“Bertje, kijk niet zo knorrig,” zei mijn vrouw. Ik keek niet knorrig. Ik keek gewoon en ik lag op de bank en dat was best fijn.  Dus ze zag het niet goed of ik keek verkeerd.  Dus toen dacht ik aan gefoelens en hoe je dat kunt zien.

Staart

Het gemakkelijkste om te zien hoe ik me voel is mijn staart. Ben ik keispannend aan het spelen dan is die staart dik en ik zwiep er soms mee. Ben ik helemaal ontspannen en rustig dan maakt het mij niet uit waar mijn staart ligt, die zit toch aan me vast dus daar hoef ik helemaal niet altijd naar om te kijken. Maar ik ben wel meer dan een staart.

Oortjes

Soms heb ik hele moeilijke gefoelens. Dat ik bang ben. En onzeker. Dan weet ik het helemaal niet meer. Dus dan wil ik er even niet zijn en dan leg ik mijn oortjes plat dan ben ik kleiner dat scheelt alweer.  Mijn vrouw praat dan zachtjes tegen me en ze aait me heel erg voorzichtig. Het helpt omdat ik dan weer weet dat ik er mag zijn  precies zoals ik ben en dat ze op me past en voor me zorgt omdat ik haar liefe grote jongen ben. Als ik me beter ga voelen dan gaan mijn oortjes ook weer omhoog.

Stem

Aan mijn stem kun je ook horen hoe mijn gefoelens zijn. Wanneer mijn vrouw te lang weg is geweest en ze komt terug dan sta ik bovenaan de trap keihard te miauwen dat is omdat ik blij ben en opgelucht en boos en van alles dat er dan uit moet. Ze luistert naar me en ik meewww door en het gekke is dat ik uit mezelf niet kan ophouden. Pas als zij zegt, “nou gaan we naar de kamer”, dan hou ik op.

Meer

Ja en je hebt ook hoe mijn vacht is, en hoe ik kijk, en alles van ligchaamstaal dat is gewoon te veel om op te noemen. Dus hoe ik kijk dat is maar één iets. En als ik knorrig kijk dan ben ik nog niet knorrig. Behalve als ik geen sneks krijg, dan wel.