Ik ben een kater die van binnen best rustig is, maar soms serieus waar soms is mijn geduld op. En dan bedoel ik het geduld dat ik met mijn vrouw heb.

We wonen nou best lang samen en ik heb het superfijn net als zij. Want zij zegt dat we alletwee een thuis hebben dankzij elkaar. Ik kwam uit het asiel. En zij had niemand meer toen haar kater Tim over de Regenboogbrug was gegaan. Nou toen kwam ik dus.

Veilig

Het fijne van hier vind ik dat ik elke dag weet wat er gaat gebeuren. Dat is omdat elke dag op elkaar lijkt. Alleen in de straat is het anders op een dag dan weet ik dat het zaterdag is. En de dag erna blijft mijn vrouw de hele dag binnen dus dan is het zondag. Verder is alles hetzelfde. Daardoor voel ik me veilig.  Alleen gaat het soms toch nog mis.

Tijd

Gisteren gebeurde het weer. De dag was begonnen en ik zat al in de vensterbank. Even naar buiten kijken voordat ze uit de slaapkamer komt. Maar ze kwam niet. En van binnen voelde ik dat het allang tijd was, allang serieus waar.

Ik voelde me raar van binnen. Een beetje onrustig. Het was gewoon niet in orde en alles moet in orde zijn anders is het verkeerd.

Dus opeens was mijn geduld OP en ik dacht nou moet je wat doen Bert.

Roepen

Ik sprong keihard uit de vensterbank – BOEM-  en ik rende keihard de trap op, het maakte veel lawaai, en toen stond ik op de overloop en daar heb ik keihard geroepen: MEEWWWW!!

Net zolang tot ze zei: “Ja Bertje, ik sta op, je hebt gelijk.”

Ik ging alvast naar beneden en ja hoor, ze kwam ook. Ik kreeg knuffels en bij mezelf dacht ik, goed gedaan, zo doe je dat als huiskater zijnde wanneer je geduld op is.