Heel erg soms heb ik een haarbal en gisteren was het soms. Ik spuugde het ding uit. Het was geen bal maar een langer ding. En ik snapte de kleur niet.

Van mezelf ben ik een kater met een rode vacht en daarin zitten witte stukken. Of ik ben een witte katerman die rode stukken in zijn vacht heeft, daar ben ik nog niet achter. Dus mijn vacht is rood en wit.

Haarbal

Over mijn vacht gaat het dus. Ik verhaar nog steeds en dat is echt ontzettend stom. Het is helemaal niet warm meer. Als het raam in de huiskamer open staat dan foel ik dat er koude lucht naar binnen komt. En als ik ’s morgens aan de voordeur ruik, dan weet ik het gewoon: nou is de zomer voorbij en het warme is weg. Dus ik heb een wintervacht nodig en helemaal niet dat ik verhaar.

Tegen het verharen krijg ik nou meer aaien. En ik was me vaker. En als je je vaak wast dan krijg je haren binnen, dat gaat vanzelf, en die haren moeten er ook weer uit.
Dus toen had ik opeens een haarbal.

Rare kleur

“Bertje toch,” zei mijn vrouw en ze kwam naar me toe om me te aaien. Dat had ik best nodig, om me weer fijn in mijn lichaam te voelen. Dat zachte aaien en dan een lief woordje, echt, het helpt.
Maar ze had ook gezien wat ik had gezien. Dat de haarbal alleen een beetje rood was. Dus zonder witte stukken. De haarbal mocht van mij niet op de foto, dat is privee. Maar ik wil er eerlijk over zijn dat ik ook haarballen doe ook al was deze raar wegens de kleur.

Netjes

Want als een roodwitte katerman een rode haarbal doet, dan moet u niet denken dat ik alleen de rode stukken in mijn vacht was. Ik doe ook de witte stukken. Ik was me helemaal, ook achter mijn oren dat doe ik met mijn voorpoten. Dus ik ben netjes op mezelf dat wilde ik zeggen.