Kopjes geven is heel persoonlijk, voor mij zeker weten van wel. Het is toch mijn eigen kop en daar heb ik veel gefoel in. Mijn oren zitten er ook op dus dat is ook al gefoelig.
Harde kopjes
Vroeger was ik voorzichtig met kopjes geven. Ik bedoel de echte goede kopjes daar zeg ik dadelijk wat over. Toen ik hier pas woonde, kon ik alleen harde kopjes geven. In mij had ik gefoel en dat moest er meteen uit dus dan deed ik keihard mijn kop tegen mijn vrouw aan, maakte mij niet uit waar.
Als huiskaterman leer je vanzelf dat het ook anders kan, als je de tijd hebt en je krijgt van thuis wat steun. Dus dat je complimenten en knuffels krijgt als je wat nieuws doet.
En dat kreeg ik.
Zachte kopjes
Dus zo leerde ik zachte kopjes te geven, die zijn met gevoel tussen mij en mijn vrouw. Dus dat moet je durven en als je het niet durft is dat helemaal niet erg. Wat ik nou kan en doe dat is:
- hardzachte kopjes als mijn vrouw thuis komt van als ze weg is geweest. Dan heb ik gefoel en dat moet er ook uit maar echte harde kopjes zijn het niet. Die doe ik niet meer wegens dat ik het nu anders kan
- hele zachte kopjes, daar doe ik er maar één van tegen haar gezicht tijdens de welterustenknuffel, dus na de snek. Dan ben ik helemaal tevreden en ontspannen en dan is mijn gefoel heel zacht dus zo geef ik ook een kopje
- gewone kopjes tegen de bank en het kastje, dat is als ik vind het moet weer meer naar mij ruiken. Of als ik een beetje spanning heb.
Het is heel erg persoonlijk, dus iedereen is weer anders met kopjes en hoe dat gaat. Een keer dacht mijn vrouw dat ze mij een kopje moest geven en toen heb ik heel streng gekeken en daarna is het nooit meer gebeurd. Kopjes is alleen voor katten, dat is mijn mening.
