Tag archieven: houdt een kat van kussen

kater Bolle over: als je ineens een kusje mist

kusje

Toen ik nog in de tuinen woonde, met alleen maar katten, was er eigenlijk niets dat ik miste.  Natuurlijk vond ik het jammer dat ik geen huis had, dat het koud en nat was buiten, en dat ik maar af moest wachten of er eten  was.

Maar dat was minder erg dan samen met mensen in een huis wonen en met een riem geslagen worden. Of geschopt worden, terwijl ik nooit presies wist wat ik fout deed.
Nee, ik vond het wel prima, zo zonder mensen.

Knuffels en kusjes

Maar toen ik verliefd werd op mijn Mol en bij haar in huis kwam wonen, merkte ik dat er
iets bestond dat ik nog niet kende. Iets dat mensen ook kunnen doen, behalve gemeen zijn. En iets dat ik nooit meer zou willen  missen.
Kun je raden wat dat is? Ik bedoel natuurlijk knuffels en kusjes geven.
Zeker weten is het fijn dat ik nu droog zit als het buiten regent, en dat ik het warm heb als het buiten sneeuwt en dat ik altijd  te eten heb. Daar ben ik heel blij mee. Maar de knuffels van mijn mensen, dat vind ik toch wel het allermooiste dat er bestaat.

Molletje

Ik wist in het begin helemaal niet wat het was, dat knuffelen. Maar ik keek het af bij mijn Molletje. Die vond het heerlijk. Het kon haar nooit teveel zijn. De hele dag door werd ze geknuffeld door mijn mensen, of kreeg ze kusjes. En brommen dat ze dan deed! Soms kreeg ze een zacht kusje terwijl ze lag te slapen, en dan deed ze eventjes een klein spinnetje.’s Nachts sliep ze tegen mijn man aan geklemd, of in de armen van mijn vrouw. Ze viel altijd spinnend in slaap.
Ik snapte wel dat dat knuffelen dus iets heel bijzonders moest zijn, als mijn Mol het zo leuk vond.

Brommen

De eerste keren dat ik geaaid werd, beet ik steeds na een paar aaien, of ik krabde. En tegelijkertijd was ik ook aan het brommen.
Gek hè?
Ik beet voor de zekerheid, dat mijn mensen wisten dat ik dat kon. Dat ik gevaarlijk was.
Ja, zo dacht ik toen nog. Ik dacht dat ik maar beter meteen kon bijten dan dat ik weer geslagen werd. Gelukkig bleven mijn mensen het proberen. En ik ook.
Nu vind ik knuffelen geweldigfantasties. En het allerallerallerfijnste vind ik het als ik kusjes krijg. Die krijg ik heel vaak. En ik krijg ze overal. Vooral bovenop mijn hoofd. Maar ook op mijn buik, op mijn oren of mijn neus en soms zelfs onder mijn tenen. Ik vind het allemaal even fijn.

Kusjes en kopjes

Ik geef ook  kusjes terug. Ik doe mijn mond een beetje open en wrijf dan met mijn mond langs de neus van mijn vrouw of man. Eerst krijg ik drie kusjes, en daarna zij. Dat hoort zo, drie is een mooi getal vind ik. Ik geef ook likjes aan mijn mensen. Vooral aan hun neus. Als  mij vrouw me kust, lik ik haar over haar neus. Of op het plekje op haar hoofd, bovenaan middenin haar gezicht, waar haar haren beginnen. Bij mijn man geef ik zijn handen een wasbeurt. Dat zijn een heleboel kusjes!
Nu krijg ik, net als mijn Molletje en Pop en Beer vroeger, de hele dag door knuffels en kusjes. En ik geef ook de hele dag kusjes, en kopjes.

Dat kleine kusje

Je zou dus zeggen dat ik niks tekort kom. En dat doe ik ook niet. Maar toch mis ik sinds een tijdje iets.  Ik kreeg namelijk bijna elke dag een klein kusje op mijn wang. In ieder geval kreeg ik dat elke zondag. En ineens krijg ik dat kusje niet meer.
Dat komt omdat ik dat kusje van prinses Katrientje kreeg. Dat schreef ze altijd onder haar antwoorden aan mij, op de blog. Maar  Katrientje is een prachtige ster geworden. En sterren kunnen geen kusjes geven. Dus daarom mis ik dat kleine kusje nu.
En nu zou ik zo graag prinses Katrientje een keer een klein kusje op haar wang teruggeven. Ik bedoel dat netjes natuurlijk, want Katrientje heeft verkering met Floris en ik met mijn Mol. Maar gewoon een klein kusje op haar wang, omdat ze een vriendin van mij en van ons allemaal was. En omdat ze zo biesonder was.
Hier komt ie Katrien, spesjaal voor jou! Dank je wel voor alles!
kusje
 

 

 

 

Bolle

Waarom ik plat op mijn kop ben

plat Waarom ik plat op mijn kop ben. Dat weet ik sinds kort.  Ik zal het meteen zeggen ik heb daar een plat stuk voor de knuffels.

Aaien

Toen ik  pas uit het asiel was en met mijn vrouw ging samenwonen, wilde ik alleen langzaam en zacht over mijn lichaam aaien. Daar werd ik van binnen rustig van. Want als je als katerman opeens samenwoont, dat is niet niks. Ik had zoveel spanning dat ik elke dag ook flink wilde spelen. Rennen, rollen, muis onder de lap, het moest en het zou en het gebeurde ook. Pas daarna kon ik aaien en slapen.

Oren

In het asiel deden de vrouwen daar iets fijns achter mijn oor. Dat was een speciale techniek waardoor ik vanzelf met mijn kop scheef ging hangen. Ze friemelden op een klein plekje met hun vingers en dan duwde ik mijn kop er zo tegenaan. Man, man, wat een gevoel.  Mijn vrouw probeert het ook maar het voelt toch anders. Kan ook door de situuazie komen, nou ben ik meer knuffels gewend. Of asielvrouwen kunnen iets extra’s,  dat ze geheim houden.

Plat

Aan samenwonen ben ik nou gewend en het is best fijn. Behalve dan dat ze soms weg gaat daar hou ik niet van. Ik ben een binnenkater dus dan moet zij een binnenvrouw zijn, eerlijk is eerlijk.

Hoe het gekomen is weet ik niet, maar er was een dag dat ze met een paar vingers over mijn kop ging. Zoefff en dan zonder mijn oren aan te raken. Zoefff. De vingers gleden over het platte stuk en mensen wat voelde dat goed, ik begon meteen te spinnen. Dat platte stuk was dáár dus voor bedoeld. Voor twee vrouwenvingers die zoeff deden.

Waarom wist ik dat niet eerder?

Mijn vrouw geeft me daar ook kussen. Dat laat ik toe. Voor háár. Zij vindt het fijn. Ik alleen als het zonder geluid is en als ze mijn oren niet raakt en niet duwt. Net als vingers dus, al zijn die beter.

 

Kussen op je kop ja of nee

 Kussen op je kop ja of nee, dat is de vraag waar veel katten mee zitten. Die hebben een mens die dat heel graag doet en ook heel vaak. Het is lief bedoeld. Maar het kan ook belastend zijn. Hoe moet zoiets?

Ik heb er ook ervaring mee, en u weet misschien dat ik met een vrouw samenwoon. Dus dan is het geven en nemen. Alleen zijn we het er niet altijd over eens wie moet geven en wie moet nemen.

Begin

In het begin, toen ik hier pas woonde, moesten we heel erg aan elkaar wennen. Ik wist niet wat zij kon qua knuffelen. En zij wist niet wat ik wilde. Dus toen gebeurde er nog niet zo veel. Een beetje aaien. Dat veranderde best snel.

Proberen

We gingen van alles samen proberen. Wat kon en wat fijn was en vooral wat ik durfde. Want ik ben een kater met een rugzakje, zo heet dat, het betekent in mijn geval dat ik snel onzeker ben en dan voel ik me bang.
Ik ontdekte dat ik heel lang aaien superfijn vond, en kriebels achter mijn oor, en van complimenten hield ik ook, dat is aaien met woorden.

Verder

Zo gingen we verder met oefenen. Ik ontdekte vachthappen dat is dat je vrouw hapjes uit je vacht neemt, heel zachtjes natuurlijk. En borstkroelen heb ik een paar maanden geleden ontdekt, ik voel me dan heel ontspannen. Wat ik ook heerlijk vind is gewoon slapen en dat mijn vrouw dan een hand op me legt en verder niks doet.

Zij wil nou ook meer. Vooral kussen op mijn hoofd. Eerst keek ik van getsie. Nou doet ze het zonder geluid en heel zacht. Dus het is eigenlijk meer superkleine vachthapjes op mijn kop. En het kan alleen af en toe.

Dus

Waar het om gaat is dat je bij die dingen op elkaar let. En dan doe je minder van wat je zelf wilt en meer van van die ander wil. En zo ontdek je dan of kussen op je kop ja of nee is.