Tag archieven: dove poes

Katrientje over: mijn doof zijn

doof
Hallo, daar is ikjes weer. Vandaag ga ik het hebben over mijn doof zijn.

Mijn personeel is er 31 december 2018 achter gekoom dat ik doof ben. Om 10 uur in de avond. Toen waren er al namelijk gekkies bezig met vuurwerk aan de overkant van ons huis. En één zo’n vuurpijl kwam tegen ons raam aan.

Ikjes was gewoon wakker. Ik kreeg knuffels tegen die tijd. En ik schrok niet eens van die vuurpijl. Ik zag het personeel praat tegen elkaar. Ze pakte een knisperpapiertje en begon achter mij te ritselen daarmee. Ik reejaageerde dus niet. Normaal betekend ritselen een snek.
Ikjes reejaageerde ook niet toen man mij riep.

Hand

Nou… toen kreeg ik me toch een partij knuffels. En een snek. Zo fijn gewoon.
Het rare was… toen maakte vrouw een beweging met haar hand van kom eens. En ik kwam.
Ooooh ik begreep haar gewoon.
En nu roepen ze mij steeds met een handgebaar. Maar ook met hun stem hoor, dat is voor hun eigen gevoel beter denk ik.

Naar Floor

Maar opeens begon ikjes bang te word. Want ik moest dus misschien weer naar Floor toe. Oooooh nee!!
Maar omdat ik mond kan lees zag ik vrouw tegen man zeggen van we kunnen wel Floor bellen, maar wat voor nut zou dat hebben? Dan maken we ons meisje onnodig bang om te horen te krijg dat ik dus doof ben. En dan komt er ook nog 30 euro kosten bij.
Sjoooohey… ik opgelucht. Want we zouden dus niet gaan. Ik hoef dus niet eerder dan juni. En dan zal ik gelijk dus voor mijn oortjes nagekeek worden.

Zingen

Maar nu snappen ze ook waarom ik, al een tijd, zo hard zing. Ik was en ben bang dat zij ook doof zijn geword. Daarom zong ik zo hard. Dat zou erg zijn zeg!!
Maar wat dus wel mooi is, ik kan dus gewoon blijf zingen. Ooooh daar ben ik superblij om hoor. Want zingen is toch echt het fijnste wat er is.

En floep…

Maar ik heb wel een voordeel… ik hoor hun gemekker tegen mij niet meer. Koel hè? Ze kunnen mopperen op mij wat ze willen.
Oooh wacht… dat is het rare. Heel soms hoor ik ze. Ooooh want ze blijfen ook gewoon tegen mij praten.
En heel af en toe hoor ik ze. Ooooh dan zijn ze zo blij. En floep… twee sekontjes later is het weer weg.

Mond lezen

Mijn personeel vermoed nu dat ik al langer doofjes ben. Al in 2017. Want vorig jaar oudjes en nieuwe was ik ook al zo rustig.
Ik ben er nu wel aan gewend, alleen moet mijn personeel er nog aan wennen dat ikjes merendeel niets meer hoor. Hun weten het pas kort. Maar het personeel kennende zal dat wel gebeur hoor.

Soms zal het lijken of ik in gesprek ben met mijn personeel. Niet vergeten… ik kan hun mondje lezen. Dus de gesprekjes tussen mij en mijn personeel zullen altijd blijf.

Nou….dit was het weer voor deze week.
Tot de volgende keer.
Liefs en kusjes
Katrien (geliefd prinsesje van beroep) (en stokjedoof) (niet altijd)