Tag archieven: huiskater bert

Waarom is mijn bal stuk?

bal

Gisteren heb ik het sporten weer opgepakt. Dus dat ik ga spelen. Soms doet mijn vrouw mee en soms speel ik alleen. Maar toen ging mijn bal stuk.

Die bal had ik al een poos. Eerst vond ik het een stomme bal dus ik deed er niks mee. Toen werd het tropies en daardoor deed ik helemaal niks behalve liggen en wachten tot het tropies weg was. En toen kwam ik weer tot mezelf. Ik kon weer dingen. En ik wilde weer iets doen, en dat was spelen.

Toen kwam ik de bal weer tegen. Die rook naar thuis, dus ik kon er wat mee. Het was een bal speesjaal voor katten, dat zei mijn vrouw.

Hoe ik speel

Als katerman van twaalf jaar oud ben ik niet superduper wild en oersterk, daar moet ik eerlijk over zijn. Dus met een bal doe ik de gewone dingen:

  •  ik tik ertegen met mijn voorpoot
  •  ik bijt er af en toe in
  • ook rol ik ermee dan hou ik de bal tussen mijn voorpoten
  •  soms houdt mijn vrouw de bal op aan het touw dan tik ik harder

Dus helemaal niet dat je zegt: Bert wat ben je een wilde katerman. Gewóón spelen.

Bal stuk

Binnen een week was de bal stuk. Hoe die er toen uitzag dat staat op de foto. Ik had er een beetje veel mee gerold misschien, en ook wat hard gebeten, dat kan best, maar serieus waar, dat een bal speesjaal voor katten zo gauw stuk gaat, dat is toch raar?

Eerlijk waar: ik heb dat met heel veel speelgoed. Ook met balletjes. En muizen, daar gaat de staart snel af. Veren krijg ik geeneens omdat mijn vrouw bang is dat ik daarin stik en dat wil ze niet. Ik snap dus niet waarom mijn bal stuk is. Eerlijk echt waar niet.

Als je een seerieuze katerman bent

katermanEr zijn katermannen die wakker worden en meteen willen spelen. Of rennen. En die dan het gefoel hebben dat ze van alles met hun dag gaat doen en dat het leven superduperleuk is. Heb ik niet. Want ik ben een seerieuze katerman.

Als je zo bent, en ik ben zo, dan is het leefe anders. Ook fijn, maar anders. Zeker nou ik twaalf jaar ben dan leef je niet meer als toen je een kitten was.

De vlieg

Seerieus dat is dat ik langzaam en voorzichtig ben want dan kan ik over de dingen nadenken. Ik zal een foorbeeld geven. Gisteren lag ik op het tapijt te ontspannen wegens dat het zondag was en er gebeurde helemaal niks, dat is mijn ideaal.
Toen vloog er een vlieg voorbij.
Ik keek.
De vlieg kwam terug en landde vlak voor mijn poten, ook op het tapijt. Dat had ik niet verwacht, een vlieg die vliegt meestal. De vlieg keek mij aan die tweifelde gaat deze kater op mij jagen ja dan wel nee.
Nee dus. Ik was verbaasd. Dus ik ging zitten en ik keek naar de vlieg. Die liep een beetje heen en weer, misschien van de zenuwen. Daarna vloog de vlieg door, waarheen weet ik niet.

Op de bank

Ik liep naar de bank om daar op mijn kussen verder na te denken. Waarom vliegt de vlieg niet, als je toch een vlieg bent? Had ik iets moeten doen of was het zo goed?
De hele middag heb ik op mijn kussen gelegen al moet ik eerlijk zeggen dat ik ook in slaap gevallen ben tussen het denken door.

In orde

Seerieus dat is: je denkt na bij de dingen, en je wilt graag weten of het in orde is, en je bent daarom ook een beetje langzaam en voorzichtig. Zo ben ik en daar foel ik me goed bij en zo blijf ik dus ook want je moet zijn zoals je bent en ik ben seerieus.

Waarom je beste pootje belangrijk is

pootje

Als je steun van thuis krijgt, kun je als kat superveel en andersom ook. Van mijn vrouw heb ik geleerd dat je altijd je beste pootje vooruit moet steken.

Voorpoot

Dat doe ik vooral als ik lig en me goed van binnen voel, dus dat ik zelfvertrouwen heb. Dan steek ik een voorpoot vooruit en het gaat vanzelf dus dat zal mijn beste poot zijn. Alleen gaat het daar geloof ik niet om.

Gefoel

Van thuis heb ik geleerd dat ik als katerman met angstklachten mag zijn zoals ik ben en dat ik ook zo mag blijven. Dus dat is fijn. Het is een baasis-gefoel van veiligheid.
En toch is het belangrijk te proberen of je iets durft. Iets nieuws. Bolle schreef er ook al over, dat hij opeens op de bank durft te slapen. Misschien heeft hij van binnen in zijn gefoel heel lang geoefend maar hij kon het toen wel. Dat is zijn beste pootje geweest: iets nieuws durfen.

Zomerboek

En gisteren deden Dorus en Loesje iets nieuws. Ze hebben hun zomerboek gepreesenteerd. Dat was best eng wegens dat je onzeker bent en je denkt iedereen vindt het stom en niks aan, ik wil het niet ik durf het niet ik ga onder het bed liggen en ik kom er nooit meer vandaan.
Maar Dorus en Loesje durfden het toch en toen kon iedereen hun zomerboek lezen. Dus ze hebben hun beste pootje voorgezet wegens dat ze het toch deden.

Vertrouwen

Ik heb geleerd dat knuffels op mijn buik fijn zijn en dat ik dan ook mijn ogen kan dichtdoen en dat er dan niks gebeurt. Dus ik heb vertrouwen geleerd. Eigenlijk is het daardoor gekomen dat ik zo kan liggen als ik lig en dat is vooruit met mijn beste poot, met het gefoel dat ik er óók mag zijn.

Waarom het stoer is om een knuffelkater te zijn

knuffelkater

Soms zie ik op mijn Feesboekpagina een jonge kater zeggen dat hij van knuffels houdt. Dan is het net of hij aan Ome Bert hier vraagt of het stom is. Dus ik ga het nou aan alle jonge katers uitleggen die tweifelen.

Erfaring

Ik ben 12 jaar en ik woon al fijf jaar samen met een vrouw dus ik ben een katerman met erfaring. Hiervoor zat ik in het asiel en daarvoor moest ik op straat wonen en van daarvoor weet ik niks meer. Alleen dat er dingen gebeurd zijn en nou heb ik daar nog steeds angstklachten van. Dat betekent dat ik gefoeliger ben voor van alles en snel onzeker.

Straatgefoel

In het asiel werd er aan mij gefriemeld en ik was nog in mijn straatgefoel en ik was ook ziek maar het was toch fijn. Het deed me goed. Ik kreeg meer rust in mijn lichaam. Daardoor zag ik de liefe vrouwen in het asiel beter en ik wist van binnen hier ben ik veilig. Dus ik was nog wel bang maar ik liet de knuffels toe, en als je iemand aan je liggaam laat komen als je bang bent, dat is best stoer.

In orde

Toen ik helemaal beter was, kwam ik dus hier. Dat is een groot ding hoor, naar een nieuw huis. Je kent er niks en je weet niet wat daar normaal is. Maar al diezelfde avond heb ik me laten aaien en ik had er meteen een goed gefoel bij. Wegens dat ik door het aaien snapte hoe mijn vrouw was en dat ik foelde dat ze daardoor mij beter snapte. Dus toen was het in orde voor mij, hier.

Goed en stoer

En zo werd Ome Bert een knuffelkater. Door te erfaren dat knuffels fijn en goed zijn en dat je je daardoor veilig foelt en dat je daardoor erfaart dat je met je vrouw of je man of je mensen thuis een band hebt. Dus jonge katermannen, tweifel niet. Het is goed en stoer om een knuffelkater te zijn. Gewoon doen, hoor.

Als je inhaal-honger hebt

inhalen

Nou, ik was weer mijn gewone zelf, dat dacht ik maar toen kreeg ik de hele tijd extra honger. Ik at veel meer brokjes. Een keer kreeg ik dubbel avondeten wegens dat ik bleef vragen. Wat was er nou weer aan de hand?

Gewone dag

Na het tropiese kwam het kei-warme en daarna regen en toen was de dag weer zoals daarvoor. Ik kon weer op de bank liggen. De straat controleren was geen probleem want ik sprong in de vensterbank als ik dacht: nou moet het. En de ventilator was uit, dat vond ik serieus waar ook fijn, stil is toch rustiger. Dus alles was zoals het moest zijn behalve dat er met mij iets was.

Ik had trek. Of nee, ik had honger.
Ik kon opeens superduper goed en snel eten.

Honger

’s Nachts eet ik bijna alle brokjes op, die krijg ik vers voordat we gaan slapen. In mijn gewone leven loop ik erlangs om met mijn vrouw naar de slaapkamer boven te gaan, maar al de eerste keer na het kei-warm bleef ik bij mijn schaaltje staan. Ik eten, of ik ikweetniethoelang al honger had. Doe ik nog. ’s Morgens zei mijn vrouw: “Nounou, Bert, zo ken ik je niet.” En een keer kreeg ik brokjes erbij omdat ik meeww zei, een paar keer, heel intens.

En in het wiekent had ik aan één keer avondeten niet genoeg, ik rondlopen en kijken en meewww roepen. Toen kwam het tweede bord, met moes van zalm. Had ik ook al snel op.

Inhalen

Tijdens de ochtendknufel legde mijn vrouw uit dat ik inhaal-honger had. Wegens dat ik tijdens de hele warme tijd minder had gegeten en ik was ook afgevallen, dus ik zat onder mijn normale gewicht en daarom zei mijn lichaam dat ik extra moest eten om weer te worden die ik was kwa lichaam.
Dat is de natuur.

Ik weet niet of ik de enige ben die dat van de natuur heeft. Maar ik blijf eten, ik heb gewoon trek, veel meer dan anders.