Tag archieven: huiskater bert

Ik had een hoed op en ik was de baas

hoed

Soms maak je als knuffelkater iets mee waarvan je denkt: hoe kan het? Dat had ik bij de Hoedjes-Sjow deze week.

Een dag van te voren stuurde Loesje mij een foto waarop ik stond met hoed. Die heb ik op mijn Feesboek gezet en ik kreeg best veel reacties. Dat ik stoer was, vooral. Deze foto heeft Loes ook gestuurd.

Knuffel

Als knuffelkater zijnde is voor mij het belangrijkste dat ik kan knuffelen. Elke ochtend en avond en tussendoor. Ik heb mijn vaste momenten maar dat is mijn basis. En daar komen ook andere momenten bij. Ook het samen op het tapijt hangen vind ik als knuffelkater belangrijk. Plus dat als ik ’s nachts friemels achter mijn oor nodig heb dat mijn vrouw dan wakker wordt en friemelt.
Dus ik ben van binnen best een zachte katerman.
Dat is ook gewoon zo.
Gefoelig.

En toen kwam die foto.

Van binnen

Soms als iemand je een compliement geeft, dan foel je je van binnen groter dan daarvoor. En met die foto had ik zoiets ook. Dat ik opeens wist: ik ben ook de baas.
In mijn huis ben ik samen met mijn vrouw de baas.
Van mijn straat.
Misschien ook wel als de glazenwasser komt
Of als er grote vogels komen.
Dan laat ik die foto zien en dan snapt iedereen het.
En ik ook.
Denk ik.

Misteerie

Ik moet ook even iets anders zeggen. Er waren heel veel foto’s van katten en ook honden met een hoed op. Maar het was niet zo dat dieren voor de foto echt hoeden op moesten, want eerlijk waar, dieren hoeven geen mensenkleren aan. Hoe die fotoos er dan toch konden komen, dat is een misteerie maar wel een leuk misteerie.

Voor mezelf weet ik nou door de foto dat ik een knuffelkater ben en ook dat ik de baas ben.

Hoe het leefe is

leefe
Ik rook het al aan de voordeur: er komt heel veel warmte aan. Niet het tropiese. Wel heel warm. Dat is goed als je veel emozies hebt gehad. Warm is troost.

Erfaring

Als moderne katerman ben ik al heel lang op Feesboek en ik heb ook heel lang mijn eigen website. En ik heb best vaak meegemaakt dat vrienden een ster werden. Dat is een moeilijke erfaring. Je hebt een vriend en je meelt en je ziet elkaar elke dag op Feesboek en je gefoel zegt dat het altijd zo zal blijven. Zo is het leefe dan. En daarna is het opeens anders. Bolle schrijft nou nooit geen blogs meer voor de website.

Thuis

Toen Bolle een ster werd, kreeg ik thuis meer knuffels dan anders. Mijn vrouw duwde haar gezicht in mijn vacht en ze zei van alles dat ik niet kon horen wegens dat ze helemaal in mijn vacht praatte, maar ze hoefde ook geen antwoord, dacht ik, dus ik bleef rustig liggen toen ze dat deed. Ook toen ze natte plekken in mijn vacht maakte.

Twintig jaar

Als een vriend een ster wordt, dan heb je dat eigenlijk liefer niet en toch foel je: zo is het leefe. Op een dag ga ik ook een ster worden. Mijn vrouw zegt dat ik eerst twintig jaar moet worden (ik ben nou twaalf) en dan mag ik er weer over beginnen, maar van binnen weet ik: als het je tijd is, dan is het je tijd. En dan ben je klaar op aarde en dan ga je over de Regenboogbrug. Soms kom je even terug, dat heb ik hier thuis gehad, dan was Tim er. Hij woonde hier voor mij en toen mijn vrouw heel emo was, heeft hij zich laten zien. Een paar keer. Voor de troost. En daarna was ze minder emo, dat merkte ik.

Kopjes

Voor mezelf weet ik, als ik leef, dan leef ik. Dus ik geef thuis ekstra kopjes omdat ze nodig zijn en ik ga in de warme zon liggen omdat ik het fijn vind. En mijn vrienden die een ster zijn, die zijn ook bij ons, ook al zijn ze ergens anders. Zo is het leefe.

Wanneer ik ’s nachts herrie maak en het toch niet zo is

herrie’s Nachts ben ik vaak beneden, wegens dat ik ook een eigen leven heb. Ik was net uit de vensterbank gesprongen toen mijn vrouw opeens in de huiskamer stond. In haar pyjama.

Aaien

Ik keek meteen op. Want ik weet dat ze ’s nachts altijd slaapt en wat doet ze dan opeens in de huiskamer? Het huis is van mij als het nacht is, dat is de afspraak.
Ze zei: “Bert, wat is er?”
Dat wist ik niet. Alles was gewoon, dacht ik.
Zij: “Ik hoorde herrie, wat was dat?”
Wist ik ook niet. Misschien had ik wat boeken laten omvallen, dat is altijd een groot geluid. Toen ging ze me aaien en ik moest spinnen. Opeens een knuffel midden in de nacht dat heb ik niet vaak. Dus ik mee naar boven en hop, het bed op. En ja hoor, meer knuffels. Tijdens het aaien ben ik in slaap gevallen.

Geluid

’s Nachts doe ik dus dingen in huis. Wegens dat ik echt niet de hele nacht kan slapen, als katerman ben ik meer van de dutjes, langer of korter maakt niet uit. Wat doe ik als het nacht is?

  •  voordat de nacht begint ga ik in en uit de doos die onder de tafel staat op de slaapkamer
  • ik ga de trap af naar beneden om aan de voordeur te ruiken, dan weet ik wat er in de straat gebeurt en of de buurhond langs is geweest
  •  wat ik leuk vind is in de vensterbank zitten en naar de lampen van auto’s kijken
  • als ik zin heb ga ik aan de paal op de slaapkamer hangen dat is voor mijn nagels goed

Herrie

Dus folgens mij maak ik nooit herrie. Soms is er taptaptap van mijn poten over de trap. Of als ik schrrrr doe aan de paal. Of kebonk wanneer ik in en uit de doos ga. En die stapel boeken was best een groot geluid dat geef ik toe. Misschien moet ik het vannacht weer doen want ik heb geleerd, als mijn vrouw het geluid niet snapt dan is het herrie en snapt ze het wel dan is het gewoon geluid.

Wanneer ik zonder geluid MEWWW zeg

zonderToen ik in het wiekent aan de wiew was, werd ik oer en ik ging keihard miauwen. Daar is dus een filmpje van. Dus nou wil ik iets zeggen over MEWW en geluid.

Oer

Op het filmpje sta ik in de zon en ben ik heel hard aan het miauwen. Dat gebeurde gewoon, het geluid begon ergens diep in mijn lichaam en toen moest het er uit, net als een haarbal maar dan van geluid. Het is oer.
Dat is folgens mij ook te zien.

(ik schrijf door onder de film)

Maar dat kwam dus door de wiew. Als ik al miauw dan doe ik dat altijd veel stiller. En ik miauw als de dag begint zonder geluid en hoe dat kan dat ga ik nu uitleggen.

Overloop

’s Morgens vroeg lig ik meestal boven, in de vensterbank van de overloop. Die vensterbank is laag en er ligt een handdoek in dus daar slaap ik dan op. Dan foel ik dat er steeds meer daglicht komt en ik ben bijna klaar met slapen en ik ga doezelen, dat is dat je niet wakker bent en ook niet slaapt.
Dan hoor ik de wekker uit de slaapkamer komen. Daarna nog een keer.
Dus dan weet ik: de dag is begonnen. Maar ja ik doezel nog.

Geen geluid

Ik spring dan uit de vensterbank en ga de slaapkamer in, eerst even aan de paal hangen om te rekken en te strekken. Daarna kijk ik hoe mijn vrouw ligt.
“Goedemorgen Bertje,” zegt ze.
Ik doe mijn bek open en miauw alleen er komt geen geluid uit mij.
“Is het nog te vroeg?” vraagt mijn vrouw.
Weer doe ik mijn bek open en dicht. Ik heb nog geen geluid.

Stem terug

Soms ga ik dan even op bed voor de goedemorgen-knuffel of we gaan naar beneden, dat kan ook. En later op de ochtend miauw ik opeens tegen een vogel, of een hond in de straat. Dan heb ik dus mijn stem terug. Misschien ben ik gewoon geen ochtend-katerman. Langzaam aan de dag beginnen vind ik ook het beste. Heel erg langzaam.

Ik had een haarbal en die was raar

haarbal

Heel erg soms heb ik een haarbal en gisteren was het soms. Ik spuugde het ding uit. Het was geen bal maar een langer ding. En ik snapte de kleur niet.

Van mezelf ben ik een kater met een rode vacht en daarin zitten witte stukken. Of ik ben een witte katerman die rode stukken in zijn vacht heeft, daar ben ik nog niet achter. Dus mijn vacht is rood en wit.

Haarbal

Over mijn vacht gaat het dus. Ik verhaar nog steeds en dat is echt ontzettend stom. Het is helemaal niet warm meer. Als het raam in de huiskamer open staat dan foel ik dat er koude lucht naar binnen komt. En als ik ’s morgens aan de voordeur ruik, dan weet ik het gewoon: nou is de zomer voorbij en het warme is weg. Dus ik heb een wintervacht nodig en helemaal niet dat ik verhaar.

Tegen het verharen krijg ik nou meer aaien. En ik was me vaker. En als je je vaak wast dan krijg je haren binnen, dat gaat vanzelf, en die haren moeten er ook weer uit.
Dus toen had ik opeens een haarbal.

Rare kleur

“Bertje toch,” zei mijn vrouw en ze kwam naar me toe om me te aaien. Dat had ik best nodig, om me weer fijn in mijn lichaam te voelen. Dat zachte aaien en dan een lief woordje, echt, het helpt.
Maar ze had ook gezien wat ik had gezien. Dat de haarbal alleen een beetje rood was. Dus zonder witte stukken. De haarbal mocht van mij niet op de foto, dat is privee. Maar ik wil er eerlijk over zijn dat ik ook haarballen doe ook al was deze raar wegens de kleur.

Netjes

Want als een roodwitte katerman een rode haarbal doet, dan moet u niet denken dat ik alleen de rode stukken in mijn vacht was. Ik doe ook de witte stukken. Ik was me helemaal, ook achter mijn oren dat doe ik met mijn voorpoten. Dus ik ben netjes op mezelf dat wilde ik zeggen.