Tag archieven: FIP

Kater Dorus over: de operaasie enzo

DorusHajooo.  Deze week zie ik wel weer waar we uitkoom met dit blogje. Oooh wat isse het frips he de laase teit.

Hun poote

Ikke moet ook eggie wat aan mijn mense doen. Se snap niet dat ik graag luiser. Dat asse se mij woepen ik gelijk er aan kom rennen. Of dat asse ze voorbij komen ik graag mijn voorpoten om ze heen sla. Ikke bijt dan niet hoor. Ik vin het gewoon jeuk. Het meest rare finden ze als ze zig net gewasse hebben ik hun help door hun poote droog te likken. Scheelt hun werk. Toch?

Moonumente

Frauw hat forige week een afspjaak gemaak foor mijn knikkeren.  Na het belletje begon ze opeens te huil. Want mijn opejaasie kan fauwt gaan. Ikke kan sjiek worre. Jullie weet datte mijn bjoertje aan FIP oferlede is. Maar !!!!!
Dat hoef niet te betekene dat ikke ook FIP hep!!
Laat me uitleg doen. Omdat er dus die enge sjiekte in mijn familie sit kan ik, dankzij stress en een iets verminderde weerstant ziek worre.  Maar er kan ook nies gebeure. En daar gaane we hier fan uit!!
Nou hep ik al een paar enge moonumente meegemaak. Een huisje met eng geboor. En een nieuw bankestel. Datte ik snagts een keer naar de dokker moes fanweege een kneuste foorpoot. En het allerengste… een megalaag ooferfliegent fliegtuig.

Wei woone in een roete van een start en landingsbaan fan sjiphol. En foorige week kwam er een fliegding meegalaag oofur ons heen. Oooh wat een herrie was dat. Ik rende bibberent naar binne. En ikke durfte 2 dage niet op balkon. Sjo bang was ik.

Sgrikjes

DorusNou sei tante Cynthia vanne mijn diertjesklieniek datte ik eigelijk ook niet buite mag kome fanwege sgrikjes sowals deze. Maar ik benne een boererijkat en ik wil gewoon naar buite.
Ik moet ajjeen geen enge dinge sien.
Ikke mag fan tante Cynthia ook nooit in pensjon offe asiel.
Dat sgeelt sei frauw… wei sjijn geen faakansiemense.
Ikke hep rus en regelmaat nodig. Nou… dat is hier.

Frauw hep mij bejooft datte se jullie oppe hoog hauwt oppe de 21e.
En ikke bejoof datte ik nie sjiek wor. Diel?

Snekjes

Afgeloop woensdag wasse ik weer eens furfelend. Door de kauw magge ik wat minder naar buiten. Daar hep ik wat op gefonde. Ik glip gewoon langs hun poote naar buite asse ze wat weggooien. Ook asse het jegent. En dan moete frauw hoore. Kom naar binne Dorus. Nee!!
Wel potjanDorie hoor ik dan. Nee!!
Ik fin jegen jeuk. En dat ik kleddertje nat binnen kom kan me nies schele.
Dan gaat se gemeen spele. Ze gaat rammele met mijn snekjes. Dus ikke kom bjij aanrennen en opeens hoor ik klik. Nou ja!!

Dit was het weer foor dese week.
Ik sluit af met een dikke koes
Foor MammaLoes.
Toedeledokie

kater Dorus: over dokters en prikkies

dokter

Hajooo
Daar benne ik weer. Vandaag ga ik het onderjeander hep oof mijn aankoomende besoek naar Floor offe Joyce.

mijn broer

Frauw sei datte ik fandaag weer naar de dokkie moet foor mein laase prikkie.  Ikke wasse foor mijn eerse prikkie niet bang. Want ik was saam met mein broertje.  Iedereen weet nu dat mein broer niete ligaampies bij de mij meer is. Maar in mijn gedaggies is hij er wel hoor.

Ooh… ikke hep iedee, sul we nu allemaal eve swaai doen naar Poppy?
Swaai swaai Poppy. Sein de fliegjes lekker?

Mijn mensen zijn besorgt om mei. Ze zeg dat eerluk. Omdat Poppy onnewacht so siek wert.  Frauw segt dat er feel gepraat gaat worden. En datte ik binnesebuiten gekeert wor. Ikke wor ook heel vaak aait, se doet dat om te voel of ik niet kookunt heet ben sowals Poppy.

Stuiterbal

Nou moesse ik vrijdag 19 juli opeens naar ze dokter. Ikke sat een paar daag te hoese. En daar heppe ik mesiesijn voor gekreeg. Ikke kreeg van Tante Joyce een muis mette feertjes. So vetgaaf. Ze feertjes zat in zijn kont. Alleen ben ik hem nu een beetje kweit.  En mein hoessie isse ook weg. Gelukkie, want alse dat niet oofer sauw gaan sauw ik voor FIP getest moet word.
Ik mag, ommedat ik misschien het Fipvierus hep, voorloopig nog geen nieuw vriendje krijg. Want ik kan hem/haar besmet en frauw segt datte ze niet nog een kitten wil wegbreng doen. Dusse waarschijntje blijfe ik altijd alleen hier in huis. Isse priema hoor. Ikke ben stuiterbal fan beroep en speel eggiewaar heel feel.

Halfe jaar

Dan komme ik chelijk op ondjewerp mijn feesboek.  Waarom staat mein naam er nog niet. Nauw… datte is omdat mijn personeel nog bang is dat er iets ergs kan gebeur. Frauw wil eerst seker sein datte ik een halfe jaar wor.
Hette wor eggie ferandert, maar nu nog niet. Voor nu blijfe Oma Katrien haar mooie naam staan.

Opa Floris

Ik hep feel gehoort oof Oma Katrien. En ik hep haar fotoos zien. Enne ook van Opa Floris. Ikke fin het sjielig datte Opa Floris sein friendin kweit is. Maar ikke benne sein kleinkint. En datte fint hei fast ook leuk.

Dit wasse het weer foor deze keer.
Ikke sluit af met een dikke koes
voor MammaLoes
Toedeledokie

Dorus

de vrouw van Pop over: de stoere kleine grote katerman

Pop

Opnieuw de vrouw van, wederom met een verschrikkelijke blog. Onze kleine Pop is er niet meer. Vrijdag 12 juni is er een eind aan zijn te korte leventje gekomen.

Eten

Pop werd opeens hangerig. Wou niet meer zo veel eten.  Hij voelde echt superwarm aan. Je kon, bij wijze van spreken, een eitje op hem bakken. Zo heet was hij. Hij lag het liefst tegen mij aan. Dat was echt geen pretje met die koorts.
Keer op keer boden we hem eten aan. Dan rook hij er aan en nam wat likjes. We haalden voor hem de lekkerste blikjes. Alles om hem maar te laten eten. Door moesten we weghouden. Hij is een vuilnisbak qua eten en als hij wat lekkers ruikt is hij niet te stoppen. Dus iedere keer tilden we Door maar op. Hij protesteerde wel, maar daar hadden wij maling aan.
Ook moesten we Pop beschermen tegen Door. Door is, voor zover wij weten, een gezonde jongen die spelen wou. Eigenlijk heel normaal. Maar Pop was zo kwetsbaar dat we hem steeds beschermen moesten tegen die stuiterbal.

Dierenarts

Hoe is de 12e gegaan.
Pop at wat. Niet veel maar ik was al blij. Weer hem beschermen voor die kleine stuiterbal Door.  Hij ging op bed slapen. Ik zat Door te vermaken door zijn muisjes her en der te gooien.
Kwart over 11 pakte ik Popje en gingen we naar Floor. We kwamen net op tijd aan op de Overtoom. Ik zei dat de koorts niet gezakt was. Dat hij ietsie beter at, maar niet noemenswaardig.  Toen probeerde we bloed af te nemen. Probeer dat maar eens bij een kitten van 10 weken. Het lukte niet.  Zelfs niet met een assistente er bij. Opnieuw praten. Floor dacht aan antibiotica.
Ik weet niet hoe. Maar inene hadden we het over AIDS en FIP.

Buik

Floor zat aan FIP te denken, maar ze zei dat hij dan een dik buikje moest hebben. Toen zei ik maar dat heeft hij. Hij at namelijk amper iets en het viel me op dat zijn buikje zo bollig was.
Floor pakte een spuit en stak die in zijn buikje.  Er stond een assistente buiten de kamer te kijken. Ze wou blijkbaar kijken hoe we, met z’n drieen, 1 klein katje te lijf moesten gaan.
Ze stond eerst met een glimlach, die verdween snel toen er opeens vloeistof in de spuit zat. Ik hoorde zeggen onee… onee.

Knorren

Het eerste wat er bij mij uitkwam was we stoppen. Het is afgelopen. Over.  Ik moest mijn man bellen. Ik stond te trillen.  Ik zei hij moet dood. Hij is te ziek.  Mijn man kon geen vrij krijgen, hij had al zo vaak vrij gekregen.
Geeft niets, ik kan het echt wel. Pop kreeg een slaapprikje.
Ik nam Pop in mijn armen. Ik vroeg of we even in de tuin mochten lopen. Dat Pop nog één keer fijn buiten mog zijn.  Pop zat te knorren in mijn arm.  Ik zat tegen hem te praten. Ik zei zie je die struik? Daar mag je straks fijn doorheen rennen. En dan mag je ook achter vliegjes aan rennen.
Ik was zo bang. Ik belde Mevrouw Bertje op. Pop gaat dood. Toen pas barste ik in huilen uit. Ik ben zo goed als het hele gesprek kwijt. Ik weet alleen nog hij heeft FIP en moet dood.
We belden niet lang. Dat weet ik wel.

Knuffel

Het begon weer te regenen en we gingen naar binnen. Pop was heftig aan het spinnen. Hij lag op mijn arm. Door het vele aaien zat hij te kwijlen. Mijn hele arm was kletsnat. Het spinnen hield heel langzaamaan op. Na tien minuten kwam Floor met het prikje. Ze wou het eerst op mijn arm doen, maar dat wilde ik niet.
Ze nam hem over. Ze zei dat ze hem een prikje in zijn buikje zou geven. Ze kwamen hem terugbrengen. De assistente zei dat zijn kopje kletsnat van de kwijl was.
Ik nam hem weer in mijn arm.
Pop werd na een paar minuten koeler. De koorts was weg. Na een paar minuten kwam Floor. Ik zei hij is dood. Ik voelde zijn leventje wegglippen op mijn arm. Tien weekjes jong. Wat een in en ingemene ziekte is FIP.
Floor nam hem over van me. Ze legde hem zachtjes op haar arm. Legde pootjes goed. Ik gaf hem nog een laatste knuffel.

We gaan Dorus scherp in de gaten houden. Hij eet als een reiger. Dus voor nu gaat het goed.

PopDag lieve Pop. Dag grote kleine man met je mooie bolle toet. Ren en speel maar zoveel je kan.  Zodra we het aankunnen laten we je pootafdruk en naampje laten zetten bij Opa Jan.

Liefs
Johan en Anita