Tag archieven: enige kat

Is het zielig als je de enige kat in huis bent?

enige kat Is het zielig als je de enige kat in huis bent? Daar dacht ik weer over na. Want Loesje schrijft dat ze met meer katten woont en dat ze het heeft geleerd, hoe dat moet bedoel ik.

En toen dacht ik of ik dat ook wilde. Misschien is het fijn na het wennen.

Maar ik wil het liever niet.

Andere katten

Vroeger toen ik nog in het asiel woonde, kreeg ik best vaak tijd om vrij rond te lopen. Ze hadden daar een buiten. Ik liep er niet alleen er waren ook andere katers en poezen. Daar kon ik wel tegen ik bedoel dat ik geen ruzie maakte maar ik wilde ook geen vrienden maken. Ik was nogal op mezelf.

Misschien ook omdat ik van binnen alles niet zo goed wist. Want ik kwam van de straat af en daar was alles moeilijk geweest, dus als je dan binnen zit bemoei je je liever niet met de rest, je kunt nooit weten. Ik was dus nog een beetje straatkater.

Die andere katten, nee.

Thuis

Nou en toen kwam ik hier. Hier, dat is in dit huis met kamers en trappen en er is één mens dat is een vrouw en wij wonen dus samen. Er zijn geen andere dieren.

Soms gaat mijn vrouw weg, ze zegt dat ze geld voor brokjes moet verdienen. Ik heb liever dat ze thuis blijft.

Met haar kan ik wel samen zijn. Een vrouw is toch anders dan een kat. Van binnen voel ik me nou ook zekerder, dat is omdat ik snap hoe het leven hier gaat. Elke dag is bijna hetzelfde als de andere dus dat is goed.

Ander

Daarom wil ik er ook niemand anders bij. Mijn leven is nou rustig en ik voel me veilig en het is zij en ik samen en dat is serieus waar genoeg voor mij.

De enige kat… of niet

Ik woon in een tweepersoonshuishouden. De ene persoon is mijn vrouw en de andere persoon ben ik.  Dus ik ben de enige kat hier. Is dat zielig? Sommige mensen denken van wel.

Toen ik nog in het asiel zat, vond ik niet zo veel aan andere katten. Als we op de binnenplaats waren, keek ik een keertje. Meer niet.  Spelen of vechten of wat dan ook hoefde voor mij niet. Ik had ook veel aan mijn kop, want door alle toestanden van het straatleven was ik nogal onzeker geraakt. Op mezelf.  En gevoelig al zou je dat niet zeggen als je me ziet. Ik weet dat ik stoer en mannelijk oog.

Mijn vrouw mocht me alleen meenemen omdat ze een rustig huis heeft waar nooit iets gebeurt. Als ze niest, schrik ik al. Als ik miauw, schrikt zij soms ook. Ze zit meestal te lezen of te schrijven.

Dus je zou kunnen zeggen, nu kan er een poes bij. Maar ik wil dat niet. Ik ben zo’n kater die weet dat hij in zijn eentje het beste af is. Dan kan ik alles beter overzien. Komt er iemand bij, dan zou ik de hele tijd zenuwachtig zijn. Zoals het nu is, moet het blijven.

Het gaat dus om de wensen en mogelijkheden van de kat. Er zijn katten die door omstandigheden het liefste alleen zijn. Dan moet u niet gaan zitten dwingen omdat u meer katten zo leuk vindt. Ga dan maar op het internet plaatjes ervan kijken en thuis is gewoon thuis. Er zijn ook katten die altijd samen zijn geweest en die opeens alleen komen te staan. Dan moet u met heel veel overleg en goed nadenken een kat erbij kiezen en heel erg lang doen over aan elkaar laten wennen. Een maand minimaal.

Ik vind dit het belangrijkste: dat u het verschil weet tussen wat u leuk vindt en wat uw kat nodig heeft. Dat wilde ik even zeggen.