Tag archieven: controleur vensterbank

Hoe mijn werk nou ekstra moeilijk is

straat

Ik was een asieljongen en nou ben ik een huiskater die thuis eigen werk heeft dat is dat ik de straat controleer. Daarom zit ik in de vensterbank. En pas werd mijn werk moeilijker.

Verandering

Een tijdje terug was er ook al een verandering waarvan ik foelde nou voor mij hoeft dat niet. Dat was toen ik geeneens meer kon ontspannen of slapen omdat er steeds vogels in mijn straat kwamen. Dan zag ik iets bewegen of ik hoorde een geluid en iets in mij moest dan steeds opletten wat er gebeurde. Dan slaap je helemaal niet fijn. Maar daar ben ik nou een beetje aan gewend of de vogels doen weer gewoon dat kan ook. Gisteren gebeurde er iets anders. Weer een verandering.

Raam

Mijn vrouw zette het raam van de huiskamer open. Een stukje. Dus niet dat ik er doorheen kon of dat de vogels binnen konden komen.
Voor mij als controleur vensterbank werd het werk moeilijker:

    • ik kon alles van de straat wel honderd keer beter ruiken, alle geuren kwamen tegelijkertijd in mijn neus en ik moest denken wat wat betekende en daarna was ik moe. Zoveel luchten ruik ik geeneens als ik aan de voordeur snuif dus het was echt heel veel
    • er waren ook veel meer soorten geluid en normaal hoor ik van alles maar nou veel meer
    • ik voelde de wind op mijn vacht en dat was superheerlijk dus ik deed mijn ogen dicht van oooo-wat-fijn maar dat kan natuurlijk niet als je moet opletten!!

Avond

’s Avonds ging het raam gelukkig weer dicht. De verwarming was nog steeds aan dus dat was fijn. Ik heb na het eten een dutje gedaan op de bank en daarna ging ik even in de vensterbank zitten en naar de straat kijken.

Maar toen ontdekte ik dat de huiskamerdeur naar beneden open stond dus ik naar beneden aan de voordeur ruiken. En toen snapte ik het. De zomer is onderweg, voortaan is het zo.

Waarom er steeds meer werkende katten zijn

werkende katten

Ik ben een werkende kat en mijn beroep is controleur vensterbank. Dat werk doe ik op gevoel. Dan hop ik in de vensterbank en kijk naar de straat. Alles moet rustig zijn. Rust is goed.

In de eerste tijd dat ik hier woonde, had ik geen idee dat ik zoiets zou doen. Ik kwam uit het asiel en daar had ik maanden gewoond, dus dan ben je blij als je een huis krijgt en een beetje kunt wennen. Het was slapen, spelen tegen de spanning en leren hoe we samen moesten knuffelen. Daar heb ik ikweetniethoelang voor nodig gehad. Wennen kost tijd. En zelfvertrouwen krijgen helemaal.

Werk

Op een dag zat ik in de vensterbank naar de straat te kijken. Er liepen mensen. Eentje keek naar boven, naar mij. Ik miauwde. Toen liepen ze uit de straat en het was weer rustig. Dar kwam door mij. Van thuis kreeg ik knuffels en complimenten: “Goed gedaan, Bertje.”

En toen dat soort dingen vaker gebeurde, wist ik dat ik iets kon. Dus deed ik het vaker. En zo groeide ik in mijn werk. Dat kwam ook omdat ik meer zelfvertrouwen had.

Feesboek

Veel van mijn Feesboekvrienden helpen thuis mee. Boodschappen  nakijken,  op je man of vrouw letten dat ze geen gekke dingen doen,  een pootje uitsteken als er gecomputerd moet worden, de tuin bewaken, nou van alles.  En mijn verkering Loesje geeft zelfs worksjops en kurzus voor de meedietaasie, dat is ook werk.

Hoe kan dat nou?
Ik denk dat katten aan eemansiepazie doen. Dat ze wel een kat zijn dus geen mens, maar wel een persoon net als een mens.  En dat we dus ook meetellen.

Dat zegt mijn vrouw en ik vind het ook. Bij mij thuis zijn we alletwee de baas dat hoort er ook bij. Ik wou alleen dat ik meer sneks kreeg maar daar helpt de eemansiepazie  niet bij, dat is raar, als u het mij vraagt.

Mijn werk als controleur vensterbank (filmpje)

Gisteren op Feesboek vertelde ik over mijn werk. Ik ben dus controleur vensterbank. Dus ik zit daar en ik hou de straat in de gaten. Mijn vrouw is dankbaar. Ze voelt zich veiliger. Snap ik.

Nacht

Misschien mag ik het niet zeggen wegens praivussie maar soms is mijn vrouw bang in huis. Dan moet ik helpen. Dus ik zit in de vensterbank voor haar. Dat ze weet: iemand let op. En soms ben ik ’s nachts op bed en dan kijkt ze opeens heel raar en ze vraagt: “Hoorde jij dat ook Bert?” Ik hoorde niks. Maar dan hou ik even mijn kop scheef en zij houdt dan haar adem in, ze zegt niks meer  en ze staart intens naar mij. Daar krijg ik meteen hele moeilijke gevoelens van. Dus dan moet ik hard gapen om die spanning kwijt te raken. En zij zegt dan: “O gelukkig.” Dan gaat ze slapen en ik ook. Serieus, samenwonen met een vrouw het blijft dat je zegt waar ging dit allemaal over.

Geluid

Maar eerlijk is eerlijk ik ben ook weleens bang. Vooral als er harde geluiden komen, of monteurs in huis of als mijn vrouw heel erg emo is. Dan ga ik naar haar toe en dan miauw ik dat ze moet ophouden. Met monteurs durf ik dat niet. Haar ken ik.

Geluiden blijven gewoon moeilijk.

Zelfvertrouwen

Toen ik hier pas was, moest ik erg wennen. Pas later toen ik van alles begreep en toen ik ook meer zelfvertrouwen had, toen ging ik in huis meehelpen. De boodschappen controleer ik. En ik help mee het bed opmaken. Ik zorg dat ze pauze houdt. Maar het belangrijkste is dat ik controleur vensterbank ben. In de straat zie ik van alles. Soms kijken er mensen omhoog nou die letten voortaan wel beter op. En andere mensen die kijken nooit omhoog nou daar let ik dan weer beter op.

Het is keihard werken en daarna slaap ik ook extra goed. En ik krijg elke keer complimenten en knuffels. Waardering voor je werk is heel belangrijk zei een Feesboekvriend gisteren en dat is zo.