Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijn wiekent hebben. Vandaag wil ik het graag hebben over als je ouder wordt en seeniejoor bent. Want wat is seeniejoor zijn? En merk je dan iets of merk je dan helemaal niks? Ik ben dus een seeniejoor en ik kreeg een seeniejoren snek.

Binnen kriebel

Een seeniejoor zijn is als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt. In de mensen wereld zit dat ongeveer rond de 7 a 8 jaar. In de dierenwereld is dat wanneer je voelt dat niet alles meer gaat zoals je dat eigenlijk gewend bent. Soms heb je iemand nodig die tegen je zegt dat je een seeniejoor bent want je weet het niet altijd.
Ik ga jullie vertellen hoe dat bij mij ging. Van mezelf ben ik vrij aktief, ik ren, spurt, spring en doe alle gekke dingen als ik bijvoorbeeld van de bak kom. Dan heb ik een binnen kriebel en die is oer. Dat oer is diep van binnen en het duurt maar 10 sukonden.
Dat heb ik zo best een tijdje gedaan maar de laatste tijd komt die kriebel niet zo meer en vind ik het allemaal wel best. Ik hoef niet snel van de bak af of gek doen. Nu doe ik het op m’n gemak. Ik neem mijn tijd om alles goed en netjes te begraven. Het voelt dan ook heel rustig in mijn lijf, geen oer kriebel.

Seeniejoren snek

Hetzelfde is met het eten. Mijn etens bak staat op een tafel zodat Toby er niet bij kan want hij mag dit niet eten. Meestal spring gewoon hoppa zo op de tafel als ik trek heb. Op de tafel staan 3 bakjes, een met brokjes, een met zacht vlees en nog eentje waar af en toe iets speesjaals in komt zoals een snek.
Mijn vrouw had laatst een snek gehaald speesjaal voor seeniejoren. Het was zacht vlees met zalm en kip smaak van het merk Edgard Cooper. Toen ze dat kuipje open trok kwam er een super lekkere geur vanaf! Ik wilde weten wat dat was dus ik ging meteen naar de keuken want daar was ze. Ik moest er van mauwen, ik wilde dit zo graag proeven. Mijn buikje rammelde bij het ruiken van dit vlees en ik wist niet hoe snel ik de tafel op moest. Ik voelde me nu wel oer en ik wist gewoon dat ik dit meteen op wilde schrokken. Dat je je bek gewoon vol hebt en dan heerlijk door kan slikken en dat zo een paar keer achter elkaar. Dus ik stond voor de tafel, ik maakte me klaar om de juiste spring poosietsie te hebben en wiebelde met mijn achterwerk. Maar de sprong kwam niet. Ik bleef staan. Dus ik ging het opnieuw proberen. Ik ging op mijn achter poten zitten om te kijken hoe hoog het was naar de tafel, ik wiebelde met mijn achterwerk een paar keer zodat ik precies goed kan springen maar weer kwam er niks.

Op de tafel

Mijn vrouw zag dit en ik keek haar aan. Ik mauwde en ze snapte dat het me niet gelukt was. Ik stond een beetje stil en toch ook weer niet. Ik was in de war denk ik. De tafel was een beetje te hoog geworden voor me.
Ze pakte me op en zette me op de tafel zodat ik de heerlijke snek kon schrokken want proeven doe ik niet. Als ik me oer voel over eten dan moet dat gewoon op. Mijn vrouw vertelde me dat ik nu echt een seeniejoor ben. Bij mij is het dus dat ik niet meer zo kan springen als vroeger en dat ik niet meer zo snel ben als vroeger. Het gaat een beetje langzaam allemaal. In mensen jaren ben ik al 11 jaar en dit jaar in Juli word ik 12 jaar.
Ik merk dus wel dat ik nu een seeniejoor ben want soms heb ik iets meer hulp nodig van mijn vrouw als ik iets wil doen wat me niet meer zo goed lukt. We hebben een stoel bij de tafel gezet met een doosje er op voor papier. Ik kan dus langs het doosje op de stoel springen want de stoel is laag. En dan kan ik zo te tafel op. Dat doosje is ervoor dat Toby niet op de stoel gaat en mijn snek pakt.

Vraag

Wie van jullie zijn ook seeniejoor en wat helpt jou bij je lastige taken? Ik ben heel benieuwd.
Kopje van mij, Bram