Tag archieven: huiskater bert

Nou mijn leefe weer gewoon is

gewoonGisteren sprong ik in de vensterbank en ik keek naar de straat. En opeens foelde ik: ik doe weer gewone dingen uit mijn gewone leefe.

Bijna vergeten

Nou is de hitte echt weg. Het veel te warme is ook weg. Ik hoor dat het nog een beetje warm wordt maar niet meer zoals eerst.
Voor mij was het veel te veel en het duurde zo lang, en ik was bijna vergeten hoe mijn gewone leefe was maar gisteren kwam het opeens terug.

Vensterbank

Ik kon weer in de vensterbank zitten en naar de straat kijken. Die was in orde. Er liepen een paar mensen en ik zag de auto’s staan die er altijd staan. In de grote straat reden auto’s en bussen. Geen gekke dingen dus.
Goed dat ik nog wist hoe het moest, de straat controleren, het is mijn werk en dat moet ik blijven doen, zo hoort het.

Op bed

Toen het avond werd, ging ik ook weer mee naar de slaapkamer. Daarvoor bleef ik het liefste beneden daar was het minder warm. En nou rende ik de trap op en ik sprong meteen op het bed, mijn vrouw zei: “Dat is lang geleden, Bert” en ze gaf me een knuffel. Het is gezellig om op bed te slapen ik doe het supergraag maar als het keiheet is, dan gaat het echt niet.

Op de bank

Wat ook weer lukte was op mijn kussen op de bank liggen. Het was warm op een goede manier, dat ik me meteen gezellig voelde. En het waaiding stond uit dus ik hoorde alleen de gewone geluiden van de dag. Toen ben ik gaan slapen en dat was nou ook voor de gezelligheid en helemaal niet meer van ik voel me slap en wil liggen.

Alles was weer gewoon en ik foelde weer hoe fijn mijn leefe is, ik hoop dat het nou altijd zo blijft.

Hoe kan het dat ik ben afgevallen?

afgevallen

Toen het tropiese weg was, kwam het keiwarme. En nou gaat het eindelijk beter worden, geloof ik. Er is iets raars met mij gebeurd. Ik ben afgevallen.

Waarom is dat raar?
Dat is omdat ik de hele tijd hapjes en extraas kreeg.

Moeilijk

Toen het tropies was, vond ik water drinken steeds moeilijker worden. Eerst lukte het nog maar toen voelde ik bleeh. Dus toen dronk ik geen water. En ik lustte eigenlijk mijn avondeten ook niet goed.

Hapjes

Nou dan moet je mijn vrouw hebben. Ik kreeg meteen water verstopt in mijn avondeten en ik kreeg ook hapjes:

  • poezensoep met kip en water: dat lustte ik
  • poezensoep met tonijn, kreeg ik niet op
  • poezensoep van Felix, was één keer lekker daarna niet meer
  • Sheba snek zalm uit een staafje, superlekker
  • vis-avondeten zomaar overdag als tussendoor daar zat ook water in
  • kip-moes van Gourmet in water

Nou ik ging niet klagen, ik bleef eten!! En als mijn vrouw naar de keuken ging, dan zei ik MEWWW. En dan kwam er weer wat op een bordje.

Wegens gefaar

Voor het tropies begon kreeg ik dat allemaal nooit wegens mijn gezond. Want ik mag niet dikker worden wegens gefaar dat ik dan diejebeet wordt, dat heeft de dokter een keer gezegd. En daarna kreeg ik dus alleen een avondsnek en een wiekentsnek. Maar het avondeten was wel lekker, daar moet ik eerlijk over zijn. Allemaal vis van Almo dat is het merk. Het is een soort natuureten, zeker voor je gezond maar ook echt lekker, vooral de garnalen met tonijn. Alleen met het keihete kon ik dat geeneens meer eten.

“Je moet eten en drinken Bert,” zei mijn vrouw. “Dat heeft je lichaam nodig.”
Ik dacht breng dan nog maar een bordje.
Dat deed ze.

Bordje

En nou begint de nieuwe week, het keihete is weg en ik ben geeneens dikker geworden van al die hapjes, hoe kan dat nou? Dus de hapjes blijven vast komen, ik ben er klaar voor. Zet het bordje maar neer.

Nou het slapen weer voor het fijne gefoel is

slapen

Gisteren was er opeens heel veel regen, ik vond het eng maar ook fijn want ik wist: nou gaat het tropiese weg. En dan is slapen weer echt fijn.

Mijn oer

Toen het tropies was, heb ik heel veel geslapen. Ik lag onder de werktafel van mijn vrouw, onder een vensterbank, voor het waaiding en haast nooit in de vensterbank. Het was slapen vanuit mijn oer-gefoel, dat ik wist: dit is nou het beste om te doen.
En dan doe ik dat dus.
Maar echt dat je zegt, wat supergezellig, dat was het niet.
Mijn kussen op de de bank was te warm, daar kon ik geeneens op liggen.

Het fijnste

Supergezellig was aan het einde van de avond, na mijn snek, dat ik met mijn vrouw voor de ventilator lag en dat ze me over mijn kop aaide en achter mijn oren en dat ik tegelijk wind in mijn vacht had en dat het raam open stond en er kwam lucht van buiten. Dat was het fijnste van elke tropiese dag.
Toch heb ik liefer mijn gewone leefe, echt waar.

Samen

In mijn gewoone leefe is slapen voor het fijne gefoel van binnen. Dan snurk ik of ik hang op mijn kussen en af en toe ben ik even wakker en dan zegt mijn vrouw: “Wat hebben we het goed samen, hè Bertje?” en dat is waar dus dab slaap ik weer verder.
En ik slaap dan ook op bed, maar toen het tropies was niet. Te warm. Dan ging ik soms op de planken van de slaapkamer liggen dan was ik toch een beetje samen.

Gewoon

Gisteren kwam die regen en nou ben ik aan het oefenen om weer mijn gewoone leefe terug te vinden. In huis is het nog warm, maar anders en minder. De lucht van buiten is beter. Eten is gemakkelijker. En het slapen begint weer dat echte fijne te krijgen.

Eerlijk waar, ik hou van de zon en de warmte. Maar dat tropiese duurde te lang en nou foel ik: het gewone leefe is het allerfijnste leefe.

Dit blijf ik eten na het tropiese

Het is keiheet of het is tropies en ik hoor dat het nou bijna over is. Maar ik heb nou nieuwe gewoonten waarvan ik zeg: dat blijf ik doen.

Water in eten

Heel soms drink ik uit mezelf maar het beste drink ik als er water in mijn eten zit. Dat klinkt raar maar het kan wel.  Soep dat is eten en drinken tegelijk. Met het tropiese krijg ik elke middag soep  met kip of tonijn of weer wat anders erin dus dat blijf ik doen. Superlekker dat je zoiets op de middag hebt.

In mijn avondeten doet mijn vrouw extra water. Dat maakt mij niet uit, zolang het een beetje is. Ik eet met pauze en in die pauze doet ze er weer water bij. Neem ik gewoon mee naar binnen wegens dat het water naar avondeten smaakt dus dat kan het. Het maakt me niet uit zei ik dus als ze er straks mee stopt dan is het ook goed.

Avondsnek

Ik krijg elke avond een snek, dat is al sinds de eerste dag dat ik hier woon. Het komt omdat Tim, de kater die hier voor mij woonde, ’s avonds altjd een snek kreeg met zijn meedicijnen erin, dus dat moest een superlekkere snek zijn anders at hij niks. Ik krijg dat dus ook alleen zonder meediecijnen, alleen snek. Daarom zeg ik: bedankt Tim.

In die avondsnek zit geen ekstra water maar ik krijg nou de hele tijd spul uit het staafje. Niks mis mee. Alleen straks wil ik wel weer snoepjes of een kauwstaaf in stukken, dan heb je toch je avondsnek maar die is net even anders.

Gewoonte

Dat ik een jongen van vaste gewoonten ben, dat weet iedereen die mij een beetje kent. En nou heb ik er nieuwe gewoonten bij en dat is vooral elke middag soep. Stukken kip. Tonijn. Dat blijf ik eten als het tropiese weg is, zeker weten van wel.

Wat ik durfde met de doos op de slaapkamer

doos

Ik had mijn vrouw naar bed gebracht en zij sliep maar ik niet. Dus ik ging op het bed zitten en keek rond in de slaapkamer. Wat kon ik doen?

Kast

Er verandert bij mij in huis haast niks en dat is goed. Dan hou ik het overzicht. Een hele tijd terug kwam er een kast op de slaapkamer. Ik kon er niet tegen, echt niet. Maar toen op een dag rook de kast gewoon en ik zag een handdoek op een plank. Daar ging ik op liggen en sinds die dag ben ik niet meer bang voor de kast. Soms spring ik er gewoon in en uit, dat durf ik nou ook.

Doos

Vanaf het bed kan ik alles zien. De kast dus. En ook de tafel en onder die tafel staan dozen daar zitten boeken in. Ik zag dat er een grote doos open stond. Open?
Ik sprong van het bed, liep in het donker naar de tafel en klom op de eerste doos, wat helemaal niet gemakkelijk was. Eraf, er weer op, er weer af, maar ik wilde het. Toen naar de tweede doos. En met een sprong was ik in de grote doos en ik wist meteen hier zitten boeken in want die had ik onder mijn poten.

“Bertje, wat ben je aan het doen?” vroeg mijn vrouw. Ze deed het licht aan en keek naar mij. Ik keek terug van niks aan de hand. Ze deed het licht weer uit.

Toen heb ik gewoon een tijdje gezeten waar ik zat. Onder de tafel in een doos met boeken. Het was anders dan anders en ik vond het een beetje raar. Want ik wist van Feesboek dat er heel veel katten zijn die van dozen houden maar ik wist niet meer wat ze dan doen.

Tapijt

Dus nou ja, toen ben ik maar weer uit de doos gegaan. Ik ging op het tapijt voor het bed liggen om na te denken over het afontuur, want dat was het. Want ik was toch in de doos gegaan en al ben ik nog steeds geen dozenjongen, ik durfde toch wel iets meer en dat is belangrijk in het leefe, dat je iets durft.