Tag archieven: huiskater bert

Waarom ik een nachtlampje wil

nachtlampje

Laatst liep ik de slaapkamer in en eerlijk waar, ik wilde meteen weer weg. Het was er anders. Ik vond het eng.

Donker

Ik had al een paar stappen over de drempel gezet toen ik dat anders-dan-anders van binnen foelde. Toen stond ik stil en ik bewoog nog geen snorhaar. Mijn vrouw lag al in bed en ze zag dat er iets was. “Het nachtlampje brandt niet, Bert,” zei ze. Toen kwam ze uit bed en deed iets en daarna zag de slaapkamer er weer gewoon uit. Dus ik kon op bed voor de welterustenknuffel.

Lampje

Dat nachtlampje was er al toen ik hier kwam wonen. Tim, de kater voor mij, kon niet heel erg goed meer zien wegens dat hij zo oud was, dus toen kocht mijn vrouw dat lampje. Het is voor mensenbeebies maar dus ook voor katermannen. En toen Tim over de Regenboogbrug ging, is het lampje gebleven. Dus zo ben ik gewend geraakt aan wat gewoon is in de slaapkamer. Maar dan moet het wel branden, dat heb ik nou geleerd.

Veranderen

Ik ben gefoelig voor dingen die opeens veranderen dat komt omdat ik zelf niet snel kan veranderen. Eerst moet ik over mijn gefoel heen van wat-is-er. Dan snap ik de verandering. Daarna ga ik bedenken wat er moet gebeuren en eer ik daar weer aan gewend ben nou dat duurt even.
Voor mij hoeft het niet, een verandering. Behalve wanneer het een verbetering is. Zoals dat ik opeens twee keer snek krijg, maar dat gebeurt bijna nooit.

Gewoon

Eerlijk gezegd kan ik in de slaapkamer alles goed zien maakt niet uit met of zonder lampje, daar ben ik katerman voor. Dus voor het zicht heb ik het niet nodig. Alleen wanneer iets gewoon is, dan moet het wel voor altijd en eeuwig zo blijven, want waarvoor heb je anders een gewoonte?

Hier is mijn adfies om echt te genieten

genieten

Er is nou steeds vaker zon en dus heb ik steeds vaker warme oortjes. Superfijn en op de foto kunt u zien dat ik daar erg van geniet. Dat is mijn talent. Genieten. Maar u kunt het ook leren.

Genieten

Echt genieten is een gefoel van binnen. Dat is een gefoel van ja. Dat u het fijne in uzelf toelaat en helemaal ontvangt.
Dus dan gaat u niet aan andere dingen denken.
Dat kan best moeilijk zijn, dat weet ik.
Als ik geniet, dan heb ik alleen dat gefoel. Komt er een gefoel van ik moet een brokje eten, dan doe ik dat en daarna ga ik weer verder met genieten. Dus:

  • als u geniet dan doet u niks erbij
  • pauze kan ook
  • het gaat om het toelaten van binnen

Zon

Als ik de zon voel, ga ik er meteen in. Dan heb ik een warme vacht en van binnen een slap gefoel, dat is dus dat ik rielekst ben.

Het kan ook dat ik in de kamer sta en de zon komt op me. Keifel licht dan doe ik mijn ogen dicht en dan kan ik blijven zitten. Dus dan pak ik meteen het moment. Want ik vind, je moet genieten wanneer je de kans hebt. Morgen is er misschien weer regen. Maar nou heb je zon.

Thuis

Bij mij thuis ben ik de enige die echt kan genieten. Ik kan slapen, in de zon hangen, eten, gewoon liggen, naar buiten kijken, nou van alles en ik geniet er ook van. Mijn vrouw zegt altijd van: “Nog even dit, Bert” of ze moet weg voor werk. Nou ja, zo is zij. En ik ben anders. Dat vinden we goed van elkaar, want dat hoort ook bij samenwonen.

Alleen ik vind het toch beter om te genieten als je kunt genieten. Het leven kan zo fijn zijn. Dat is mijn mening.

Ik heb nou een andere mening over kussen

kussen

Ik ben een katerman die presies weet wat hij wil in het knuffelgebeuren en dat weet mijn vrouw ook. Maar nou ben ik van mening veranderd.

Vrouwen

Eerst had ik moeilijke gefoelens over kussen. Het is iets van mensen en misschien vooral iets van vrouwen denk ik. Die willen dat graag. Honderd kussen op je vacht en dan erbij praten, hoe kan ik dan nog in slaap komen? Dus ik dacht ik wil alleen een paar kussen en dan hele zachte en liever niet op mijn oren of bovenop mijn kop of op mijn staart en helemaal niet de hele tijd.
En op een dag werd ik wakker met een ander gefoel.

Op mijn kop

Mijn vrouw aaide me over mijn kop, en het was heel fijn en toen deed ze een kus op mijn kop.  Wat eigenlijk niet mag. Maar wegens dat andere gefoel was het eigenlijk helemaal niet meer erg. Ze was dichtbij en het was warm en intiem en samen en even iets heel zachts op je kop, ja dat wilde ik eigenlijk wel.
Toen kreeg ik nog een kus.
En nog een.
En meer.
Het hield pas op toen ik mijn kop weg trok.

Schouder

Later merkte ik dat kussen op mijn vacht ook heel fijn was. En op mijn schouder, zelf al kwam zo het hoofd van mijn vrouw heel dicht bij, dan keek ik even de andere kant op en dan lukte het kussen ook beter. Het was niet zo dat ik moest spinnen en liggen van het rieleks-gevoel maar meer dat ik de erfaring had van: dit is een fijn gefoel.
Dus nu ben ik van mening veranderd over kussen.

Hoe het kan

Hoe het presies kan dat weet ik niet. Misschien doe ik aan ontplooien wat mijn verkering Loesje belangrijk vindt. Of misschien is het gewoon dat je elk jaar een andere mening hebt, alleen weet je nooit wanneer het jaar begint.

Opeens riep mijn vrouw: ga uit de weg Bert

uit de weg

Als er thuis iets gebeurt, kom ik bijna altijd even kijken of ik moet helpen. Daar ben je katerman voor.  Een helpende poot. Maar laatst riep mijn vrouw: “Uit de weg!”

Geluiden

Nou dat deed ik. Ook al omdat ik van haar stem schrok, dat ze zo riep tegen mij. Dus ik  ging meteen achter de kastjes zitten tegen de gordijnen aan en ik dacht hier ben ik en hier blijf ik. Toen ik daar zat hoorde ik allerlei geluiden uit de kamer. Ze deed iets op de tafel waar de computer staat. En ze liep heen en weer naar de keuken en dan weer naar de tafel. Daarna werd het stil. Ze riep me. Nou ik bleef waar ik was natuurlijk.

Uitleg

Mijn vrouw kwam naar achter de kastjes en ze keek naar mij. Ik keek terug van leg het eerst maar eens uit dan zie ik wel wat ik doe. Dus dat deed ze. Dat de thee was omgevallen en dat was vlakbij de computer en die moest droog blijven en ze had een handdoek nodig en ik stond op de weg naar de keuken dus daarom riep ze en nou had ze spijt. Ze zei Sorry Bert. Ik deed niks. Ze ging weg.

Knuffel

Even later hoorde ik dat ze op het kussen van de bank klopte. En daarna hoorde ik haar hele lieve stem: ‘Be-hertje, heb je zin in een knuffel? Kom maar, hoor.”
Ja, wat doe je dan als knuffelkater. Dus voordat ik het wist was ik achter de kastjes vandaan, was ik op het kussen gesprongen en lag ik met de poten gestrekt te genieten van een hele zachte buikknuffel.
Het hele verhaal van thee en de computer kwam nog een keer voorbij, geloof ik, maar echt luisteren kan natuurlijk niet als je van een buikknuffel ligt te genieten.

Ze is de hele dag ekstra lief geweest. Dus de volgende keer als er wat gebeurt, ga ik weer kijken of ik kan helpen.

Waarom mijn staart helemaal emozie is

staart

Nou u ziet het mijn staart daar zit beweging in ook al zit ik gewoon netjes op het tapijt. Die beweging is emozie. Een staart heeft ook wat te zeggen.

Spanning

Ik zal een voorbeeld geven. Het was een keer zo dat er een vogel door mijn straat vloog, een kleine gelukkig dus ik dacht die kan ik aan. Ik zat stil nou ja dat dacht ik maar mijn staart zwiepte en mijn vacht op de staart stond alle kanten op. Dat was dus van de spanning. Dan heb ik zo heel veel gefoel dan komt het er via mijn staart uit.

De vogel vloog weg en bleef weg dus ik werd weer rustig. Maar mijn staart als laatste.

Gewoon

Als ik me gewoon voel dan let ik geeneens op mijn staart. Dan ga ik op mijn kussen slapen en mijn staart ligt dan gewoon ergens, maakt mij niet uit. Gewoon is goed.

Maar ik heb er nog steeds gefoel in. Dus als mijn vrouw komt aaien dan moet ze er geen gekke dingen mee doen. Zachtjes aaien mag. Een kus mag ook maar alleen rustig. Als ze mijn staart wil goed leggen kijk ik altijd even van hoezo, want mijn staart ligt goed waar mijn staart ligt, daar heb ik al eens eerder over geschreven.

Gewoon is dus dat je niet op je staart hoeft te letten.

Mooi

Maar ik heb nog iets anders. Omdat ik vaak op de foto ga thuis, ben ik steeds beter geworden in netjes zitten. Rechtop. En mijn kop goed houden. Serieus kijken of heel intens dat vind ik zelf mooi. Dan mijn voorpoten helemaal recht. En dan is mijn ideaal om mijn staart helemaal rond om mijn voorpoten te leggen, dat het het allernetse om te zitten, dat weet ik zeker.

Alleen lukt het niet elke keer. Misschien wil mijn staart dat niet. Zoiets snap ik niet goed, daar ben ik heel eerlijk over.