  • als het tijd is dat mijn vrouw naar de keuken gaat om eten te maken dan miauw ik dan gebeurt het tenminste

Maar het belangrijkste is de straat, het bed en de boodschappentas.

Helpen

Ik vind helpen  thuis leuk. Want ik kan het en als ik foel dat ik iets kan dan heb ik ook meteen meer zelfvertrouwen en dan kan ik beter ontspannen. Dus dat is goed. Maar ik vind persoonlijk ook dat als je samen met iemand anders woont, dat je dan ook samen met die iemand al die dingen van het wonen moet verdelen. Daarom help ik ook mee.

Dus toen lag ik alleen op het bed

bed

Ik lag lekker op mijn krukje naast de werktafel van mijn vrouw en ik doezelde gezellig. Dus ik sliep niet. Wel bijna.  En toen opeens sliep ik helemaal niet meer.

Geluid

Waardoor ik opeens keiwakker was dat was door een raar geluid. Het kwam uit de keuken. Er hoort geen geluid uit de keuken te komen als je vrouw naast je is en er is niemand anders in huis, dat wist ik meteen. Dus ik schrok heel erg. Ik sprong van mijn krukje af, en ging op het tapijt staan. “Niks aan de hand, Bertje,” zei mijn vrouw, “Ik ga wel even kijken.”  Toen ze uit de huiskamer was vond ik het daar in mijn eentje veel te eng.

Aksie

Nou moet ik zeggen dat de dag pas begonnen was, dus ik was net voorbij de derde ochtendknuffel en nog niet in aksie geweest dat ik dacht ik ga eens wat doen. Maar nou wel. Ik rende heel hard de trap op naar de slaapkamer en daar sprong ik op het bed. Ik heb daar mijn eigen stuk helemaal voor mezelf alleen. Daar ging ik liggen.
Maar alleen op bed is maar alleen. Dus het gefoel van gezellig-samen had ik geeneens. En beneden hoorde ik mijn vrouw roepen van “Bertje, Bertje, waar ben je toch?” Wat doe je dan als huiskaterman? Ja presies. Je gaat je vrouw helpen.

Friemels

Beneden in de huiskamer zag ik haar staan en ze zei: “O ben je daar.”  Een vrouw zegt vaak hele simpele dingen, dat valt me steeds weer op.

Ik kreeg meteen aaien over mijn lichaam en toen ik op mijn kussen ging liggen, kreeg ik friemels achter mijn oor en over mijn buik. Die waren superfijn, dus aan dat geluid dacht ik niet meer, het was gelukkig ook weer stil in huis. Dat heb ik het liefste wegens mijn ontspanning.