Tag archieven: gek kwartiertje

Lentekriebels in mijn kop

lentekriebels Lentekriebels in mijn kop. Als u mij kent dan weet u dat ik best een rustige jongen ben. Ontspannen bankhangen, zonnen en lang aaien, daar hou ik van. Maar gisteren kreeg ik opeens lentekriebels.

Ik wist geeneens dat het zo heette. Er gebeurde iets met mij, iets geks dat toch ook fijn was.

Spelen

Het begon er misschien mee dat ik eerder het lintje weer ontdekte. Het lag waar het altijd lag maar ik zag het en voelde meteen daar kan ik iets mee. Dus ik spelen. Gek doen. Rollen, een beetje springen, heen en weer, happen en bijten, en ik won elke keer van het lintje.  Dat is een superfijn gevoel. Vroeger noemde mijn vrouw het speltherapie, omdat ik er zelfvertrouwen van moest krijgen.

Rennen

En gisteren ik weet niet wat het was. Opeens rende ik door het huis, heen en weer, en soms miauwde ik gewoon ergens heen, en soms hing ik opeens aan de muur met mijn nagels.

Ergens ver weg hoorde ik mijn vrouw vragen wat er aan de hand was en of ik in orde was en hoe lang het nog door ging. Daar kon ik even niks mee, met die vragen. Wat ik was dus bezig met iets waarvan ik niet eens begreep waarom het moest.

Ik voelde me wild en sterk en atletisch. Er was iets in me en dat moest er meteen uit.  En het was het allerbelangrijkste dus ik moest gewoon meedoen, en ik voelde me super-Bert.

Kriebels

Opeens was het over. Het rare fijne gevoel was weg. Rennen hoefde niet meer. Toen stond ik in de huiskamer en ik keek om me heen en dacht wat moet ik nou.

“Dat zijn lentekriebels, Bertje,” zei mijn vrouw. “Je bent ook al flink aan het verharen. Dus het is normaal, en je kunt er het beste aan toegeven. Als je moe bent, ga je gewoon even slapen.”

Dat heb ik dus gedaan. Ik sliep heel erg diep en toen ik wakker werd, scheen de zon. Ik vind de lente fijn, en soms ook raar.

 

Wat moet je doen als je onrustig bent

 Kent u dat gevoel van dat als u staat u meteen wil gaan liggen en dat als u ligt dat u dan wil gaan staan, en dat  u wilt lopen maar u weet niet waarheen en waarom? Dat is onrust. Heb ik ook. Het is best een moeilijk gevoel.

Moeilijke gevoelens zijn er gewoon soms. Ze komen zomaar dat is best gek. Maar ze gaan nooit zomaar weg en ik weet wat je dan moet doen.

Voelen

Als je gevoel alle kanten opgaat en je weet niet wat je moet doen, dan heb je onrust. Soms wil ik dan gaan eten ook al heb ik geen trek. Dat is emo-eten. Het helpt alleen tijdens het eten en erna voel je toch weer onrust. Voelen is dan best lastig. Net als zomaar rondlopen, daar heb je ook niet altijd iets aan.

Aandacht

Wat ik dan doe, is hulp van thuis vragen. Dus ik sta waar ik sta, ik kijk naar mijn vrouw en ik miauw. Mijn stem klinkt  wat hoger en rauwer dus ze luistert meteen en ze weet dat er iets aan de hand is. Dan komt ze naar me toe en ze zegt dat ik op mijn kussen moet liggen. Ik ga liggen, en het gekke is daar heb ik dan van binnen net rust genoeg voor. Ze gaat dan aaien en ze praat tegen me en het is net of dan alle onrust uit mijn lichaam gaat. Meestal val ik in slaap dat ontdek ik bij het wakker worden.

Dus aandacht helpt. En zacht aaien met praten ook.

Rennen

Wat ook helpt als je onrustig bent, is keihard door het huis rennen. Alle kanten op. Maakt niet uit over welke trap, over de bank of niet en of je ergens kunt keren en weer terugkennen. Doorrennen tot je voelt ik-kan-niet-meer en dan nog een rondje en dan kun je zeker weten slapen, want de onrust is dan weg.

Dit zijn mijn tips. Aaien is mijn favoriet.