Tag archieven: doos

Wat ik durfde met de doos op de slaapkamer

doos

Ik had mijn vrouw naar bed gebracht en zij sliep maar ik niet. Dus ik ging op het bed zitten en keek rond in de slaapkamer. Wat kon ik doen?

Kast

Er verandert bij mij in huis haast niks en dat is goed. Dan hou ik het overzicht. Een hele tijd terug kwam er een kast op de slaapkamer. Ik kon er niet tegen, echt niet. Maar toen op een dag rook de kast gewoon en ik zag een handdoek op een plank. Daar ging ik op liggen en sinds die dag ben ik niet meer bang voor de kast. Soms spring ik er gewoon in en uit, dat durf ik nou ook.

Doos

Vanaf het bed kan ik alles zien. De kast dus. En ook de tafel en onder die tafel staan dozen daar zitten boeken in. Ik zag dat er een grote doos open stond. Open?
Ik sprong van het bed, liep in het donker naar de tafel en klom op de eerste doos, wat helemaal niet gemakkelijk was. Eraf, er weer op, er weer af, maar ik wilde het. Toen naar de tweede doos. En met een sprong was ik in de grote doos en ik wist meteen hier zitten boeken in want die had ik onder mijn poten.

“Bertje, wat ben je aan het doen?” vroeg mijn vrouw. Ze deed het licht aan en keek naar mij. Ik keek terug van niks aan de hand. Ze deed het licht weer uit.

Toen heb ik gewoon een tijdje gezeten waar ik zat. Onder de tafel in een doos met boeken. Het was anders dan anders en ik vond het een beetje raar. Want ik wist van Feesboek dat er heel veel katten zijn die van dozen houden maar ik wist niet meer wat ze dan doen.

Tapijt

Dus nou ja, toen ben ik maar weer uit de doos gegaan. Ik ging op het tapijt voor het bed liggen om na te denken over het afontuur, want dat was het. Want ik was toch in de doos gegaan en al ben ik nog steeds geen dozenjongen, ik durfde toch wel iets meer en dat is belangrijk in het leefe, dat je iets durft.

Waarom er een doos in huis was

doos

Ik ben tevreden over het huis, ik bedoel ik snap elke kamer en ik mag overal komen behalve op de berging.Dus alles moet zo blijven. En toen was er opeens een doos in huis.

Snoep

Er zijn heel veel katten die van dozen houden. Ze vinden niks fijners dan een verse doos waar ze dan in gaan zitten of liggen. Het is een spesjaal doos-gefoel. Ik heb dat niet. Nooit gehad. Waarom weet ik niet. Misschien is het iets van vroeger of het kan ook zijn dat het gewoon mijn smaak is dus dat ik niet van dozen hou.

Ik heb het geprobeerd dat moest van thuis. Ze ging het helemaal uitleggen en dan aaien en dan snoep in de doos doen. Ik dacht ze snapt me niet, of ze kan me niet snappen, maar ik wil dat snoep en verder doe ik niks. Nou, uiteindelijk snapte ze het.  Toen ging de doos weg en ik had weer rust.

Doos

Maar nou deze week stond er weer een doos in de kamer. Eerst in de keuken. Toen sleepte ze de doos naar haar werktafel. Ik lag op de bank en ik deed net of ik niks zag maar ik voelde me gespannen. “Bertje, ik heb een nieuwe printer,” zei ze en daar kon ik niets mee, daar heb ik als huiskater geen mening over. Ze ging van alles met de doos doen. Aan friemelen. Opensnijden. Op het tapijt leggen.  Ze keek in de doos. Ze stak haar handen er diep in. En toen zat ze aan haar tafel en ik nog steeds op mijn kussen. Eerlijk is eerlijk ik foelde me onzeker dat ik dacht straks moet ik weer proberen van haar.

Aaien

Nou dat liep anders. De doos ging de huiskamer uit en daarna uit het huis. En ik kreeg knuffels om bij te komen. “Ik weet toch dat je geen dozenjongen bent Bert,” zei ze. “Je mag zijn zoals je bent.” Ja, en toen wist ik dat ook weer. Maar als ik een doos zie, foel ik me toch anders.

 

 

Waarom ik een doos eng vind (filmpje)


Volgens mij zijn alle katten helemaal dol op dozen. Behalve ik. Want ik vind een doos gewoon eng. Ik ging er alleen in toen mijn vrouw achterin de wiekentsnek legde.

Halve doos

Toen ik pas computertijd had, zag ik op het internet heel veel katten in een doos zitten of slapen. Ze zagen er tevreden uit. Wegens dat ze een doos hadden.  Een grote doos of een kleine waar ze dan zichzelf in duwden en die paste dan precies. Dat gevoel heb ik niet. Raar hè?

Ik heb wel een doos maar die is anders. Aan de voorkant en boven is het helemaal open dus het is eigenlijk een halve doos. Daar ligt flanel in en soms lig ik daar op. Het slaapt best lekker.

Oefenen

Nou woon ik met een vrouw die vindt dat je moeilijke dingen moet oefenen, juist omdat ze moeilijk zijn. Doet ze zelf ook, zegt ze. Dus als huiskater ben ik dan de klos kwa dozen. In het wiekent deed ze mijn snek achterin een doos en ze zei ga maar halen Bertje.

Nou daar sta je dan.

Ik rook het snoep. En ik had zo’n trek! Maar ik zag ook de doos en dat het donker was en er waren van die flappen aan de doos misschien gingen die wel dicht en dan kon ik geeneens meer er gewoon uit springen. Maar ja, snoep dat krijg ik helemaal niet zo vaak.

Dus ik in de doos, eten en er weer uit.

Punten voor Bertje!!!

Wennen

Dus ik vond die doos kan weer weg maar nee hoor die staat er nog. Om te wennen. Nou ik heb daar helemaal geen zin in. Dus ik doe of die doos er niet is. Ik kijk er geeneens naar. Ik loop er langs of er niks staat.  Want serieus waar ik heb niks met dozen. Van mij mag mijn vrouw er zelf in gaan zitten ik doe het niet.

Ik durf niet meer in mijn mand

  Een hele tijd geleden kreeg ik een mand. Lekker zacht en  precies goed, dus ik ging er meteen in. Maar nou durf ik er niet meer in. Ik wil geen mand.

U ziet wel dat mijn mand nou in mijn doos staat. Dat is helemaal erg!! Want nou kan ik ook niet meer in mijn doos!!

 

 

Cadeau

Het begon er allemaal mee dat mijn vrouw blij thuis kwam met een cadeau. Voor mij. Het was een superspeciale mand, uit de beste dierenwinkel van de stad. En serieus waar, dat voel je. Mijn vrouw zette de mand op de bank en ik ging erin en lag meteen goed. Volgens mij ben ik meteen in slaap gevallen. Het was de allereerste mand die ik had.

Slaap

Ik ben een gezellige slaper. Dat ik lekker lig en tevreden snurk, en dan word ik een heel klein beetje wakker, ik draai me om en slaap en snurk tevreden verder. Zo doe ik dat. Het bevat supergoed.

Dus dat deed ik ook in het mandje. Wat gebeurt er: ik rol uit het mandje.  Ik was meteen wakker en ik had veel knuffels nodig en lieve woordjes en pas toen kon ik verder slapen, maar wel op mijn kussen.

Eng

Sinds die keer ben ik niet meer in mijn mandje geweest. Ik vond het eng. Mijn vrouw zette het mandje ergens anders op de bank, ze zette het op het tapijt en toen zette ze het in mijn doos. Dat het vertrouwd was, dus dat ik er weer in kon, zei ze. Maar ik vond het eng.

Doos

Ik hoop dat die mand snel uit de doos gaat dan kan ik weer in mijn doos slapen. In die mand ga ik zeker weten niet meer.  Het ruikt naar thuis en naar doos, maar toch voel ik:  je kunt nooit weten en ik doe het niet.