Tag archieven: houdt elke kat van dozen

Wat ik durfde met de doos op de slaapkamer

doos

Ik had mijn vrouw naar bed gebracht en zij sliep maar ik niet. Dus ik ging op het bed zitten en keek rond in de slaapkamer. Wat kon ik doen?

Kast

Er verandert bij mij in huis haast niks en dat is goed. Dan hou ik het overzicht. Een hele tijd terug kwam er een kast op de slaapkamer. Ik kon er niet tegen, echt niet. Maar toen op een dag rook de kast gewoon en ik zag een handdoek op een plank. Daar ging ik op liggen en sinds die dag ben ik niet meer bang voor de kast. Soms spring ik er gewoon in en uit, dat durf ik nou ook.

Doos

Vanaf het bed kan ik alles zien. De kast dus. En ook de tafel en onder die tafel staan dozen daar zitten boeken in. Ik zag dat er een grote doos open stond. Open?
Ik sprong van het bed, liep in het donker naar de tafel en klom op de eerste doos, wat helemaal niet gemakkelijk was. Eraf, er weer op, er weer af, maar ik wilde het. Toen naar de tweede doos. En met een sprong was ik in de grote doos en ik wist meteen hier zitten boeken in want die had ik onder mijn poten.

“Bertje, wat ben je aan het doen?” vroeg mijn vrouw. Ze deed het licht aan en keek naar mij. Ik keek terug van niks aan de hand. Ze deed het licht weer uit.

Toen heb ik gewoon een tijdje gezeten waar ik zat. Onder de tafel in een doos met boeken. Het was anders dan anders en ik vond het een beetje raar. Want ik wist van Feesboek dat er heel veel katten zijn die van dozen houden maar ik wist niet meer wat ze dan doen.

Tapijt

Dus nou ja, toen ben ik maar weer uit de doos gegaan. Ik ging op het tapijt voor het bed liggen om na te denken over het afontuur, want dat was het. Want ik was toch in de doos gegaan en al ben ik nog steeds geen dozenjongen, ik durfde toch wel iets meer en dat is belangrijk in het leefe, dat je iets durft.

Waarom er een doos in huis was

doos

Ik ben tevreden over het huis, ik bedoel ik snap elke kamer en ik mag overal komen behalve op de berging.Dus alles moet zo blijven. En toen was er opeens een doos in huis.

Snoep

Er zijn heel veel katten die van dozen houden. Ze vinden niks fijners dan een verse doos waar ze dan in gaan zitten of liggen. Het is een spesjaal doos-gefoel. Ik heb dat niet. Nooit gehad. Waarom weet ik niet. Misschien is het iets van vroeger of het kan ook zijn dat het gewoon mijn smaak is dus dat ik niet van dozen hou.

Ik heb het geprobeerd dat moest van thuis. Ze ging het helemaal uitleggen en dan aaien en dan snoep in de doos doen. Ik dacht ze snapt me niet, of ze kan me niet snappen, maar ik wil dat snoep en verder doe ik niks. Nou, uiteindelijk snapte ze het.  Toen ging de doos weg en ik had weer rust.

Doos

Maar nou deze week stond er weer een doos in de kamer. Eerst in de keuken. Toen sleepte ze de doos naar haar werktafel. Ik lag op de bank en ik deed net of ik niks zag maar ik voelde me gespannen. “Bertje, ik heb een nieuwe printer,” zei ze en daar kon ik niets mee, daar heb ik als huiskater geen mening over. Ze ging van alles met de doos doen. Aan friemelen. Opensnijden. Op het tapijt leggen.  Ze keek in de doos. Ze stak haar handen er diep in. En toen zat ze aan haar tafel en ik nog steeds op mijn kussen. Eerlijk is eerlijk ik foelde me onzeker dat ik dacht straks moet ik weer proberen van haar.

Aaien

Nou dat liep anders. De doos ging de huiskamer uit en daarna uit het huis. En ik kreeg knuffels om bij te komen. “Ik weet toch dat je geen dozenjongen bent Bert,” zei ze. “Je mag zijn zoals je bent.” Ja, en toen wist ik dat ook weer. Maar als ik een doos zie, foel ik me toch anders.