Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijn wiekent hebben. Nu is het overal weer normaal. De vakantie is voorbij en het hete is weg. Er is nu al een week regen en het waait best wel flink.

Avond-klok

Het lijkt een beetje op de herfst want buiten wordt het ook eerder donker. Mijn avond-klok is afgelopen week van start gegaan. Dat betekent dat ik om 6 uur in de avond na het eten naar binnen moet. Dat zijn de regels van hier. En ik vind dat fijn want dan weet ik dat ik veilig ben en dat mijn vrouw op me let. Ik woon al 11 jaar bij mijn vrouw. Waar ik vandaan kom ga ik jullie vertellen en laten zien want mijn vrouw heeft foto’s gemaakt.

Beebie

Ik was een beebie-kitten van bijna 5 maanden toen ik gevonden werd door de mensen van de dierenambulance. Een ambulance is een grote auto waar hokjes in zijn en waar plankjes zijn voor de spulletjes op de leggen. Ik zat in zo’n hokje toen ik meegenomen werd. Dat hokje heeft een deurtje en er lag toen een warm dekentje in voor mij. Dat vond ik wel fijn. Toen wist ik nog niet wat er allemaal ging gebeuren. Ik had er werkelijk geen idee van. Ik weet nog dat ik het koud had en dat ik best honger had. Niet zo gek denk ik nu.

Opvang

Als beebie-kitten speel je heel veel en dan moet je ook gewoon veel eten. Gelukkig kreeg ik dat daar ook meteen. En met daar bedoel ik het dierenopvangcentrum. Zo heet dat waar de ambulance mij naar toe bracht. Daar werd ik overgezet in een veel grotere hok waarin ik kon rondlopen.
Ik kreeg warme dekens zodat ik me lekker warm kon instoppen. Er werden twee schaaltjes neer gezet en een bakje. Op een van die schaaltjes lagen beebie brokjes, van die kleine lekkere kraak brokjes. En op het andere schaaltje lag vlees. Ik wist toen niet meer wat voor vlees dat was maar het was zo op. Ik weet nog heel goed dat ik gek was op dat vlees. Later leerde ik van mijn vrouw dat het moes was, van gourmet. En in dat bakje zat vers water. Er werdt ook een grotere bak neergezet met grit. Dat was voor als ik moest plassen. Oja, en toen kreeg ik ook nog speeltjes in mijn eigen hokje.

Kwarantenne

Na een tijdje mocht ik daar weg. Mijn vrouw vertelde me dat ik daar ongeveer twee weken heb gewoond voordat ik naar de grote kamers mocht. Dat hokje waar ik in zat, dat heet kwarantenne. Daar wacht je dus eigenlijk om te zien of je ziek bent en of dat je al een vrouw of man hebt waar je toe kan. Als je dus niemand hebt, dan mag je naar de grote kamers. En daar mocht ik ook heen! Het dierenopvangcentrum is kei-groot dus alle deuren van de kamers hebben nummers. Ik zat in kamer 32. Daar woon je dan tot dat iemand jou komt halen.

Huiskamer

Soms blijven poesen en katers daar wonen omdat ze het daar fijner vinden. Want eigenlijk is het ook een soort huiskamer. Er zijn genoeg bedden voor iedereen. Dus slapen doe je in je eigen bed. Je hebt daar verschillende krabpalen en speeltjes maar die moet je wel samen delen. Ook staan er overal schaaltjes met brokjes en water. Dus iedereen krijgt het zelfde te eten. En de bak voor je behoefte moet je ook delen. Maar dit wordt elke dag schoongemaakt en je krijgt er bijna elke dag snoep, sneks en knuffels. Ik woonde daar 7 dagen in kamer 32 met andere kittens toen mijn vrouw mij kwam halen. En vanaf die dag woon ik al bij haar. Dat is best lang want dat is nu 11 jaar geleden.

Bram

PS Zie jij me op de foto boven? Dat was de allereerste foto bij mijn vrouw. Toen was ik nog een beebie-kitten.